Ο Άρης βρίσκεται στο σημείο μηδέν, μετά τον χθεσινό αποκλεισμό του από το κύπελλο, όπου πλέον στο λεξικό και στο λήμμα “αυτόχειρας” το όνομα του έχει… περίοπτη θέση. Χθες με έναν τόσο εκκωφαντικά σκληρό τρόπο, ο Άρης βγήκε εκτός κυπέλλου από την Λαμία, τελειώνοντας επί της ουσίας, τόσο πρόωρα τη φετινή σεζόν, πριν βγει καν ο Γενάρης.
Η συνέχεια του πρωταθλήματος, με βάση την μέχρι τώρα εικόνα της ομάδας, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για να γίνει συζήτηση, σχετικά με το τι μπορεί και πώς μπορεί να πετύχει μέχρι το τέλος, ειδικά όσο υπάρχει ακόμη και ο βραχνάς των -6 βαθμών.
Χωρίς υπερβολή, ο Άρης βρίσκεται στην πιο δυσχερή θέση επί εποχής Καρυπίδη, στην μεγάλη κατηγορία, σε μια κατάσταση απόλυτης πίεσης και εσωστρέφειας. Θυμίζει ίσως την περίοδο εκείνη που οι κιτρινόμαυροι -στην δεύτερη σεζόν του Καρυπίδη- δεν κατάφεραν να ανέβουν από την Football League στη μεγάλη κατηγορία και ακροβατούσαν στον δρόμο της “μεγάλης επιστροφής”.
Είναι ξεκάθαρο, όχι γιατί αποκλείστηκε, ούτε με τον τρόπο που αποκλείστηκε χθες (τα μαλλιά των Αρειανών, έχουν… ασπρίσει και τα μυαλά έχουν πονέσει από ήττες και εκκωφαντικούς αποκλεισμούς, ακόμη και σε καλές χρονιές), ότι ο Άρης νοσεί. Αγωνιστικά, σε επίπεδο σχέσεων μέσα στην ομάδα, σε ότι αφορά την συνεργασία και την λειτουργία ανάμεσα στην κορυφή (Καρυπίδης) και το υπόλοιπο οικοδόμημα της πυραμίδας (προπονητής, παίκτες, συνεργάτες), υπάρχουν πολλά πλέγματα και συμπλέγματα που δεν του επιτρέπουν να λειτουργήσει.
Κι αν ο -επίσης εκκωφαντικός- αποκλεισμός από την Ευρώπη ήρθε τον Ιούλιο και υπήρχε τότε χρόνος πολύς για να διορθωθεί ένα “κακό αποτέλεσμα” και μια απώλεια ενός σημαντικού στόχου, τώρα τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Η κλεψύδρα για φέτος αν δεν άδειασε οριστικά, έχει ελάχιστους κόκκους άμμου για να σώσει ό,τι σώζεται στο πρωτάθλημα.
Λάθη έγιναν από όλους, με πρώτο τον Καρυπίδη, όντας η κεφαλή του κιτρινόμαυρου οργανισμού. Λάθη πολλά και από τον Μάντζιο και φυσικά κανείς δεν μπορεί να αφήσει εκτός κάδρου τους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι έγραψαν τα ονόματα τους σε μια μαύρη σελίδα του συλλόγου. Την τρίτη φέτος μετά την Αστάνα (πέρσι ήταν η Κόλος Κοβαλίβκα…) και το 0-5 από τον ΠΑΣ…
Ο κόσμος δικαιολογημένα έχει σκάσει. Είδαμε και χθες φίλους του Άρη να αγανακτούν, να κλαίνε από πικρία, νεύρα, οργή, απογοήτευση, να πονάνε τα (ήδη πληγωμένα) σωθικά τους. Φυσικά και δεν άξιζε σε κανέναν Αρειανό το χθεσινό “χαστούκι”.
Σήμερα ξημέρωσε μια νέα μέρα, μια δύσκολη μέρα. Η “καυτή πατάτα” των αποφάσεων είναι ξεκάθαρα στα χέρια του Θόδωρου Καρυπίδη. Ο ίδιος πρώτος οφείλει να αναγνωρίσει και να διορθώσει τα λάθη του και να βρει τον τρόπο για να αποδράσει από αυτήν την νοσηρή κατάσταση η ομάδα. Να βρει το “φάρμακο” στην ασθένεια που έχει απλωθεί στο “κορμί” του Άρη. Το οφείλει στον ίδιο, στα χρήματα και στις άπειρες ώρες που έχει διαθέσει, το επιβάλλουν η ιστορία του συλλόγου και φυσικά οι φίλαθλοι του.
Θα κληθεί να αποφασίσει: για προπονητή, ξεσκαρτάρισμα υλικού, χάραξη ενός σχεδίου που μπορεί να εμπνεύσει και να δώσει προοπτική. Δεν χρειάζονται ούτε μισόλογα, ούτε μεσοβέζικες λύσεις. Η καρδάρα με το γάλα έχει χυθεί και θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια και κόπος να ξαναγεμίσει. Αρκεί να υπάρχει σχέδιο για την ομάδα και ειλικρίνεια απέναντι στον κόσμο…
