Δελημπαλταδάκης: «Γιαννάκης η μοναδική λύση»!

Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΛΥΣΗ !

Η εθνική ομάδα απέτυχε στην Γαλλία! Όχι γιατί αποκλείστηκε από την Ισπανία του τεράστιου Γκαζόλ, αλλά διότι θα επιστρέψει στην Ελλάδα ξέροντας ότι μπορούσε να παίξει καλύτερα. Δεν κατάφερε, όμως, να ξεπεράσει τις εμμονές, τα απωθημένα, τους φόβους, τους εγωισμούς, τις αρνητικές σκέψεις, όλα όσα εδώ και χρόνια έχουν καταδικάσει την εθνική ομάδα να απωλέσει την ταυτότητα του νικητή!

Τέλειωσε το ματς με την Ισπανία και είχαμε την αίσθηση ότι χάσαμε με κάτω τα χέρια. Οτι δεν πιστέψαμε ποτέ στη νίκη. Οτι μπήκαμε πνευματικά και ψυχολογικά ανέτοιμοι για ένα τελικό. Οτι ενώ έχουμε χάσει μόλις με ένα καλάθι, η γενική αίσθηση ειναι ότι δεν διεκδικήσαμε ποτέ την πρόκριση στους τέσσερις. Περιμέναμε από τον “εχθρό” να παραδοθεί, όχι να πάρουμε με την αξία μας ότι πιστεύαμε ότι μας ανήκει!

Αυτό που μας λείπει σαν εθνική ομάδα σήμερα, ειναι κάτι πέρα από συστήματά και τακτικές! Ειναι η νοοτροπία του πολεμιστή, η διάθεση να μπούμε στο γήπεδο και να καταπιούμε τον αντίπαλο ανεξάρτητα από το όνομα του, η αυτοπεποίθηση που πηγάζει από την πίστη στον τρόπο που αμυνόμαστε και κάνουμε επίθεση.

Τελικά στην Γαλλία παρουσιάσαμε μια ομάδα που αποδείχθηκε ότι δεν την πίστευε πρώτος απο όλους ο δημιουργός της. Πως αλλιώς να δικαιολογηθεί το ότι παίξαμε στο πιο κρίσιμο ματς με επτά παίκτες; Που ήταν ο Σλούκας; Γιατι πήγαμε με τρία τριάρια αν ήταν να παίξουμε με τρεις κοντούς; Αν το σχέδιο ήταν να εμφανιστούμε με τρία γκαρντ γιατι δεν εμφανίστηκε ποτέ στο παρκέ ο Μάντζαρης; Γιατί δεν χρησιμοποιήσαμε αυτό το σχήμα στην προετοιμασία τόσο ωστε να το κάνουμε καλύτερα και να μην εξαρτάται η επίθεση μας από τις εμπνεύσεις και την μέρα του Σπανούλη;

Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα ειναι απλές αν θέλει ο οποιοσδήποτε να δει την αλήθεια: Ο Φώτης δεν ήθελε να συγκρουστεί με κανέναν. Έκοψε εκείνους που θα γκρίνιαζαν λιγότερο, πήρε τα μεγαλύτερα ονόματα! Δεν είχε καμιά διάθεση να σπάσει αυγά, να κάνει έστω μια κίνηση που θα προετοίμαζε και το μέλλον αυτής της ομάδας.
Παράδειγμα: Το μεγαλύτερο μας πρόβλημα εδώ και πολλά χρόνια ειναι στην θέση πέντε. Εχουμε ένα παιδί στα 2.15, που ήταν στην καλύτερη πεντάδα του πανευρωπαϊκού εφήβων! Γιατι να μην ειναι ο Γιώργος Παπαγιάννης ο δωδέκατος παίκτης αυτής της ομάδας, ώστε να προετοιμάζουμε την επόμενη ημέρα; Γιατι να μην ειναι στην δωδεκάδα ο Χαραλαμπόπουλος από την στιγμή που ο Στράτος δεν υπολογιζόταν για βαςικός και δεν είχε κάποιο συγκεκριμένο ρόλο;

Ποιος μπορεί να βάλει και παλι το τραινο πάνω στις ράγες; Για όποιον αγαπάει την εθνική ομάδα και την βάζει πάνω από τον εαυτό του η μοναδική σίγουρη λύση για τα προβλήματα της ειναι η επιστροφή του Παναγιώτη Γιαννακη στο τιμόνι του σκάφους! Ο δράκος το έχει ξανακάνει και έχει αποδείξει ότι είναι η εμβληματική προσωπικότητα που θα εμφυσήσει στους παίκτες το πνεύμα του νικητή που τόσο μας έχει λείψει τα τελευταία χρόνια.

Ο Γιαννάκης, όχι μόνο θα φτιάξει το σωστό μίγμα έμπειρων και νέων παικτών, αλλά θα τους σπρώξει στο γήπεδο για να παίξουν το μπάσκετ που κάνει τον Έλληνα περήφανο για την εθνική ομάδα. Αμυνα στο όριο του φάουλ, συγκεκριμένοι στόχοι στην επίθεση, πίστη για τη νίκη ως το τελευταίο δευτερόλεπτο…

Ο Γιαννάκης έχει το μεράκι για να πάει σε κάθε γήπεδο της χώρας όπου υπάρχει ένα ταλέντο, να το βρει, να του μιλήσει, να του εξηγήσει πως πρέπει να σκέφτεται και να ενεργεί. Εχει την διάθεση να εκπαιδεύσει τους προπονητές των μικρών ηλικιών, να κάνει ότι χρειάζεται για να παρουσιάσουν όλες οι εθνικές ομάδες, από την παμπαίδων ως την ανδρών μια κοινή φιλοσοφία, ένα κοινό τρόπο παιχνιδιού σε άμυνα και επίθεση.

Ο Γιαννακης έχει περάσει όλη του την ζωή στην εθνική ομάδα. Η εθνική ομάδα είνα ο φυσικός του χώρος, το σπίτι του! Ο Γιαννάκης ειναι η ζωντανή ιστορία της εθνικής ομάδας, τόσο σαν παίκτης όσο και σαν προπονητής! Μπορει να εμπνεύσει και να καθοδηγήσει. Τώρα ειναι η σωστή στιγμή να επιστρέψει. Για το καλό του ελληνικού μπάσκετ και μόνο γιαυτό!

Πηγή: sdna.gr