Μετά τα πρώτα πέντε παιχνίδια και με μια πρώτη εικόνα μέσα από σπουδαίες νίκες αλλά και απογοτευτικές ήττες το βασικό πρόβλημα του Άρη στο παρκέ είναι η οργάνωση του παιχνιδιού.
Οι κίτρινοι μπορεί να έχουν παίκτες “δημιουργούς” στην περιφέρεια, όπως είναι ο Κουάμι Βον, ο Γιάννης Αθηναίου, ο Κάιλ Γουίβερ, αλλά ο μοναδικός παίκτης που μπορεί να φτιάξει παιχνίδι, να βάλει τους παίκτες στις θέσεις τους και να εκτελέσει με συνέπεια ένα σύστημα είναι ο Δημήτρης Φλιώνης.
Αυτή είναι η αλήθεια για τον Άρη των πρώτων πέντε αγώνων και αυτό είναι το πρώτο στοιχείο που θα πρέπει να βελτιώσει ο Παναγιώτης Γιαννάκης. Στα πρώτα πέντε παιχνίδια το μεγαλύτερο ποσοστό των πόντων του Άρη προήλθαν είτε από τρανζίσιον παιχνίδι (πρωτεύοντας ή δευτερεύοντας αιφνιδιασμός), είτε από προσωπικές ενέργειες.
Οι συνεργασίες στο παιχνίδι του Άρη είναι ελάχιστες και προκύπτουν κυρίως από την οξυδέρκεια του Βασιλόπουλου, είτε προς το καλάθι (Μπένσον, Τσαϊρέλης οι αποδέκτες), είτε στην περιφέρεια (Αθηναίου, Μπελ) και δευτερευόντως από τον Γουίβερ, όταν αυτός κάνει την… εμφάνισή του.
Ο Άρης πρέπει να αρχίσει να βγάζει στο παρκέ συνεργασίες, να βγάζει στην επίθεσή του σκέψη, προσανατολισμό. Φυσικά και είναι ελαφρυντικό ότι η προετοιμασία δεν κύλησε όπως θα έπρεπε, όμως μέσα από τη δουλειά και μέσα από τα παιχνίδια, οι παίκτες οφείλουν να αποκτήσουν ομοιογένεια. Μέσα από αυτή τη διαδικασία οι Αθηναίου και Βον (πρωτίστως αυτοί) θα κατανοήσουν τον ρόλο τους και τις θέσεις του μέσα στο γήπεδο, διότι προς το παρόν είναι γεγονός ότι πολλές φορές μπερδεύονται στη συνύπαρξή τους.
