Δεν χρειάζεται να εξηγήσεις σε κάποιον αδαή με το ελληνικό ποδόσφαιρο, για ποιους λόγους ο Άρης βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, ζώντας τον απόλυτο αγωνιστικό και διοικητικό εφιάλτη.
Μπορείς να απαριθμήσεις τους προπονητές που πέρασαν τα τελευταία δυο χρόνια από τον κιτρινόμαυρο πάγκο. Μέσα σε δυο χρόνια, από τον Ιανουάριο του 2011 ως τις αρχές Μαρτίου του 2013 ο ποδοσφαιρικός Άρης έχει προχωρήσει σε εννιά αλλαγές προπονητών! Ούτε μια, ούτε δυο, αλλά εννιά. Από την αποχώρηση του Έκτορ Ραούλ Κούπερ, ο οποίος έμεινε στον κιτρινόμαυρο πάγκο για περίπου 15 μήνες συμμετέχοντας σε δυο διαφορετικές περιόδους, επικράτησε το απόλυτο χάος!
Η λογική του «φύγε εσύ, έλα εσύ». Τα στοιχεία είναι εξόχως κατατοπιστικά. Σε αυτή τη διετία ο Γιάννης Μιχαλήτσος έχει αναλάβει την τεχνική ηγεσία της ομάδας σε τρεις διαφορετικές περιόδους! Διαδέχθηκε τον Κούπερ, διαδέχθηκε πέρσι τον Μίχαλ Πρόμπιερζ και φέτος τον Λούκας Αλκαράθ! Ιανουάριο κάθε φορά…
Φέτος ξεκίνησε ο Μάκης Κατσαβάκης, τον διαδέχθηκε ο Νίκος Πασιαλής (με τον Δημήτρη Μπουγιουκλή), ακολούθησε ο Λούκας Αλκαράθ, τον οποίο αντικατέστησε ο Μιχαλήτσος, για να φτάσουμε στη χθεσινή, όταν και ο Άρης βγήκε στην… αγορά για τον πέμπτο προπονητή μέσα σε μια αγωνιστική χρονιά.
Η νοσηρή αυτή κατάσταση θα μπορούσε να περιγράψει απλά για ποιους λόγους ο Άρης βυθίζεται στην κρίση και στα προβλήματα. Βέβαια, είναι και το άλλο. Και ίσως και πιο σημαντικό από όλα αυτά που παραπάνω καταγράφουμε.
Η κίτρινη ΠΑΕ έχει αλλάξει μέσα σε εννιά μήνες… τέσσερις διοικήσεις! Ξεκίνησε τον Μάιο με διοίκηση Αθανασιάδη-Ζαμπέτα-Κόντη, την οποία διαδέχθηκε η διοικούσα επιτροπή (μνημείο κιτρινόμαυρης… πατέντας) με τους Κατσιαούνη, Λαμπριάκο, Στεφανίδη (και τον Ζαμπέτα), έμεινε στη συνέχεια μόνος του ο Ζαμπέτας, για να φτάσουμε πριν τα Χριστούγεννα στην επταμελή διοίκηση Πρωτοδικείου με τον Ψηφίδη πρόεδρο, αλλά ουσιαστικά με τη συνδιοίκηση της Κοινωνίας Μελών και ενεργό ρόλο σε αποφάσεις και δράση.
Γίνεται αντιληπτό πώς ο Άρης έφτασε εδώ που βρίσκεται. Χωρίς σχέδιο, χωρίς πλάνο δράσης, με αποφάσεις που είτε αναιρούνται μέσα σε λίγα λεπτά, είτε αντιφάσκουν, με μια πολυφωνία που δεν οδηγούσε στην ένωση, αλλά στη σύγκρουση, με προχειρότητα και πειραματισμούς. Με παιχνίδια εξουσίας και σκοπιμοτήτων πάνω από τις ανοιχτές πληγές του συλλόγου. Ο Άρης είναι στο σημείο μηδέν. Και γι αυτό ευθύνονται αυτοί που τον διοίκησαν και τον διοικούν.
Ο Θεός ας βάλει το χέρι του…
* Το σχόλιο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «δημοκρατία»
