Το «κόμπλεξ της υποταγής» είναι ένα από τα είδη των κόμπλεξ που κυριαρχούν στα άτομα της εποχής μας. Με τη λέξη κόμπλεξ χαρακτηρίζουμε μια συμπεριφορά που αντιλαμβανόμαστε ως προβληματική, ελλειμματική.
Ως εκ τούτου, καταλαβαίνουμε πως έχει αρνητικό πρόσημο, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που αναφέρεται με υποτιμητικό ύφος από κάποιους ανθρώπους. Ορίζεται ως ένα είδος νεύρωσης, το οποίο αναγκάζει το άτομο σε διαφορετική από τη φυσιολογική συμπεριφορά.
– Το παραπάνω σύμπλεγμα βρίσκει εφαρμογή σε κάθε διαιτητή που ορίζεται σε παιχνίδι της ομάδας που κάποτε φώναζε «κάντε επενδύσεις για να κερδίζεται ». Η ομάδα που αποτελεί το Νο1 καταστροφέα του ελληνικού ποδοσφαίρου , συνεχίζει ακάθεκτη το έργο της για να παίζει στα προκριματικά του Champions League. Χωρίς επιτυχία πλέον. Γιατί δεν έχει ομάδα για να κερδίζει εύκολα αντιπάλους. Αποκούμπι της οι διαιτητές. Κατάντια.
– Ο ΑΡΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ εμφανίστηκε καλά διαβασμένος στο παιχνίδι. Έδωσε χώρους εκεί που δεν υπήρχαν πολλές πιθανότητες απειλής, πίεσε σε σημεία του γηπέδου , δεν άφησε τον αντίπαλο να έχει επιθετικές επιλογές και τον ανάγκασε σε μια ανούσια κατοχή μπάλας. Έγιναν λάθη αλλά δεν κόστισαν ελέω Κουέστα. Κακός Γκάνεα, ανεπαρκής ο Ιτούρμπε. Πολύ δυναμική η απόδοση του Εντιαγέ. Η άμυνα ουσιαστικά δεν απειλήθηκε ποτέ. Στην επίθεση εκμεταλλεύτηκε το μισό γήπεδο που άφηνε η άμυνα της ομάδας του Πειραιά, με γρήγορες αντεπιθέσεις δημιούργησε ευκαιρίες, βρήκε γκολ και έδειξε ότι η νίκη του ήταν το δίκαιο αποτέλεσμα.
– Για να έπαιρνε τη νίκη όμως θα έπρεπε να ευθυγραμμιστούν οι πλανήτες και να γίνει μία έκλειψη ηλίου ώστε να κυλήσουν όλα φυσιολογικά. Ένας διαιτητής , προκατειλημμένος, που τον βάρυνε η ευθύνη του αποτελέσματος , έκανε απίθανα σφυρίγματα. Φταίει αυτός που είναι ελάχιστος;. Όχι. Ο κ. Κλάτενμπεργκ που μοιράζει την τράπουλα όπως τον βολεύει για να μην αφήνει κανέναν παραπονούμενο, όρισε έναν ανευθυνουπεύθυνο, που ήταν αδύνατο να διαχειριστεί αγώνα που θα είχε αντίθετη ροή απ’ αυτή που έπρεπε. Τι έπρεπε; Ελάτε τώρα!!!! Να χάσει ξανά ο Πειραιάς από τον ΑΡΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ; Δεν γίνονται αυτά. Θα χαθεί μύθος. Θα πέσουν σε κατάθλιψη τα «παιδιά», τα φερέφωνα, ο Δήμαρχος, τα site, οι εντεταλμένοι σε κάθε πόστο κ.α. Τι θα λένε οι τηλεοράσεις στα αθλητικά των δελτίων ειδήσεων; Ότι έχασε ο ανίκητος; Θα πέσει η τηλεθέαση. Ο οσφπ τα πλέι οφς τα έχει για να δοκιμάζει παίκτες. Δεν είναι αγώνες για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Αυτό το πήρε. Αυτή είναι η νοοτροπία. Η λογική τους. Χάθηκαν τόσα χρόνια στη χαρά των πρωταθλημάτων, δεν βλέπουν ότι είναι ανυπόληπτοι. Η ομάδα τους είναι της πλάκας.
– Ο ΑΡΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ αδικήθηκε κατάφωρα. Έγινε θύμα ενός ξεδοντιασμένου καρχαρία με βοηθό τον ανεκδιήγητο διαιτητή. Έπαιξε τόσο έξυπνα που ανάγκασε τους υπερπαίκτες των άλλων, να κολλήσουν στο μυαλό. Τους διέλυσε την ψυχολογία με την ευκολία που τους ισοφάρισε, με τον ίδιο τρόπο που το είχε κάνει την προηγούμενη Κυριακή. Τους δίδαξε ποδόσφαιρο. Για την ακρίβεια ο ΑΡΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ φαινόταν ως πρωταθλητής στα μάτια ενός τρίτου. Η αηδία του ποδοσφαίρου είναι όταν μία ομάδα κατατροπώνει τον υποτιθέμενο δυνατό, τον αφήνει να πελαγοδρομεί, κι αυτός περιμένει τον άρχοντα του αγώνα να τον σώσει. Ο προπονητής δίνει τα διαπιστευτήρια του από τη στιγμή που ήρθε, η ομάδα δείχνει απελευθερωμένη, οι παίκτες βγάζουν τον πραγματικό εαυτό τους, αποδίδουν τα μέγιστα και ξεμπροστιάζουν τις ανακολουθίες του ελληνικού ποδοσφαίρου.
– Για την οπαδική βία η Πολιτεία έχει τη δυνατότητα να νομοθετεί για να υπάρχει νομικό πλαίσιο και ποινές για τις παράνομες δραστηριότητες των οπαδών. Για την διαιτητική βία δεν υπάρχει κάτι ανάλογο. Ο διαιτητής είναι μέσα σε μια φούσκα προστασίας που δεν μπορεί τον αγγίξει κανένας. Όσες ατασθαλίες ποδοσφαιρικές και αν κάνει , είναι υπόλογος σε κάποιον αρχιδιαιτητή, που ο ίδιος τον ορίζει σε παιχνίδι. Ο κ. Κλάτεμπεργκ απέτυχε σε όλα. Όταν δεν μπορεί να ορίζει άξιους διαιτητές η ευθύνη είναι δική του. Ο κ. Μανούχος μαζί με τον VAR Καραντώνη μας υπενθύμισαν ότι ο «δυνατός» δικαιούται τα πάντα , ο ΑΡΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ πρέπει να κάνει ομάδα για να κερδίζει και τη διαιτησία.
