Ο Σωκράτης Διούδης μίλησε σε σάιτ που καλύπτει το ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη και αναφέρθηκε μεταξύ άλλων εκτενώς στις σχέσεις του με τον Άρη.
Τα όσα είπε σχετικά με τους κιτρινόμαυρους στο panathinaikos24.gr:
Για το ποια είναι η γνώμη του σχετικά με το αν πρέπει ή όχι να ξεκινήσει το πρωτάθλημα: «Κοίταξε, έτσι όπως είναι τα πράγματα αυτή τη στιγμή κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι ακριβώς θα γίνει. Με λίγα λόγια δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει. Πρέπει να δούμε τι θα γίνει τον επόμενο μήνα και στη συνέχεια οι αρμόδιοι πρέπει να αποφασίσουν. Το πιο σημαντικό απ΄όλα είναι η υγεία και η ανθρώπινη ζωή. Αυτό είναι πάνω από όλους και από όλα. Εφόσον μπορεί να διασφαλιστεί αυτό, εγώ φυσικά και θα ήθελα να επιστρέψουμε στους αγωνιστικούς χώρους. Κάναμε μία τεράστια προσπάθεια φέτος, βρεθήκαμε στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας και περιμέναμε πως και πως τα πλέι οφ για να μετρήσουμε τις δυνάμεις μας. Για μας τους ποδοσφαιριστές αυτά τα παιχνίδια είναι πολύ σημαντικά. Σίγουρα μας στεναχωρεί το γεγονός ότι τα ματς πιθανότατα θα γίνουν χωρίς κόσμο, αλλά μπροστά στο κοινό καλό, αυτά δεν μετράνε».
Για το πότε αποφάσισε ο ίδιος να ασχοληθεί επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο: « Το μικρόβιο του ποδοσφαίρου το… κόλλησα από τον πατέρα μου. Είναι ποδοσφαιρόφιλος και μας πήγαινε από μικρούς στα γήπεδα για να παίξουμε. Την ίδια στιγμή εγώ ήμουν και καλός μαθητής και οι γονείς μου με πίεζαν να συνεχίσω να είμαι καλός και σε αυτό το κομμάτι. Στα 13-14 και αφού έπαιζα 5 με 6 χρόνια στην ακαδημία του Άρη είπα στον πατέρα μου: «Μην το κουράζεις θα γίνω ποδοσφαιριστής». Τότε πήρα την απόφαση. Στο σχολείο συνέχιζα να είμαι καλός μέχρι την 3η Λυκείου. Τότε άρχισαν να δυσκολεύουν τα πράγματα μιας και οι ώρες προπόνησης ήταν πολλές με αποτέλεσμα το σχολείο να το αφήνω λίγο… πίσω. Όσον αφορά το μικρόβιο του τερματοφύλακα. Τα πρώτα δύο χρόνια που έκανα προπόνηση στις ακαδημίες του Άρη αγωνιζόμουν ως επιθετικός. Σ΄ ένα ματς θυμάμαι έλειπε ο τερματοφύλακας μας και έκατσα εγώ. Αυτό συνεχίστηκε για κάποια παιχνίδια ακόμα. Μέχρι που ήρθε η στιγμή που πήγαμε στην προετοιμασία και μου είπε ο προπονητής μου : «Που πας εσύ; Είσαι καλός στο τέρμα, όποτε κάτσε πίσω». Να σου πω την αλήθεια και με τους φίλους μας όταν έπαιζα έβαζα γκολ και μετά γύριζα στο τέρμα για να κρατήσουμε το 0 (σ.σ. γέλια)».
Για το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο με τον Άρη και το ξεκίνημα του εκεί: «Το πρώτο επαγγελματικό μου συμβόλαιο το υπέγραψα το 2011, όταν ήμουν 18 χρονών. Τότε προπονητής στην πρώτη ομάδα ήταν ο Σάκης Τσιώλης. Με την Κ-20 την χρονιά εκείνη είχαμε κατακτήσει το πρωτάθλημα, οπότε μας παρακολουθούσαν από κοντά. Εγώ με κάποια άλλα παιδιά είχαμε ξεχωρίσει από τις μικρότερες ηλικίες»
Για την μετακίνησή του στο Βέλγιο και για το πώς ήταν τα πράγματα εκεί: «Γενικότερα όλα μου τα χρόνια και στον Άρη ήταν ένα σχολείο, καθώς ήμουν σε μία μεγάλη ομάδα που βίωνε δύσκολες καταστάσεις. Υπήρχαν οικονομικά προβλήματα και υπήρχε πίεση για να μείνουμε στην κατηγορία. Όταν είσαι σε μικρή ηλικία είναι δύσκολο να το διαχειριστείς όλο αυτό. Αν όμως το καταφέρεις είναι ένα πολύ καλό μάθημα για το μέλλον. Όλη αυτή η κατάσταση με ωρίμασε. Το να φύγω για το εξωτερικό ήταν μία αρκετά δύσκολη απόφαση για μένα. Για να είμαι ειλικρινή δεν το ήθελα. Δεν ένιωθα ότι είμαι ακόμα έτοιμος . Ήμουν 20 – 21 χρονών, ο Άρης είχε υποβιβαστεί στην Β΄Εθνική και δεν ξέραμε αν θα παίξει εκεί ή στα Ερασιτεχνικά.
Ο Άρης μας χρωστούσε πολλά χρήματα και μπορούσα να μείνω ελεύθερος. Επειδή όμως ήμουν από μικρός στην ομάδα και είχα δεθεί δεν θέλησα να κάνω προσφυγή. Είχα πει στον μάνατζερ μου ότι θέλω να φύγω μόνο με μεταγραφή, ώστε να φέρουμε και κάποια χρήματα στην ομάδα του Άρη. Η μόνη πρόταση που υπήρχε ήταν από το Βέλγιο και συγκεκριμένα από την Κλαμπ Μπριζ. Ήταν μια χώρα άγνωστη για μένα και ένα πρωτάθλημα που δεν ήξερα. Αν γύριζα το χρόνο πίσω θα έψαχνα να βρω μια άλλη πρόταση, ακόμα και να μείνω στην Ελλάδα. Θεωρώ ότι δεν ήμουν έτοιμος για να φύγω στο εξωτερικό. Το ιδανικό ήταν να κάτσω 2-3 χρόνια στην Ελλάδα και να φύγω μετά. Σίγουρα η Κλαμπ Μπριζ ήταν μια μεγάλη ομάδα και δεν μπορούσα να αρνηθώ»
Για το αν ωρίμασε από την εμπειρία του στο Βέλγιο και για το πέρασμα του από Πανιώνιο: « Τα πράγματα στο Βέλγιο ήταν αρκετά δύσκολα για μένα. Εγώ είχα συνηθίσει να αγωνίζομαι. Από τα 18 μου έπαιζα βασικός στον Άρη με πολλά παιχνίδια και ξαφνικά πάω σε μία ομάδα, στην οποία δεν αγωνιζόμουν καθόλου. Αυτό ήταν το πρώτο σοκ για μένα. Είχα θέμα με την αυτοπεποίθησή μου, διότι δεν μπορούσα να διαχειριστώ το γεγονός ότι δεν έπαιζα. Είχα ζητήσει από την ομάδα τότε να πάω κάπου δανεικός για να παίζω. Στην Μπριζ με υπολόγιζαν ως δεύτερο τερματοφύλακα, αλλά και πάλι μου έδιναν κάποιες επιλογές για να πάω κάπου ως δανεικός, καθώς καταλάβαιναν την επιθυμία μου να αγωνιστώ.
Θα μπορούσα να πάω κάπου δανεικός και να με παρακολουθούν. Τελικά εγώ αποφάσισα να γυρίσω στην Ελλάδα, που αντικειμενικά ήταν μια λάθος κίνηση, η οποία όμως ευτυχώς μου βγήκε. Αυτό το κατάλαβα με το που γύρισα. Στον Πανιώνιο είδα πράγματα που δεν είχα ξαναζήσει. Έπαθα ένα σοκ. Δεν είχαμε προπονητικό κέντρο για να προπονηθούμε. Πράγματα, τα οποία ήταν αυτονόητα στο Βέλγιο. Από τη στιγμή που γύρισα στην Ελλάδα είπα στον εαυτό μου ότι πρέπει να κάνω τα πάντα για να πετύχω. Δούλεψα πολύ, ήμουν αποφασισμένος. Στο Βέλγιο δούλεψα πολλά κομμάτια και βελτιώθηκα αρκετά. Αυτό το βρήκα μπροστά μου τα επόμενα χρόνια. Σίγα – σιγά μετά άρχισαν τα πράγματα να παίρνουν τον δρόμο τους».
Για την μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό και το πως ένιωσε για το ενδιαφέρον των «πρασίνων»: « Είχα επιστρέψει στον Άρη και ήμασταν στη Football league τότε και δυστυχώς δεν είχαμε καταφέρει να πάρουμε την άνοδο. Εγώ είχα κάνει καλές εμφανίσεις. Περίμενα να έχω προτάσεις, αλλά δεν περίμενα να με θέλει ο Παναθηναϊκός. Με το που το άκουσα ενθουσιάστηκα και είπα κατευθείαν ότι θέλω να πάω. Σημαντικό ρόλο στο να πάω στον Παναθηναϊκό έπαιξε ο Μαρίνος Ουζουνίδης, ο οποίος τότε ήταν προπονητής, καθώς με ήξερα από τον Πανιώνιο. Αυτός ουσιαστικά με επέλεξε. Φυσικά ήταν μια καλή απόφαση για μένα».
