O επί είκοσι χρόνια φροντιστής του Άρη (1984-2004) Γιάννης Δόξογλου μίλησε με την αφορμή της εισόδου του Χοσέ Πικουλίν Ορτίθ στο Hall Of Fame. Ο Δόξογλου, ο άνθρωπος που διαδέχθηκε τον θρυλικό Μάκη Νάτση στην θέση του φροντιστή του Άρη στο τελευταία λεπτά της συνέντευξης σε μια συγκινητική στιγμή τραγούδησε και ο ίδιος τον ύμνο της αγαπημένης του ομάδας.
Stoiximan.gr: Το παιχνίδι σου καλύτερο με επιλογές για Σκόρερ, Κάρτες & Κόρνερ σε κάθε αγώνα του Άρη
Αναλυτικά όσα είπε στο Yellow Radio 92,8:
Αρχικά ανέφερε:
Ήμουν στα χρόνια της Αυτοκρατορίας, ήμουν στις φτώχειες, ήμουν στα πλούτη, ήμουν σε όλα. Ήμουν δίπλα στην ομάδα που αγαπάω. Ήμουν γιατρός, φυσιοθεραπευτής, μασέρ και ψυχολόγος. Το πάλευα όμως, τα παιδιά με αγαπούσαν πάρα πολύ και τα καταφέρναμε.
Για το αν θα έγραφε κάποιο βιβλίο:
Άμα θα γράψω έχω πάρα πολλά να πω, και καλά και άσχημα. Έχω έναν πόνο μέσα μου, τόση δόξα μεγάλη και δεν μπορέσαμε να κάνουμε ένα γήπεδο. Τότε που μπορούσαμε να κάνουμε τα πάντα δεν κάναμε τίποτα. Αυτό είναι το μεγαλύτερο έγκλημα για εμένα, όχι σαν υπάλληλος του Άρη, αλλά σαν οπαδός. Τότε είχαμε τόση δυναμική που αν ζητούσαμε να μας κάνουμε ένα γήπεδο στην Αριστοτέλους θα μας το κάνανε.
Για το έπος της Προύσας:
Η Προύσα ήταν μια ξεχωριστή χρονιά. Ήταν μια χρονιά δύσκολη. Οι παίκτες αυτοί είχαν πολλά βάσανα. Κάποια στιγμή φτάσαμε να παίρνουμε πέντε φράγγα αλλά ήταν αυτό το πιο δύσκολο κύπελλο της ιστορίας μας. Παρόλο που χάσαμε με 14 πόντους ήμουν αισιόδοξος. Σηκώθηκα εκείνο το πρωί, είδα μια ηλιόλουστη μέρα, μας την έπεσαν οι Τούρκοι να μας πλακώσουν. Μετά στον αγωνιστικό χώρο είδα μπλε και άσπρα μπαλόνια, και εκεί είπα ότι το κύπελλο είναι δικό μας. Πήγαμε, κάναμε προπόνηση, γύρισαν όλοι να κοιμηθούν και αγόρασα τρεις σαμπάνιες.
Για την σημειολογία του τίτλου εκεί πέρα:
Είχα πάρει και εγώ μια Ελληνική σημαία. Για εμένα ήταν ένας λόγος παραπάνω, γιατί η μάνα μου γεννήθηκε στην Προύσα. Το έλεγε η ψυχή μου και η καρδιά μου.
Για τον Ορτίθ που μπαίνει στο Hall Of Fame της Fiba:
Ήταν ένας τίμιος άνθρωπος, ένα καλό παλικάρι που αγαπούσε τον Άρη. Θα χαρώ πάρα πολύ να γίνει αυτό το πράγμα για αυτόν τον μεγάλο αθλητή που μας βοήθησε πάρα πολύ.
Και αγωνιστικά αλλά και ως προσωπικότητα. Είχε τσαμπουκά, “‘έσπρωχνε” τους νέους να πάμε να κερδίσουμε.
Για το τι έχει κρατήσει από τον Άρη:
Πάνω από όλα αγαπάμε τον Άρη, είναι η ζωή μας, η ψυχή μας, η οικογένεια μας και άλλα 1000 χρόνια για τον Άρη θα φωνάζουμε.
Για το ότι διαδέχθηκε τον Μάκη Νάτση:
Τον Μάκη Νάτση τον διαδέχθηκα το 84′, δεν υπάρχει πραγματικά. Όσα ζω θα τον θυμάμαι και θα δακρύζω.
Είναι η ιστορία του Άρη, και όποιος ξεχνάει την ιστορία του πεθαίνει.
