Ο Άρης δεν κατάφερε να πάρει για μια ακόμη φορά αποτέλεσμα κόντρα στον Παναθηναϊκό, μετράει έξι συνεχόμενα ματς χωρίς νίκη (από την αθηναϊκή ομάδα), καταγράφοντας μια μέτρια εικόνα στο πρώτο ημίχρονο, ενώ δεν… βγήκε ποτέ στο δεύτερο.
Παρά την βελτίωση που έδειξε στο τελευταίο ημίωρο με τον Ολυμπιακό και τις ελπίδες που έδωσε ότι μπορεί να βρει έστω και τώρα τον δρόμο της, η κιτρινόμαυρη ομάδα, βούλιαξε στα ίδια λάθη και τις ίδιες παθογένειες που την ταλανίζουν από το ξεκίνημα της περιόδου. Σαν να μην πέρασε μια μέρα…
Χωρίς σταθερότητα και διάρκεια δεν μπορεί καμία ομάδα να κερδίσει κανέναν μαραθώνιο… Οι αναλαμπές και κάποια ξεσπάσματα, φυσικά, δεν δίνουν επιτυχίες και διακρίσεις. Απλά κουκουλώνουν τις αδυναμίες, όσο κι αν στον Άρη είναι εδώ και μήνες ορατές δια γυμνού οφθαλμού.
Ο Άρης δεν δείχνει από το ξεκίνημα της σεζόν “ομάδα”, του λείπει η συνοχή, το “μέταλλο” και φυσικά η εικόνα ενός πειθαρχημένου συνόλου.
Χθες στο πρώτο ημίχρονο κινήθηκε σε… ήρεμα νερά, έκανε μεν 3-4 καλές ενέργειες, δεν κινδύνεψε στην άμυνα, αλλά στο δεύτερο παραδόθηκε στην αντίδραση του Παναθηναϊκού και έχασε σχεδόν με κατεβασμένα τα χέρια. Δεν μπορεί να κερδίζεις τέτοια παιχνίδια με… πυροτεχνήματα. Πολλά λάθη, έλλειψη συγκέντρωσης με αποκορύφωμα το κακό μαρκάρισμα, αλλά και όλη την αμυντική λειτουργία, όπως και την αντίδραση του Σιαμπάνη στη φάση του γκολ.
Οι κιτρινόμαυροι έχασαν τη συγκέντρωση και το μυαλό τους και “βούλιαξαν”, χάνοντας ένα ακόμη παιχνίδι.
Και τώρα τι;
Είναι δεδομένο ότι ο Άρης θα πρέπει να κάνει το παν για να εξασφαλίσει την έξοδο στην Ευρώπη. Είναι το αυτονόητο. Όμως δεν θα αρκεί για μια ακόμη χρονιά αυτό από μόνο του για να διαγράψει τα όσα λάθη έγιναν… Και φέτος ήταν πολλά και επαναλαμβανόμενα.
Η ομάδα “φωνάζει” για έναν… κανονικό προπονητή, που θα τον στηρίξει ο Καρυπίδης, αλλά και μεταγραφές ουσίας (και όχι εντυπώσεων) που θα διορθώσουν τα όσα… στραβά έγιναν από πέρσι το καλοκαίρι. Ξεκάθαρο επίσης, να υπάρχει ένας ο σταθερός κορμός και όχι το συνεχές “ράβε-ξήλωνε”…
Στο κάδρο φυσικά μπαίνει και ο Ρόμπερτ Παλίκουτσα. Καταλυτικός φυσικά ο ρόλος του, στην λογική ότι θα απολαμβάνει της εμπιστοσύνης της διοίκησης και θα έχει τον… χώρο να κινηθεί άμεσα και δραστικά. Τόσο στο μεταγραφικό κομμάτι, όσο και στην γενικότερη οργάνωση με διακριτούς ρόλους στο εσωτερικό της ομάδας.
