17 Ιουνίου, μετά από σχεδόν 10 μήνες αγωνιστικής δραστηριότητας, σε έναν αγώνα που για τον Άρη είναι νοκ άουτ δεν μετράει ούτε το ταλέντο, ούτε η τακτική. Μετρούν άλλα πράγματα, όπως η θέληση, η αυταπάρνηση, το πάθος, η καρδιά για να μην τελειώσει η χρονιά. Είναι στοιχεία που οι κίτρινοι έδειξαν σε μεγάλες ποσότητες φέτος, είναι βέβαιο ότι θα το κάνουν και σήμερα (19:30) για να ισοφαρίσουν τη σειρά των μικρών τελικών σε 2-2.
Το δήλωσε ξεκάθαρα χθες και ο Δημήτρης Πρίφτης. Πλέον δεν μετρούν οι τακτικές. Μετράει πόσο μπορεί ο κάθε παίκτης ατομικά και όλοι μαζί σαν ομάδα να αφήσουν στην άκρη την σωματική και (κυρίως αυτή) ψυχολογική κούραση, πόσο εύκολα θα προσαρμοστούν στα προβλήματα που υπάρχουν με τους τραυματισμούς ή με το άδειο γήπεδο, πόσο δυνατά θα βάλουν τα κορμιά τους στις διεκδικούμενες φάσεις. Αυτά τα… μικρά στοιχεία μέσα σε μια μακρά αγωνιστική περίοδο, μετατρέπονται σήμερα σε παράγοντες που θα κρίνουν ένα παιχνίδι.
Για τον Άρη αυτό το παιχνίδι είναι δίχως αύριο. Συνήθως τέτοια παιχνίδια τα κέρδισε φέτος η ομάδα του Δημήτρη Πρίφτη, που κατάφερε μέχρι και την αντίσταση του Ολυμπιακού να κάμψει, παρότι αγωνίστηκε ελλιπής. Αυτός ο Άρης, των πολλών μικρών υπερβάσεων, μπαίνει σήμερα στο παρκέ για να κάνει άλλη μία, αλλά όχι την τελευταία. Είναι βέβαιο ότι όλοι το πιστεύουν. Είναι βέβαιο ότι όλοι το θέλουν. Είναι βέβαιο ότι το μπορούν γιατί το έχουν ξανακάνει.
Τεχνικά οι κίτρινοι πρέπει να κερδίσουν μέσα από την άμυνά τους, που είναι σταθερά καλή, αλλά από μόνη της δεν αρκεί για να πάρουν το ροζ φύλλο αγώνα. Χρειάζεται και σκοράρισμα, που έλειψε στους δύο αγώνες της Πυλαίας.
