Το όνομα του είναι ένας μύθος. Ένας τεράστιος μύθος όπως το θεόρατο κορμί του των 210 εκατοστών, αλλά και των 175 κιλών σήμερα. Όχι ότι παλιότερα, όσο ήταν εν ενεργεία αθλητής δηλαδή ήταν… κορμάρα, αλλά σίγουρα τα 130 κιλά (την σεζόν 1996-1997 έπαιξε στον Άρη) με τα 175 έχουν μία απόσταση. Κι αν ο Λιούμπομιρ Γκάνεφ ως παλαίμαχος βολεϊμπολίστας ανέβηκε κατηγορία όσον αφορά τα κιλά του, παραμένει ο ίδιος χωρατατζής, ο ίδιος αγαθός γίγαντας που θέλει να απολαμβάνει την κάθε στιγμή. Όπως ακριβώς έκανε και στη διάρκεια της σπουδαίας αθλητικής του καριέρας.
Ο «Λύκος» του παγκόσμιου βόλεϊ (θα εξηγήσουμε το πώς προέκυψε το παρατσούκλι παρακάτω) ήταν ένα από τα τιμώμενα πρόσωπα της χριστουγεννιάτικης γιορτής του ΣΕΠΠΕ και η παρουσία του στην Αθήνα ήταν μια καλή ευκαιρία για να θυμηθούμε τα παλιά και όχι μόνο.
Πριν όμως κάνουμε το ταξίδι στο παρελθόν, πρέπει να αναφέρουμε ότι ο τετραπέρατος Γκάνεφ από τη στιγμή που κρέμασε τα παπούτσια του, αφοσιώθηκε πλήρως στις επιχειρήσεις του καταφέρνοντας να κτίσει μια μικρή αυτοκρατορία η οποία τζιράρει ετησίως περίπου 20 εκατομμύρια ευρώ!
«Έχω 15 σταθμούς πρατήρια μεθανίου σε όλη τη Βουλγαρία και παράλληλα έχω μια επιχείρηση που μετατρέπει τα βενζινοκίνητα αυτοκίνητα παρέχοντας τα πάντα σε σημείο που να με αποκαλούν στην πατρίδα μου ‘Ο Βασιλιάς του μεθανίου’», λέει καμαρώνοντας ενώ στις πολυσχιδείς του δραστηριότητες περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων η αντιπροσωπεία της γνωστής αθλητικής εταιρίας Asics και καταστήματα ένδυσης για… εύσωμους, ενώ είναι ο αντιπρόεδρος της βουλγαρικής ομοσπονδίας βόλεϊ και αντιπρόεδρος της Ολυμπιακής επιτροπής της Βουλγαρίας.
«Δεν θα μπορούσα ποτέ να γίνω προπονητής γι’ αυτό αποφάσισα να γίνω παράγοντας. Κι ελπίζω το 2016 μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ότι θα είμαι ο νέος πρόεδρος της βουλγαρικής ομοσπονδίας αφού θα είμαι υποψήφιος», αποκάλυψε ο πάντα χαμογελαστός Λιούμπο ο οποίος την άνοιξη θα γίνει παππούς από τον μεγάλο του γιο.
«Μεγαλώσαμε αλλά σημασία έχει να περνάς σε κάθε φάση της ζωής σου καλά κι εγώ απολαμβάνω κάθε μέρα τη ζωή», τονίζει με νόημα και εκείνη την ώρα βλέπει ξανά μπροστά του τον Κώστα Χαριτωνίδη (η συνάντηση μας έγινε στο Ελευθέριος Βενιζέλος) δια χειρός του οποίου παρέλαβε την τιμητική πλακέτα στην γιορτή του συνδέσμου προπονητών.
«Κάθε τιμή είναι σημαντική κι είναι πολύ όμορφο συναίσθημα να νιώθεις ότι κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν ξεχάσει τα όσα έχεις προσφέρεις. Μπορεί να έπαιξα μόνο μια χρονιά στην Ελλάδα και στον Άρη, αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω τα όσα πετύχαμε καθώς γίναμε η πρώτη ομάδα που έσπασε την κυριαρχία Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού και φέραμε το πρωτάθλημα στην Θεσσαλονίκη. Ήμασταν μια πολύ ωραία παρέα η οποία έκλεισε με τον πλέον ιδανικό τρόπο εκείνη την χρονιά».
Μια χρονιά για την οποία γράφεται άνετα ένα βιβλίο καθώς υπήρχαν ουκ ολίγα απίθανα περιστατικά, ορισμένα εκ των οποίων είχαν πρωταγωνιστή τον πιο συμπαθητικό χοντρό του παγκόσμιου βόλεϊ.
«Προσέξτε τον… Λύκο»
Ο μύθος ξεκίνησε να χτίζεται στην ΤΣΣΚΑ Σόφιας κι αφού πρώτα ο κοκκαλιάρης Λιούμπο μέχρι τα 17 του έψαχνε να βρει ποιο άθλημα να ακολουθήσει… Εκείνο το καλοκαίρι όμως τον ανέλαβε ένας γυμναστής και μέσα σε λίγους μήνες γεννήθηκε ένας σταρ που σύντομα βρέθηκε στην Ιταλία.
Αρχικά ως δανεικός από το Κούνεο στην Αγκριτζέντο της Σικελίας, όπου πριν από τα παιχνίδια της ομάδας ακουγόταν η παλιά επιτυχία του Λούτσιο Ντάλα Attendi al lupo (προσέξτε τον Λύκο). Σε χρόνο dt έγινε η διασκευή και πλέον όλο το γήπεδο τραγουδούσε Attendi al Liubo.
Ο Λιούμπο έγινε «Λύκος» και ακολούθησε μία τεράστια καριέρα στην Αλπιτούρ Κούνεο, όπου ιστορία έγραψε το μπόνους που είχε βάλει για τους κερδισμένους άσους μετά από ειδική συμφωνία με τον αντιπρόεδρο του συλλόγου. «Εγώ θα κερδίζω μίνιμουμ πέντε άσους σε κάθε παιχνίδι, αλλά κάθε επιπλέον άσος θα πληρώνεται 100 δολάρια», πρότεινε ο Γκάνεφ και οι διοικούντες το δέχθηκαν. Στις πρώτες αγωνιστικές το Κούνεο υποδεχόταν την τότε αχτύπητη Σίσλεϊ Τρεβίζο κι ο αντιπρόεδρος για να ιντριγκάρει τον Βούλγαρο του είπε με στόμφο: «Η Σίσλει είναι ομάδα άλλου επιπέδου, οπότε αν ξεπεράσεις τους πέντε άσους, κάθε επιπλέον θα στον πληρώσω 200 δολάρια».
Ο Γκάνεφ είπε ένα κοφτό «si» και στο τέλος του αγώνα, μετά τη νίκη της ομάδας του ανέβηκε στα επίσημα για να πάρει το τσεκ των 1700 δολαρίων αφού ο αθεόφοβος ολοκλήρωσε το ματς με 11 άσους.
Η αφηρημάδα του Σαμολαδά
Το καλοκαίρι του 1996 ο Άρης με την βοήθεια του αείμνηστου Κοσμά Αυγιτίδη έφερε στην Θεσσαλονίκη τον Πλάμεν Κονσταντίνοφ και κάποια στιγμή έπεσε στο τραπέζι το όνομα του Γκάνεφ. «Εγώ θα τον φέρω», είπε ο τότε πρόεδρος του ΤΑΚ Άρης Ζαφείρης Σαμολαδάς, ο οποίος είχε στενές σχέσεις με την Βουλγαρία και όντως επικοινώνησε με τον Λιούμπο ο οποίος είχε στα χέρια του μια εξαιρετική πρόταση από την ΑΕΚ.
Ο Σαμολαδάς όμως αμέλησε να κάνει το καθοριστικό τηλεφώνημα με τον Γκάνεφ να είναι με το στιλό στο χέρι για να υπογράψει το συμβόλαιο του με την Ένωση, ωστόσο κυριολεκτικά στο παρά ένα, το τηλεφώνημα έγινε και το ίδιο βράδυ ο «Λύκος» εμφανίστηκε στην Θεσσαλονίκη…
Το ασθενοφόρο
Την πρώτη εβδομάδα προετοιμασίας του Άρη ο Λιούμπο κρύωσε και έγραψε τις πρώτες του απουσίες από τις προπονήσεις. Όταν πέρασαν δύο ημέρες και παρέμεινε κλινήρης ο Κώστας Χαριτωνίδης έστειλε ασθενοφόρο με γιατρό προκειμένου να δει την κατάσταση του. «Γιατρέ μια χαρά είμαι, απλά μεταξύ μας δεν είχα και πολύ όρεξη για προπόνηση. Μην το κάνουμε όμως θέμα», είπε στον εμβρόντητο γιατρό και την επόμενη μέρα επέστρεψε στις προπονήσεις.
Η πρωινή προπόνηση στην Αλεξανδρούπολη
Το πρώτο παιχνίδι της σεζόν έφερε τον Άρη αντιμέτωπο με τον Εθνικό στην Αλεξανδρούπολη. Το πρωί του Σαββάτου όλοι οι αθλητές ήταν στο λόμπι προκειμένου να μεταβούν στο κλειστό για το καθιερωμένο πρωινό χαλάρωμα, με μοναδική εξαίρεση τον Γκάνεφ.
Μετά από αρκετές προσπάθειες ο Λιούμπο άνοιξε την πόρτα εμφανώς αγουροξυπνημένος και μετά κόπων και βασάνων πείστηκε να κατέβει κι αυτός για την προπόνηση. Όταν εμφανίστηκε στο λόμπι ήταν ο μόνος που κρατούσε τσάντα με τους συμπαίκτες του να του αναφέρουν ότι είναι περιττή καθώς το γήπεδο είναι δίπλα και τον ίδιο να χαμογελά με… μοχθηρό ύφος.
Στο γήπεδο ο Κώστας Χαριτωνίδης έδωσε τις εντολές για το ζέσταμα, η ομάδα έκανε το ζντο και ενώ οι υπόλοιποι ξεκίνησαν τρέξιμο, ο Λιούμπο άνοιξε την τσάντα, έβγαλε το μαξιλάρι του και ξάπλωσε στο κέντρο του γηπέδου μονολογώντας: «Ο Λιούμπο δεν κάνει πρωινή προπόνηση, ο Λιούμπο δεν κάνει πρωινή προπόνηση».
Ο λογαριασμός της Telestet, η επιστολή και η «συγνώμη»
Στα τέλη Οκτωβρίου κι αφού είχε συμπληρώσει περίπου 45 ημέρες στην Θεσσαλονίκη ο Γκάνεφ ανακάλυψε ότι δεν μπορούσε να κάνει κλήσεις από το κινητό του. «Κύριε Γκάνεφ επειδή ήδη ο λογαριασμός σας έχει ξεπεράσει το ποσό των 100.000 δραχμών έχει μπει μια προσωρινή φραγή για να βεβαιωθούμε ότι θα τον πληρώσετε», τον ενημέρωσαν από την εξυπηρέτηση πελατών με τον Γκάνεφ να γίνεται έξω φρενών και να πληρώνει μετά από δέκα λεπτά το συγκεκριμένο ποσό διακόπτοντας παράλληλα την σύνδεση του. «Δεν ξέρετε τι πελάτη χάσατε…», είπε με ένα χαμόγελο που σκοτώνει, αλλά την άλλη ημέρα έφτασε στο σπίτι του ένα καλάθι με κρασιά, μία νέα συσκευή (αξίας πολλών χιλιάδων δραχμών) και μια επιστολή με την οποία η εταιρία ζητούσε συγνώμη για την παρεξήγηση…
Ο Λιούμπο μαλάκωσε και στο τέλος έφυγε από την Θεσσαλονίκη έχοντας κάνει ένα λογαριασμό που ξεπέρασε τα 5 εκατομμύρια δραχμές. Και πώς να μην τον κάνει όταν στο ταξίδι για τον 2ο τελικό του πρωταθλήματος στην Ορεστιάδα ξεκίνησε να μιλάει λίγο πριν τον Λαγκαδά και έκλεισε το τηλέφωνο αφότου το λεωφορείο είχε περάσει την Αλεξανδρούπολη.
Βέβαια πριν τα Χριστούγεννα η Telestet είχε στείλει νέα επιστολή με τις υπογραφές όλων των διευθυντικών στελεχών και το ημερολόγιο του 1997 με την επισήμανση «Κορυφαίος Πελάτης της Χρονιάς» που τον έκανε να φουσκώσει από περηφάνια.
Το ίδιο απόγευμα εμφανίστηκε ως συνήθως καθυστερημένος στην προπόνηση ωστόσο πριν καν προλάβει να ρωτήσει οτιδήποτε ο Κώστας Χαριτωνίδης ο Λιούμπο του ανακοίνωσε με στόμφο: «Κώστα δεν ξέρω αν θα πάρω το πρωτάθλημα με τον Άρη, αλλά Λιούμπο πήρε πρωτάθλημα Telestet», επιδεικνύοντας με καμάρι τα δώρα του…
Η φάρσα με το κινητό
Μπορεί στην ιστορία να πέρασε το τσαντάκι του Ουόλτερ Μπέρι (δεν το αποχωριζόταν ποτέ), αλλά εξίσου διάσημο είναι και το τσαντάκι του Λιούμπο Γκάνεφ το οποίο κόστιζε πολλά εκατομμύρια. Βλέπετε ο Λιούμπο δεν το άφηνε ποτέ στα αποδυτήρια και πάντα το ακουμπούσε στην γραμματεία, καθώς εκεί μέσα πέρα από τα χρήματα έβαζε το (ειδικής παραγγελίας με μπριγιάν σε κάθε ώρα) Rolex του αλλά και το κινητό του, το οποίο για… προσωπικούς λόγους ήταν ανοικτό 24 ώρες το 24ώρο και σε κάθε διάλλειμα της προπόνησης ήλεγχε τις κλήσεις που είχε.
Εκείνη την εποχή ο Λιούμπο είχε ένα Ericson 388 και ο βοηθός προπονητή της ομάδας Βασίλης Κατσώνης (μέγα πειραχτήρι) αγόρασε μια παιδική ρέπλικα την οποία χωρίς να το καταλάβει ο Βούλγαρος έβαλε στο τσαντάκι του αντικαθιστώντας το κανονικό κινητό.
Μετά από λίγο ο Γκάνεφ πήγε στην γραμματεία και πατώντας το κουμπί αντί να δει τις κλήσεις του άκουσε παιδικά τραγουδάκια! «Κώστα, ο Λιούμπο δεν κάνει άλλο προπόνηση! Αν δεν έρθει το τηλέφωνο Λιούμπο non κάνει προπόνηση», φώναζε σε έξαλλη κατάσταση ενώ όλη η υπόλοιπη ομάδα είχε πέσει κάτω απόπ τα γέλια.
Το τάβλι και το αξέχαστο κατοστάρι
Γκάνεφ και Κονσταντίνοφ από την αρχή έως το τέλος της σεζόν είχαν μία απίστευτη κόντρα στο… τάβλι. Αναλόγως με το ταξίδι οι παρτίδες είχαν χωριστεί σε μικρές (που έληγαν στα 11 παιχνίδια) και στις μεγάλες (που έληγαν στα 21 παιχνίδια).
Οι δυο κρατούσαν ευλαβικά το σκορ και σε κάθε ευκαιρία έπαιζαν κι από μια παρτίδα όπως έκαναν και στο τρένο που μετέφερε την αποστολή από το Παρίσι στο Πουατιέ για τον ευρωπαϊκό αγώνα με την ομώνυμη τοπική ομάδα.
Με την άφιξη του τρένου το τάβλι έκλεισε, οι δύο Βούλγαροι πήραν τις αποσκευές του, αλλά όταν βρέθηκαν στην αποβάθρα ο Κονσταντίνοφ αντιλήφθηκε ότι είχαν αφήσει το τάβλι στο βαγόνι.
«Τι; Τρέξε να προλάβουμε!», φώναξε ο Λιούμπο ο οποίος παράτησε την τσάντα του και άρχισε να τρέχει σαν ταύρος στους δρόμους της Παμπλόνα με τους υπόλοιπους επιβάτες στην θέα του να πετάγονται σαν ελατήρια και να κάνουν στην άκρη.
Κι εκείνη την ώρα ακούστηκε μία από τις κορυφαίες ατάκες της χρονιάς από τον Κονσταντίνοφ ο οποίος απευθυνόμενος στην υπόλοιπη ομάδα είπε με σοβαρό ύφος: «Αυτό που βλέπετε δεν έχει ξαναγίνει ποτέ! Ο Λιούμπο Γκάνεφ τρέχει και κάνει σπριντ για πρώτη φορά στη ζωή του».
Αξέχαστες θα μείνουν επίσης οι εμφανίσεις του στο κλειστό της Θύρας 3 λίγο πριν ξεκινήσουν οι (απογευματινές πάντα) προπονήσεις του Άρη έχοντας στα χέρια του δύο πιτόγυρα («για να πάρω δυνάμεις» όπως έλεγε ο ίδιος) ενώ το 1988 ταξιδεύοντας για την Σεούλ και τους Ολυμπιακούς Αγώνες είχε φέρει σε απόγνωση τις αεροσυνοδούς καθώς είχε καταναλώσει 24 κουτάκια από το γνωστό αναψυκτικό…
Πηγή: sportsfeed.gr
