Ο βετεράνος του Άρη Κώστας Δράμπης μίλησε για την ήττα από την Μόλντε και το πώς μπορεί να ανατραπεί το σκορ στη Θεσσαλονίκη.
Ακολούθησε το PRESSARIS και στο Instagram, για ακόμα πιο άμεση ενημέρωση στα θέματα του Άρη!
Αναλυτικά όσα είπε στο Yellow Radio 92,8:
Για την ανατροπή με την Ίπσουιτς:
«Όταν έγινε η κλήρωση μας «πάγωσε». Η Ίπσουιτς ήταν πολύ δυνατή ομάδα. Είχε επτά διεθνείς παίκτες. Είχε έναν τερματοφύλακα που είχε να δεχθεί γκολ 1.500 λεπτά και είχε πιάσει 5-6 πέναλτι. Τα στατιστικά μας τρόμαζαν. Πήγαμε φοβισμένοι στην Αγγλία και χάσαμε 5-1. Τα τρία ήταν από πέναλτι και ήταν πολύ αυστηρά. Ο Φυρός έβγαλε τη φανέλα για διαμαρτυρία στο β’ ημίχρονο και ο διαιτητής τον απέβαλε. Παρότι ήμασταν με 10 παίκτες, σκοράραμε. Εκεί πήραμε θάρρος. Αν αφαιρούσαμε τα πέναλτι κιόλας.
Σε ένα τέτοιο σκορ έχεις ένα συγκεκριμένο αβαντάζ. Απελευθερώνεσαι. Δεν έχεις άγχος. Παίζεις όλα για όλα. Δεν μπορεί να πάει κάτι χειρότερα. Στην Ίπσουιτς νόμιζαν πως τελείωσε η πρόκριση, εκεί πιστεύω πήραμε τα «πάνω» μας. Στο 20′ είχε γίνει 2-0 στη Θεσσαλονίκη. Στο ημίχρονο υπήρχε ενθουσιασμός. Στο 60′ μπήκε το τρίτο και λέγαμε «πάει προκριθήκαμε». Μετά έγινε όμως το 3-1 στο 84′. Δεν είχαμε χρόνο για άλλα δύο γκολ».
Για τα κοινά σημεία του «σήμερα»:
«Ο Άρης είναι πίσω με 3-0. Είδα και τα γκολ και τις φάσεις πριν. Δεν δικαιούταν το 3-0. Τα δύο γκολ τα κάναμε «δώρο». Το σκορ είναι πλασματικό. Βρεθήκαμε σε υπνηλία. Δεν ξέρω με τι ψυχολογία πήγαν. Δεν μπορώ να δεχτώ το black out των πέντε λεπτών. Είναι παίκτες με μεγάλο επίπεδο. Δεν συγκεντρώθηκαν όσο έπρεπε. Έχει ένα πλεονέκτημα η Μόλντε αλλά έχουν και το μειονέκτημα της κούρασης της μισής σεζόν. Εγώ πιστεύω ότι γυρίζει το ματς, αρκεί ο Άρης να είναι συγκεντρωμένος και το πιστέψει.
Πρέπει να ασκηθεί μεγάλη πίεση. Αν έρθουν δύο γκολ στο α’ ημίχρονο, η πρόκριση μπορεί να έρθει. Ο κόσμος είναι πάντα υπέρ της έδρας. Ο αντίπαλος δεν θα φοβηθεί. Αλλά η ομάδα η δική μας θα ενθαρρυνθεί. Όταν σε παρακολουθεί πολύς κόσμος, ο άλλος δεν μπορεί να μην παίξει στο 100%.
Στο παρελθόν παίζαμε σε έδρες με 20.000 άτομα αλλά δεν ιδρώναμε. Στο Χαριλάου όμως όταν παίζαμε το καταλαβαίναμε. Ακόμα και μία γιούχα να ακούγαμε μας ενοχλούσε. Τα δίνεις όλα στην έδρα σου.
Παίζαμε στη Ράπιντ Βιέννης μια φορά και χάσαμε 3-1 και το τρίτο το φάγαμε στο 96′ με καραμπόλα. Μετά παίξαμε στην Τούμπα και είχαμε τη Ραπίντ στο μισό γήπεδο. Δεν μπορέσαμε να βάλουμε ένα γκολ που θα έδινε την πρόκριση. Είναι θέμα πίστης και συγκέντρωσης.
Όταν αγοράζεις έναν έμπειρο παίκτη, τον αγοράζεις γιατί είσαι σίγουρος ότι δεν θα πάθει black out».
