Ο Βασίλης Σπανούλης δεν είχε ποτέ στη ζωή του την ευκαιρία να συναντήσει από κοντά τον Νίκο Γκάλη, ο οποίος φέρει την ευθύνη που έγινε μπασκετμπολίστας.Τον παρακολούθησε όμως, όπως δήλωσε σε αγώνα του Άρη με τον Παναθηναϊκό, στο Αλεξάνδρειο σε ηλικία επτά ετών.
Ο γκαρντ του Ολυμπιακού μίλησε στην εφημερίδα “Goal”, τονίζοντας αρχικά: «Όσοι αγαπήσαμε το μπάσκετ και αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με αυτό, του είμαστε ευγνώμονες κι ελπίζω ότι μετά από τον Γκάλη θα τιμηθούν με τον ίδιο τρόπο ο Γιαννάκης, ο Φασούλας και ο Χριστοδούλου» τόνισε ο αρχηγός του Ολυμπιακού που «εάν δεν είχα μπροστά μου το ταξίδι στο Λονδίνο για το φάιναλ φορ, σίγουρα θα πήγαινα στη Θεσσαλονίκη για να αποδώσω κι εγώ τις πρέπουσες τιμές στον Γκάλη»!
Ο Βασίλης δεν έχει συναντήσει ποτέ πρόσωπο με πρόσωπο τον Νίκο, αλλά κυριολεκτεί όταν δηλώνει ότι αυτός είναι ο λόγος που αγάπησε και ασχολήθηκε με το μπάσκετ και μάλιστα εξ απαλών ονύχων! Η ιστορία γράφτηκε ένα σαββατιάτικο βράδυ του 1989, όταν ο συχωρεμένος ο πατέρας του Θανάσης τον έβαλε στο αυτοκίνητο κι από τη Λάρισα πήγαν στη Θεσσαλονίκη για να παρακολουθήσουν έναν αγώνα πρωταθλήματος ανάμεσα στον Αρη και στον Παναθηναϊκό.
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο μεγάλη εντύπωση μου είχε κάνει ο τρόπος που έπαιζε ο Γκάλης. Τότε ήμουν επτά ετών και βλέποντάς τον να κάνει τέτοια όργια και να σκοράρει όπως ήθελε, είπα στον πατέρα μου ότι θα ήθελα να γίνω σαν αυτόν» θυμάται ο Βασίλης, χωρίς να κρύβει τη χαρά και την υπερηφάνεια του για τα κομπλιμέντα τα οποία κατά καιρούς του έχει επιδαψιλεύσει ο «γκάνγκστερ».
«Ο Γκάλης είναι ο… Γκάλης και τα σχόλιά του έχουν μεγάλη βαρύτητα» σχολιάζει. «Νιώθω χαρά και τιμή κάθε φορά που τον ακούω να μιλάει για μένα και πραγματικά θα ήταν ευχής έργον εάν είχα κάποια στιγμή την ευκαιρία να τον συναντήσω, να κουβεντιάσω μαζί του για το μπάσκετ και να τον ευχαριστήσω για όλα όσα μας έχει προσφέρει».
Τι θαύμασε περισσότερο ο Σπανούλης από το παιχνίδι του Γκάλη; «Κυρίως το ανεξάντλητο ρεπερτόριο και την ικανότητα της σωστής επιλογής του σε κάθε φάση. Οταν όλη η άμυνα πήγαινε πάνω του, ο Γκάλης είχε πάντοτε στο μυαλό του ή έβρισκε από ένστικτο τη σωστή λύση κι αυτό εκτός από ταλέντο προϋποθέτει και μεγάλη πνευματική δύναμη».
