Τελική ευθεία στο Μουντιάλ 2022 στο Κατάρ και το PRESSARIS συμμετέχει σε αυτήν τη γιορτή του ποδοσφαίρου. Το αγαπάμε, τι να κάνουμε… Καθημερινά θα υπάρχει ένα σχόλιο για τα παιχνίδια της ημέρας, μέχρι το τέλος, για να ξεχνάμε την έλλειψη των αγώνων του ΑΡΗ. Πάμε λοιπόν.
Μαρόκο – Πορτογαλία 1-0
Σε μια γωνία στα αποδυτήρια των πορτογάλων, θα βγει ο Rick Blaine (Humphrey Bogart) και θα ψιθυρίσει στο αυτί του Φερνάντο Σάντος «Εμείς θα έχουμε για πάντα το Παρίσι», ατάκα από την ομώνυμη ταινία «Καζαμπλάνκα». Η μεγαλύτερη επιτυχία των πορτογάλων και του Κριστιάνο Ρονάλντο θα παραμείνει η κατάκτηση του Euro στη Γαλλία το 2016.
Στο κύκνειο άσμα του σούπερ σταρ , οι πορτογάλοι δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τα εμπόδιο των μαροκινών και έμειναν εκτός τετράδας του Μουντιάλ. Αυτή τη φορά οι βορειοαφρικάνοι δεν χρειάστηκαν τα penalties για να προκριθούν. Προηγήθηκαν με ένα γκολ στο τέλος του ημιχρόνου και το κράτησαν μέχρι το τέλος. Το άλμα του σκόρερ , όταν κερδίζει την κεφαλιά από τον τερματοφύλακα, είναι μυθικό. Πέταξε στα ουράνια για να βρει τη μπάλα. Απίστευτο.
Η έκπληξη έγινε και ήρθε από τους πιο συνεπείς. Καταφέρνουν προκρίσεις παίζοντας σκυλίσια άμυνα, αλλά οργανωμένη, με κινήσεις που θυμίζουν ακορντεόν, χωρίς να δίνουν ελεύθερους χώρους, με πίεση κάτω από το κέντρο, σε σχηματισμό 4-1-4-1, όπου η παρουσία του Άρμπραμπατ για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι νοκ –άουτ, ήταν αρχοντική, ηγετική ,ουσιαστική. Το Μαρόκο κατάφερε να αποκλείσει δύο ομάδες με τον ίδιο τρόπο, κάτι που θεωρούσα αδύνατο. Κι όμως, ούτε η Πορτογαλία κατάφερε να σπάσει τις γραμμές της.
Ότι και να δοκίμασαν οι ίβηρες απέτυχε. Έμειναν με τις καλές προθέσεις. Οι ζαριές του Σάντος δεν έβγαλαν ποτέ εξάρες. Σε αντίθεση με τους μαροκινούς, που έκαναν λίγες επιθέσεις, βρήκαν άμυνα ανοιχτή , και όποτε κατέβαιναν είχαν χώρο για να συνδυαστούν. Η κατοχή ήταν συντριπτικά υπέρ των πορτογάλων, αλλά κυριολεκτικά δεν ήξεραν τι να κάνουν με τι μπάλα. Μπλόκαραν, όπως είχαν πάθει και οι ισπανοί.
Εξολοθρευτές της Ιβηρικής, οι παθιασμένοι μαροκινοί. Έτσι όπως πήγε το παιχνίδι , μάλλον είναι δίκαιη η πρόκριση του Μαρόκο. Από τη στιγμή που δεν απειλήθηκαν, δεν πιέστηκαν όσο θα περίμεναν, σκόραραν, έτρεξαν , είχαν τον καλύτερο παίκτη του γηπέδου, τι άλλο να έκαναν ώστε να δικαιούνται την πρόκριση; Αξίζουν να συνεχίσουν γιατί δεν δέχονται γκολ κι αυτό είναι συνταγή καλών ομάδων. Μπορεί να μην μας γεμίζουν το μάτι , τα καταφέρνουν όμως καλά.
Αγγλία – Γαλλία 1-2
Ότι και να κάνει η Αγγλία , δεν θα φτάσει ποτέ στην πηγή που αναβλύζει τρόπαια. Αγώνας μεταξύ δύο ομάδων με ποιοτικές διαφορές. Οι γάλλοι έχουν Τσουαμενί, Γκρισμάν , Λιορίς και τον διαχρονικό Ζιρού, που κάνουν τη δουλειά πολύ καλύτερα από τους Πίκφορτ, Μπέλιγχαμ, Χέντερσον ,Κέιν. Αυτές ήταν οι θέσεις – κλειδιά που έκριναν το παιχνίδι. Οι δύο προπονητές κατάφεραν να βγάλουν εκτός αγώνα τους Εμπαμπέ, Ντεμπελέ , από τη μία , Φοντέν και Σακά από την άλλη. Και οι δύο ομάδες, ανέβαζαν στον άξονα τους ακραίους , για να δημιουργήσουν υπεραριθμία στον άξονα και να απειλήσουν, χωρίς να καταφέρουν οι παίκτες τους να κάνουν την μεγάλη φάση.
Πίεσαν και οι δύο σε όλο το γήπεδο, δεν έδωσαν χώρους, κράτησαν τις θέσεις τους, επιτέθηκαν με συνεχόμενο passing game, έπαιξαν όπως περιμέναμε, ένα ευρωπαϊκό ντέρμπι. Ο Κέιν προσπάθησε να ανοίξει χώρους βγαίνοντας από την περιοχή και να μοιράσει το παιχνίδι, το ίδιο έκανε ο Γκρισμάν , από θέση κεντρώου, με μεγαλύτερη επιτυχία. Ο Τσουαμενί , σκόραρε, έκανε πέναλτι, έκοψε ότι μπαλιά ήταν στο χώρος του, παίζοντας μπροστά από τους κεντρικούς αμυντικούς, ήταν από τους πλέον ενεργητικούς παίκτες των γάλλων. Αντίστοιχα ο Μπέλιγχαμ έκανε τα πάντα , δεν έπαιξε όπως ο γάλλος. Ο Κέιν έκανε στάχτη τα όνειρα των άγγλων με την αστοχία του στο δεύτερο πέναλτι.
Το «looser» που κουβαλάνε οι άγγλοι , εδώ και δεκαετίες, βρήκε πλήρη έκφραση σ’ αυτή τη φάση. Δίνεται η ευκαιρία για ισοφάριση , λίγα λεπτά πριν την λήξη του αγώνα, και σπαταλιέται τόσο εύκολα, τόσο άγαρμπα. Η Γαλλία ήταν καλύτερη, πήρε την πρόκριση γιατί την άξιζε, χωρίς να είναι πρωταγωνιστές όλα τα αστέρια της. Ο ημιτελικός με το Μαρόκο είναι θεωρητικά πιο βατό το παιχνίδι, μόνο που το ίδιο πίστευε και η Πορτογαλία και έχασε. Αν θέλει να φτάσει ξανά στον τελικό και να διεκδικήσει το τρόπαιο, υποχρεούται να είναι πάρα πολύ προσεκτική. Τα λάθη δεν συγχωρούνται.
