Για το φλέγον θέμα των πληρωμών των παικτών μίλησε ο πρόεδρος του ΠΣΑΚ, Ανδρέας Γλυνιαδάκης, κατηγορώντας τους προέδρους των ομάδων της Basketleague για ανηθικότητα.
Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη στο Novasports.gr:
Για το πώς περνούν οι μέρες:
Αυτές τις μέρες περνούν οικογενειακά, σπίτι, όπως όλοι. Λίγη γυμναστική, ένα περίπατο για να είμαστε σε κίνηση και ακολουθώ πιστά τις οδηγίες γιατί θεωρώ ότι έχω τεράστια ευθύνη, όπως όλος ο κόσμος, για το πώς θα εξελιχθεί αυτή η κατάσταση
Για το αν επικοινωνούν με τους παίκτες αυτές τις μέρες:
Φυσικά διατηρούμε την επικοινωνία με όλους τους παίκτες, με τον αντιπρόεδρο των Μαυροειδή , τον Ξανθόπουλο, με θέματα που έχει να κάνει με την ασφάλιση τους ή με άλλα θέματα. Πολλές φορές έχουμε καθημερινή επαφή με παίκτες.
Για το αν οι παίκτες θα χρειαστούν και ψυχολογική υποστήριξη:
Είναι σωστό αυτό, αλλά οι ελληνικές ομάδες θεωρούν αυτό το κομμάτι ταμπού, την ύπαρξη και τη συνδρομή αθλητικών ψυχολόγων, οπότε περιμένω πως ούτε και τώρα θα συμβεί κάτι τέτοιο. Από την εμπειρία μου πιστεύω αυτό το κομμάτι θα καλυφθεί με τη σχέση που έχουν οι παίκτες με τους βοηθούς, τους γυμναστές και τους ανθρώπους που είναι γύρω από την ομάδα.
Για το τι θα γίνει με τα συμβόλαια των παικτών:
Οι ιδιοκτήτες των ομάδων της Α1 αποφάσισαν μονομερώς την λήξη του πρωταθλήματος χωρίς να φέρουν στο τραπέζι με τους αθλητές την ιδέα τους. Αποφάσισαν στην πράξη πόσο θα πληρώσουν και πότε θα διακόψουν το πρωτάθλημα με αφορμή την εντολή του κράτους , όμως κανείς δεν ξέρει πόσο θα κρατήσει όλο αυτό. Εμείς έχουμε πει πως θέλουμε να παίξουμε όποτε είναι αυτό δυνατόν, όμως η πορεία μας διαψεύδει όλους. Τα γήπεδα είναι κλειστά, άνθρωποι χάνονται καθημερινά και εμείς σαν αθλητές δεν μένουμε ανεπηρέαστοι.
Το μπάσκετ έχει δυσκολίες σε σχέση με το ποδόσφαιρο, θα τελείωνε σε 20 μέρες, το πολύ σε 50 για αυτούς που θα έφταναν στην τετράδα. Φέτος έχει ολοκληρωθεί το 80% των αγώνων και οι αθλητές έχουν εργαστεί σχεδόν για τους 8 από τους 10 μήνες των συμβολαίων τους. Επίσης στην Α1 παίζουν 6 Αμερικάνοι και με όλα αυτά που συμβαίνουν στις Η.Π.Α είναι σχεδόν αδύνατον να γυρίσουν. Οπότε πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και να πούμε ότι είναι πολύ δύσκολο να συνεχιστεί το πρωτάθλημα.
Υπάρχουν ιδιοκτήτες που λαμβάνουν υπόψιν τους τον ανθρώπινο παράγοντα. Κάτω από την 4άδα οι αθλητές έχουν συμβόλαιο 20-25 χιλιάδων ευρώ το χρόνο. Πρέπει να ξέρει ο κόσμος πως υπάρχουν ομάδες που χρωστούν 1.5 χρόνο, άλλες που έχουν πληρώσει 2-3 μήνες αντί 7 που έχουν δουλευτεί. Παιδιά έχουν συμβόλαιο 10.000 ευρώ ή λιγότερο, οπότε καταλαβαίνουμε πως ο αθλητής δεν μπορεί ξαφνικά να γίνει σερβιτόρος για να βρει τα 3-4 χιλιάρικα που θα χάσει και του χρόνου να προσπαθεί ξανά για Α1. Χρειάζεται τα χρήματα για να πληρώσει γυμναστή και να είναι ανταγωνιστικός για να μπορέσει να επιστρέψει στην Α1. Κάποιοι ιδιοκτήτες προς τιμήν τους έχουν δώσει και παραπάνω από αυτά που έπαιξαν οι παίκτες, όμως οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει ποσοστό. Οι αθλητές ήταν εντάξει στις υποχρεώσεις τους, έχουν παίξει 20/16 ματς, 7 μήνες μπάσκετ και το 80% των αγώνων που είχαν υποχρέωση. Οι ιδιοκτήτες έλεγαν ότι από τη στιγμή τα συμβόλαια ξεκίνησαν την 1η Σεπτέμβρη ή την 1η Οκτώβρη, θα πλήρωναν μέχρι την διακοπή. Αυτό είναι και ανήθικο και άδικο.
Για το υπάρχει κάποια πρόβλεψη για τους ερασιτέχνες παίκτες από την Α2 και κάτω:
Μίλησα σχετικά με τον κύριο Αυγενάκη για τους αθλητές που δεν έχουν το δικαίωμα να πάρουν το επίδομα των 800 ευρώ γιατί δουλεύουν χωρίς Ι.Κ.Α και χωρίς εξαρτημένη σύμβαση εργασίας. Πάρα πολλοί αθλητές δουλεύουν «στο μιλητό». Είναι κάτι που πρέπει να αλλάξει: οι ομάδες της Α2 κυρίως δεν δέχονται να έχουν σύμβαση με ασφάλεια έτσι ώστε να είναι καλυμμένοι. Πήγαμε στον υφυπουργό, όμως δεν μπορούμε να καλύψουμε τους αθλητές από την Α2 και κάτω.
Για το αν υπάρχει τρόπος αντίδρασης αν τα πράγματα δεν πάνε καλά:
Τι θα συμβεί εδώ; Κάποιοι ιδιοκτήτες θα δώσουν παραπάνω χρήματα, οι περισσότεροι όχι. Δεν θα συμφωνήσουν καν να καλύψουν αυτό που ζητήσαμε, να καλυφθούν τα συμβόλαια τα οποία είναι κάτω από 20.000 ευρώ, όταν στην Ιταλία οι ομάδες έχουν συμφωνήσει να το κάνουν για όλα τα συμβόλαια ως 30.000 ευρώ. Αυτό δείχνει και το ανθρώπινο και το ηθικό κομμάτι. Υπάρχουν αθλητές που διεκδίκησαν μόνοι τους τα χρήματα τους. Προσπαθήσαμε να πετυχουμε μια συμφωνία με τους ιδιοκτήτες που θα κάλυπτε το 90% των παικτών, όμως αυτοί δεν ήθελαν ούτε να το ακούσουν, πιστεύοντας ότι μπορούν να πετύχουν καλύτερες συμφωνίες κατά μόνας, ίσως προτείνοντας συμβόλαια για του χρόνου που τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Πλέον υπάρχει ρήξη με τον ΕΣΑΚΕ. Οι ιδιοκτήτες δεν βγάζουν χρήματα για το μπάσκετ και το σεβόμαστε αυτό, όμως ο ανθρώπινος και ο ηθικός παράγοντας λείπει, κάτι που αποδεικνύεται από την ανύπαρκτη σχέση του μπάσκετ με την κοινωνία με εξαίρεση το Ρέθυμνο.
Για το ΝΒΑ:
Για να παίξεις στο ΝΒΑ υπάρχει πίσω μια διαδρομή που έχει πληρωθεί με δουλειά και ιδρώτα: δεν ξυπνάς κάποια στιγμή και από το κρεβάτι σου είσαι εκεί και παίζεις. Πλέον το σκάουτινγκ έχει εξελιχθεί σε άλλα επίπεδα, πολύ διαφορετικά από την δική περίοδο. Στη δική μου περίπτωση ήταν ένας καθηγητής μαθηματικών που πήρε τηλέφωνο στον Παναθηναϊκό και είπε πως «εδώ υπάρχει ένα παιδί που είναι 2.08»! Το ΝΒΑ ήταν φανταστικό. Το πιο σημαντικό είναι πως όλοι αυτοί οι απίστευτοι αθλητές όπως ο Ρέι Άλεν είναι ταυτόχρονα πολύ απλοί και επαγγελματίες. Έχουν κάτι διαφορετικό που το έβλεπα και το παρατηρούσα, την μεθοδολογία τους: βελτιώνονταν κάθε λεπτό της μέρας. Μια αντίστοιχη περίπτωση είναι ο Γιάννης: βελτιώνεται κάθε χρόνο, να αντέχει το σώμα του στην πίεση αλλά κυρίως αποφάσισε να είναι παράδειγμα για όλους αυτούς που θέλουν να φτάσουν ως εκεί.
