Ο Παναγιώτης Γιαννάκης μίλησε για την κατάσταση που επικρατεί στον Άρη, στέλνοντας μήνυμα στον κόσμο πως μόνο η ενότητα θα κρατήσει όρθια την ομάδα.
Αποσπάσματα από τα όσα είπε ο «δράκος» στο «Έθνος της Κυριακής»:
Για την κατάσταση στον Άρη: «Η κατάσταση δεν είναι καλή, δεν κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου, όμως το να επιτίθεσαι κατά της ομάδας, να βγάζεις την αγανάκτησή σου στο αγωνιστικό κομμάτι δεν βοηθάει. Δεν πρέπει οι φίλαθλοι να αυτοτραυματίζονται. Θέλω να πω στον κόσμο το εξής: Μην πυροβολείτε τα πόδια σας. Μόνο η ενότητα θα μας κρατήσει όρθιους. Ο κόσμος πολλές φορές παρασύρεται. Αντιδράει σαν το παιδάκι που βλέπει την τζαμαρία, νομίζει ότι μπορεί να περάσει από μέσα κι όταν το κάνει τραυματίζει τον εαυτό του. Ηλεκτροσόκ δεν χρειάζεται η ομάδα, κατά τη γνώμη μου ηλεκτροσόκ πρέπει να γίνει στην ατμόσφαιρα, γιατί υπάρχει μια νευρικότητα για την ομάδα, για αυτά που μπορεί να δώσει.
Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ασπίδα κανενός. Ήρθα να αναδείξω τα θετικά. Άρης είναι ο κόσμος του, είναι τα παιδιά που κυκλοφορούν στο δρόμο με φανέλα Άρη, είναι τα μικρά παιδιά που παίζουν στις ακαδημίες του. Ήρθα γιατί πιστεύω ότι ο Άρης μπορεί να δημιουργήσει έναν οργανισμό που θα παράγει δυναμικό, στελέχη, θα αποπνέει υγεία. Δυστυχώς όμως στον Άρη εκτός από οικονομικά έχουμε και συναισθηματικά προβλήματα. Από το καλοκαίρι που ήρθα κατάλαβα ότι υπήρχε δυσκολία στο να πειστούν κάποιοι άνθρωποι που είναι Άρης να στηρίξουν την προσπάθεια… Δεν υπάρχει λόγος από την πλευρά μου να μιλήσω με ονόματα, ούτε να δείξω κάποιον με το δάχτυλο. Δεν μπορώ να το πιστέψω πως υπάρχουν στρατόπεδα».
Για την πορεία της ομάδας: «Πείτε μου τα τελευταία χρόνια τι έχει πετύχει η ομάδα. Ποια ήταν η παρακαταθήκη που κάθε σεζόν άφηνε; Το θέμα δεν είναι να βγεις μια φορά 4ος ή 3ος, αλλά τι εξέλιξη έχεις…. Φέτος θα κάνουμε το πρώτο βήμα. Θα υπάρξει πρόοδος σε σχέση με πέρσι»
Για τον Πέτγουεϊ: «Είχε μία θετική στάση, ήταν καλός συμπαίκτης, τον ενόχλησε αυτό που έγινε στο τέλος αφάνταστα, συμπαραστάθηκε στην ομάδα κι εγώ του το αναγνωρίζω».
Για την ψυχολογική του κατάσταση: «Δεν έχει σημασία αν κοιμάμαι ή όχι τα βράδια. Σημασία έχει πως είμαι εδώ για να βοηθήσω. Είμαι χαρούμενος που είμαι εδώ. Ακόμη και όταν πονάω για τα άσχημα…».
