Το προπονητικό παρελθόν του Άκη Μάντζιου ήταν δομημένο με τέτοιο τρόπο, σαν να τον προετοίμαζε για την μέρα που θα είχε ενώπιόν του την μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του. Έναν πάγκο… διαφορετικό, απαιτητικό, με μεγάλη πίεση, σαν αυτόν του Άρη…
Χρειάστηκε περισσότερο από μία δεκαετία προπονητικής καριέρας για το μεγάλο άλμα. Για την ακρίβεια 12 χρόνια, κατά τα οποία “ψήθηκε” προπονητικά. Ώστε να νιώσει πρωταρχικά ο ίδιος έτοιμος για να αναλάβει δίχως δεύτερη σκέψη έναν πάγκο, που για πολλούς συναδέλφους του, είναι… Γολγοθάς, ειδικά όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά. Κάπως έτσι ήταν κι ο πάγκος του Άρη προ δύο περίπου μηνών, όταν ανακοινωνόταν το “διαζύγιο” με τον Μίχαελ Ένινγκ.
Αρκετό… μελάνι έχει χυθεί, για το αν ο 51χρονος προπονητής είναι σε θέση να διαχειριστεί την πίεση που υπάρχει στον πάγκο του Άρη. Για κάποιον που πάντα βίωνε πίεση στην καριέρα του, ακόμα κι αν προπονούσε ομάδες με ιστορία, μπάτζετ και ποιότητα ρόστερ υποδεέστερα του Άρη, είναι μία σχετικά… γνώριμη κατάσταση. Έμαθε να ζει στην πίεση, αντιμετώπιζε κάθε πρόκληση το ίδιο, χωρίς να στέκεται στο αν στις εξέδρες υπάρχουν 500, 2.000 ή 20.000 φίλαθλοι. Μόνο που αυτή τη φορά, οι στόχοι είναι διαφορετικοί. Ναι μεν μία ακόμα “επικίνδυνη αποστολή” στην καριέρα του, αλλά με διαφορετικά εργαλεία. Πολύ πιο εύκολα διαχειρίσιμα, με ένα ρόστερ γεμάτο, με ισχυρές προσωπικότητες και μεγάλη ποιότητα. Φυσικά και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Σε έναν οργανισμό που ξέρει πολύ καλά ο ίδιος ποιες είναι οι απαιτήσεις του κόσμου και όχι μόνο. Τις έχει βιώσει ως ποδοσφαιριστής και έχει την εμπειρία να αντιληφθεί και να φιλτράρει συμπεριφορές κι αντιδράσεις.
Τι να περιμένει κανείς από τον Άκη Μάντζιο; Όπως θέλει να λέει συνεχώς και ο ίδιος, σκληρή δουλειά, πάντα με γνώμονα το καλό της ομάδας. Τα αποτελέσματα, άλλωστε, είναι ο καθρέφτης όλων των προσπαθειών και αυτά θα τον κρίνουν στο… τέλος της ημέρας.
Οι δύο βασικές αρχές του προπονητικά, τις οποίες θέλει και να εφαρμόσει στον Άρη είναι ξεκάθαρες. Εμπιστοσύνη κι επιβράβευση στους ποδοσφαιριστές του. Γνωρίζει πολύ καλά πως θα έρθει η μέρα που με ένα τέτοιο ρόστερ στα χέρια του, με πολλούς ποιοτικούς παίκτες σε πολλές θέσεις, θα πρέπει να διαχειριστεί τα αποδυτήρια με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποφύγει τις… γκρίνιες. Ο ποδοσφαιριστής δεν παύει να θέλει να αγωνίζεται, ακόμα κι αν κατανοεί πως άλλος στην θέση του είναι σε καλύτερη κατάσταση και μπορεί πιο εύκολα να εξυπηρετήσει τα πλάνα του προπονητή. Εκεί ο ρόλος του κόουτς έχει πάντα μεγάλη σημασία, για το πως θα καταφέρει να απορροφήσει τους κραδασμούς και να διατηρήσει την ηρεμία.
Ο πράος -πλέον- χαρακτήρας του, που δεν θυμίζει σε τίποτα τον σκληροτράχηλο αμυντικό που ήταν κάποτε στα νιάτα του, είναι η βάση για να μπορέσει να διατηρήσει σε άριστα επίπεδα τις σχέσεις του με τους ποδοσφαιριστές. Γνωρίζει καλά την δική τους πλευρά, καθώς έχει υπάρξει σε αυτήν, επομένως μπορεί να δικαιολογήσει πολλά, αλλά όχι όσα ενδεχομένως μπορούν να προκαλέσουν τριγμούς στα θεμέλια της ομάδας. Τα συνεχόμενα τετ-α-τετ με τους παίκτες του, άλλωστε, αποσκοπούν στην διατήρηση των στεγανών.
Μία καλή εικόνα στην προπόνηση, μία ακόμα καλύτερη σε ένα επίσημο ματς και όλοι θα έχουν τις ευκαιρίες τους, όσο δύσκολα διαχειρίσιμο μπορεί να είναι αυτό για έναν προπονητή. Εισπράττει την στήριξη της διοίκησης προς το πρόσωπό του και το ίδιο σκοπεύει να κάνει με κάθε του παίκτη ξεχωριστά.
Βαθιές τομές στην ομάδα αυτή την περίοδο δεν μπορούν να γίνουν και σύμφωνα με τον ίδιο δεν υπάρχει και λόγος. Η ομάδα δείχνει σιγά-σιγά να αντεπεξέρχεται όλο και καλύτερα στο 4-2-3-1, το οποίο της ταιριάζει με βάση τους παίκτες που υπάρχουν και τα χαρακτηριστικά τους. Η δυνατότητα να εφαρμόσει άλλα συστήματα του δίνεται, καθώς πολλοί του παίκτες έχουν τα στοιχεία που απαιτούνται. Ίσως δούμε διάφορα συστήματα κατά την διάρκεια της χρονιάς, αλλά σίγουρα όχι από το ξεκίνημα κάποιου αγώνα. Παρά μόνο ως εναλλακτικές επιλογές κατά την διάρκεια μίας αναμέτρησης, ανάλογα με την έκβαση και τις απαιτήσεις της. Δεν θέλει να λειτουργεί εκ του ασφαλούς, αλλά δεν θέλει και να αλλάξει πράγματα τη στιγμή που βλέπει πως σύντομα η ομάδα θα φτάσει στο πικ της απόδοσής της, αν όλα κυλήσουν ομαλά, δίχως τραυματισμούς κι απουσίες.
Ο φετινός Άρης έχει συγκεκριμένους στόχους που θέλει να πετύχει και ενδεχόμενοι πειραματισμοί χωρίς το κατάλληλο υπόβαθρο από άποψη δουλειάς, θα τον τραβήξει αρκετά πίσω. Δύσκολα θα δεις να μην εφαρμόζεται το… “ενδεκάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει”. Όμως είναι τέτοιο το πρόγραμμα του Άρη από την επανέναρξη και μετά που οι επιλογές που έχει στα χέρια του θα του δώσουν την δυνατότητα να κάνει rotation, το οποίο δεν θα είναι ικανό να διαταράξει τις ισορροπίες στην αγωνιστική εικόνα των “κιτρινόμαυρων”.
Παρότι ακόμα δεν έχει κλείσει δύο μήνες στον πάγκο του Άρη, έχει πετύχει κάποια από τα πρώτα στοιχήματά του. Η ομάδα κερδίζει, άρχισε να παίζει καλύτερο ποδόσφαιρο, έγινε πιο σταθερή αμυντικά, ενώ “κέρδισε” και κάποιους παίκτες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο παροπλισμένος εδώ και μήνες, Ντάνιελ Σούντγκρεν.
Από εκεί και πέρα, το τι θα καταφέρει στο τέλος κανείς δεν μπορεί να το γνωρίζει, ενδεχομένως ούτε και ο ίδιος. Το σίγουρο είναι πως θέλει να δουλέψει σκληρά για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα…
