Διαβάστε μία ενδιαφέρουσα ιστορία για το πως ο Στέφανος Δεμίρης κατέληξε στον Άρη, αλλά και ένα περιστατικό από έναν αγώνα των “κιτρινόμαυρων”, μία στιχομυθία με τον θρύλο του ποδοσφαιρικού Άρη, Κλεάνθης Βικελίδη…
“Έγινε χθες Κυριακή η κηδεία του Στέφανου Δεμίρη, ενός πολύ ταλαντούχου ποδοσφαιριστή που ναι μεν αγωνίστηκε πρώτα στην ΑΕΚ, αλλά ταυτίστηκε με τη φανέλλα του Άρεως. Πιτσιρικάς ξεκίνησε από την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Καβάλα, από την οποία προερχόταν και ο Γιάννης Κανάκης. Ο πατέρας του Στέφανου ήταν αεκτζής, κι αυτός ήταν ένας λόγος παραπάνω να προτιμήσει την ΑΕΚ.
Το 1959, στα 18 του, που πήγε στην ΑΕΚ ο Δεμίρης «έμπλεξε» με μια ομάδα που έκαναν το παιχνίδι τους οι διοικητικές φατρίες. Δόθηκε δανεικός στον Παναγιάλειο και απ’ εκεί, μετά από ένα χρόνο, στον Άρη. Γιατί στον Άρη;
Τον Στέφανο Δεμίρη ήθελαν κι άλλες ομάδες, όμως ο έντιμος και αριστερός πατέρας του είχε δώσει το λόγο στον Άρη. Υπήρχαν καλύτερες προτάσεις. Ο λόγος, όμως, είναι λόγος. Κάτι περισσότερο από συμβόλαιο, για μερικά άτομα. Έτσι «πειθάρχησε» ο Στέφανος και κατέληξε κατ’ αρχήν δανεικός και μετά από ένα χρόνο «κανονικός» παίκτης στη δύναμη του Άρεως.
1964, αγώνας του Άρεως με τον Απόλλωνα Αθηνών. Ο προπονητής Πάλφυ, Σέρβος με ρίζες από Ουγγαρία, δίνει εντολή 20 λεπτά ζέσταμα. Ο Δεμίρης την αράζει σ’ ένα… δοκάρι. Του ζητάει να ξεκινήσει προθέρμανση ο βοηθός του Γιουγκοσλάβου, ο Κλεάνθης Βικελίδης.
-Κάνε μας τη χάρη, ρε, Κλεάνθη… Με τι δυνάμεις θα παίξω αν τις ξοδέψω για 20 λεπτά στο ζέσταμα.
Ούτε αστείο είναι αυτό, ούτε τσογλανισμός του Δεμίρη, τότε που δεν υπήρχαν αλλαγές στο παιχνίδι και οι ποδοσφαιριστές με «μειωμένη» φυσική κατάσταση, σε σύγκριση με το σήμερα.
Ο Δεμίρης, που πέθανε στα 75 την περασμένη Παρασκευή, δεν ήταν παίκτης του τρέχουμε για να τρέχουμε, για να δείξουμε αγωνιστικότητα και να κλέψουμε εντυπώσεις. «Η μπάλα θα τρέχει, όχι εγώ, η μπάλα θα πηγαίνει όπου εγώ θέλω» έλεγε. «Ποδοσφαιριστής είμαι, όχι αθλητής στίβου, ούτε παλαιστής και πυγμάχος…».
πηγή: apodytiriakias.gr
