Ο Άρης κέρδισε τον αγωνιστικό «πόλεμο» κάνοντας το στοιχειώδες και το αυτονόητο, την παραμονή του στην κατηγορία, με μια αντεπίθεση που έγινε τις τελευταίες είκοσι μέρες.
Γράψε GALIS και στείλε στο 54911 για να βρεθείς στην γιορτή του Νίκου Γκάλη
Από κείνη τη βραδιά της Πρωταπριλιάς μέχρι και χθες έγιναν πολλά που έδειξαν ότι ο Άρης είναι «πολύ σκληρός για να πεθάνει». Ειδικά όσο έχει ακόμη στο DNA τα αντανακλαστικά και το πάθος του κόσμου του. Δεν είναι τυχαίο το «δεν σ’ άφησα στα δύσκολα…».
Ο Άρης σώθηκε αγωνιστικά και αξίζουν σε όλους τα εύσημα. Στη νέα διοίκηση, τους παίκτες, το τεχνικό τιμ, τον κόσμο. Έδωσαν τη «μάχη» με το ενάμιση πόδι στην «κόλαση» και κατάφεραν την «Ανάσταση».
Φυσικά και δεν χωρούν πανηγυρισμοί σε έναν σύλλογο, όπως είναι ο Άρης, αλλά σίγουρα υπάρχει ανακούφιση, μεγαλύτερη ηρεμία, ακόμη περισσότερο καθαρό μυαλό.
Η «επόμενη μέρα» ξημερώνει με φόντο τη γενική συνέλευση της 27ης Απριλίου. Εκεί θα συνεχιστεί η μάχη της επιβίωσης, ώστε να χαραχθούν τα επόμενα βήματα σε ένα δύσβατο δρόμο.
Ο Άρης πρέπει από… χθες να δυναμώσει. Από τη διοίκηση και την ομάδα, μέχρι τα… καρεκλάκια και το χορτάρι του Κλεάνθης Βικελίδης. Πιο δυνατά, πιο δυνατά…
Οι τελευταίες μέρες έδειξαν ότι υπάρχει κάτι που έλειπε εδώ και χρόνια από τον Άρη. Η συσπείρωση χωρίς όρους, σε μια κοινή γραμμή χαρακωμάτων, με ένα και μοναδικό σκοπό: να αποφύγει ο σύλλογος τη διάλυση και την καταστροφή.
Αυτή η συσπείρωση πρέπει να διαφυλαχθεί βαδίζοντας προς την επόμενη μέρα, όποια κι αν είναι αυτή, γιατί έρχονται και τα δύσκολα και εκείνα που θα καθορίσουν τις τύχες του κιτρινόμαυρου συλλόγου.
Ο Άρης γνωρίζει τις «πληγές» του, τα χρέη, τις αδυναμίες του. Χρειάζεται, λοιπόν, στρατηγική, πέρα από τη συσπείρωση για να μπει στη διαδικασία της βιωσιμότητας. Στρατηγική και ρεαλισμός, σε μια ανοιχτή διαδικασία, όπου ευχής έργο (αν όχι πρωταρχικό μέλημα των φορέων) πρέπει να είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή Αρειανών. Όσο το δυνατόν λιγότεροι αποκλεισμοί θα είναι προς όφελος της ίδιας της ομάδας.
Σε κάθε περίπτωση και ενώ θα δρομολογείται η επόμενη μέρα με βάσει τα παραπάνω, κανείς δεν δικαιούται να ξεχάσει την πορεία και την τύχη του οικονομικού ελέγχου. Ο λόγος προφανής. Η οικογένεια του Άρη οφείλει να μάθει με κάθε λεπτομέρεια τι έγιναν όλα αυτά τα χρήματα που έβαλε και από το δικό της υστέρημα, εμπιστευόμενη τα «δικά της παιδιά».
