Έτοιμος να κυνηγήσει την ευκαιρία του στον Άρη, όπως ακριβώς έκανε με την Εθνική Νέων, δουλεύοντας σκληρά και κερδίζοντας πολλά από τον καθημερινό ανταγωνισμό του με τον Μάρκο Βελλίδη, παρουσιάστηκε ο Σωκράτης Διούδης.
Ο απρόσμενος ήρωας της Εθνικής Νέων σε ημιτελικό και τελικό, παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα «Metrosport», μιλώντας για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Κ-19, αλλά και για τον Άρη:
-Σωκράτη, επιστρέφεις με το ασημένιο μετάλλιο και όχι το χρυσό όπως σίγουρα θα ήθελες. Ποια συναισθήματα αφήνει σε εσάς η συμμετοχή σας στο Euro και δη στον τελικό της διοργάνωσης;
«Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που ουσιαστικά είμαστε η δεύτερη καλύτερη ομάδα της Ευρώπης. Μας μένει και μία πικρία για τον χαμένο τελικό, αλλά μην ξεχνάτε ότι ηττηθήκαμε από την κάτοχο του τροπαίου».
-Σε προσωπικό επίπεδο υπάρχει ικανοποίηση; Νιώθεις ότι άρπαξε την ευκαιρία που σου παρουσιάστηκε;
«Έκανε το καλύτερο δυνατό για την ομάδα μου και πιστεύω ότι άρπαξα την ευκαιρία που μου δόθηκε. Ελπίζω όλο αυτό να έχει συνέχεια. Αυτό θα πρέπει να το δούνε αυτοί που έχουν τις τύχες στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Οι ομάδες μας δεν έχουν πολλά περιθώρια. Πολλά παιδιά αν δεν πάρουν ευκαιρίες σκέπτονται το εξωτερικό. Αν δεν μας αξιοποιήσουν, αυτή είναι η μόνη λύση».
-Από δω και στο εξής το μυαλό σου στρέφεται στον Άρη, την ομάδα που ανήκεις, τι περιμένεις;
«Από σήμερα η αλήθεια είναι ότι προσγειωνόμαστε στην πραγματικότητα. Ο Άρης βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση, πρέπει όλοι να στηρίξουμε την προσπάθεια, ο καθένας από την πλευρά του. Περιμένω σίγουρα να πάρω την ευκαιρία τη φετινή χρονιά από τον Άρη, αλλά αυτό δεν εξαρτάται αποκλειστικά από μένα. Εγώ, μαζί με τον Μάρκο (σ.σ.: Βελλίδης) θα δουλέψουμε σκληρά. Από κει και πέρα είναι θέμα προπονητή. Στην Αθήνα μιλήσαμε με τον κ. Ζαμπέτα, μας έδωσε όλους συγχαρητήρια για την πορεία μας με την Εθνική. Πλέον, περιμένουμε να δούμε πότε θα ενσωματωθούμε με την ομάδα για να ξεκινήσουμε προετοιμασία. Λογικά τις επόμενες ημέρες».
-Φτάνει η στιγμή που βλέπεις τον Καπίνο να δέχεται την κόκκινη κάρτα και ξέρεις ότι θα περάσεις στο παιχνίδι, με τη μπάλα να είναι ήδη στημένη στην άσπρη βούλα για τους Άγγλους. Τι σκέφτεσαι;
«Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα. Θόλωσα. Όχι γιατί θα έμπαινα να αγωνιστώ, άλλωστε για αυτό ήμουνα εκεί. Περισσότερο πάγωσα με την αποβολή του Καπίνο και το πέναλτι που δόθηκε. Ο Στέφανος (σ.σ.: Καπίνο) αποβλήθηκε άδικα. Σε όλη την ομάδα επικρατούσε παγωμάρα. Επικρατούσε νευρικότητα. Εγώ απλά προσπάθησα να είμαι ήρεμος».
-Τι σου είπε ο Καπίνο πριν περάσεις στο παιχνίδι;
«Δεν καταλάβαινα τι μου έλεγε. Δεν ήξερε ούτε ο ίδιος πιστεύω τι έλεγε εκείνη την ώρα (γέλια…). Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι με προέτρεψε να παίξω και γι’ αυτόν. Και αυτό έκανα».
-Περίγραψέ μας την στιγμή του πέναλτι;
«Προτού πάρω θέση κάτω από τα δοκάρια, ο κ. Μολακίδης (προπονητής τερματοφυλάκων Εθνικής Νέων) μου είπε ότι οι αριστεροπόδαροι (όπως είναι ο Χαλ της Αγγλίας) έχουν μία συγκεκριμένη γωνία. Αυτή που μου είπε όμως δεν ήταν η γωνία που έπεσα, ήταν η άλλη, οπότε δικαιώθηκα (γέλια…)».
-Στον τελικό, πώς τα περίμενες τα πράγματα; Πιο δύσκολα;
«Ήξερα απλά ότι θα έχω πολύ δουλειά. Έτσι αποδείχθηκε κιόλας. Η πίκρα που νιώθουμε είναι επειδή δεν μπορέσαμε να κάνουμε το παιχνίδι μας. Κάναμε άμυνα σε όλο τον αγώνα, αντέξαμε μόνο για 80 λεπτά. Δεν πήγαινε παραπάνω».
-Στην Εσθονία δεν ήταν όλα… ρόδινα για σένα. Αναφέρομαι στον θάνατο του Αλέκου Περγαμηνέλη, τον δεύτερο πατέρα σου, όπως έχεις πει…
«Αυτό είναι αλήθεια. Δεν το πίστευα όταν έμαθα ότι «έφυγε» από την ζωή. Του χρωστάω τα πάντα. Δίπλα στον κ. Αλέκο έκανα τα πρώτα μου βήματα, από εννιά χρονών ήμουνα μαζί του και με βοηθούσε πάντοτε. Η σκέψη μου, πριν τον τελικό, ήταν στον κ. Αλέκο. Ταυτόχρονα θέλω να ευχαριστήσω τους γονείς μου. Ο πατέρας μου έτρεχε συνέχεια μαζί μου στις προπονήσεις και του οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις θυσίες που έχει κάνει».
