Η καριέρα του Ζένια Γκόρτσανιουκ δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα, παρ΄ ότι είχε όλες τις προδιαγραφές για κάτι τέτοιο. Για τον ίδιο, η ενασχόλησή του με το βόλεϊ ήταν αναπόφευκτη.
«Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο», λέει ο θυμόσοφος λαός μας, πόσο μάλλον όταν είσαι μέλος μιας οικογένειας με παράδοση στο βόλεϊ, όπως είναι αυτή του 27χρονου ακραίου (γεννηθείς στις 11/10/1987). Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό ότι τη σεζόν 2002-΄03 υπήρχαν έξι Γκόρτσανιουκ στη Θεσσαλονίκη και έπαιζαν βόλεϊ!
Για τον Ζένια, πάντως, η ενασχόλησή του με την πετοσφαίριση δεν αποτέλεσε βασική του προτεραιότητα, αφού όνειρό του, όπως είχε αποκαλύψει σε παλαιότερη συνέντευξή του, ήταν να γίνει πυγμάχος.«Έγινα με το ζόρι βολεϊμπολίστας», έχει δηλώσει, καθώς το άθλημα που του άρεσε ήταν η πυγμαχία κάνοντας παρέα με Ουκρανούς φίλους του που στη συνέχεια αναδείχτηκαν Παγκόσμιοι πρωταθλητές: «Ήθελα να γίνω πυγμάχος, αλλά μία διάσειση στάθηκε εμπόδιο στο να κυνηγήσω το όνειρό μου. Ξεκίνησα να παίζω βόλεϊ στις ακαδημίες της Λοκομοτίβ για να συνεχίσω σε ηλικία 13 ετών στον Ηρακλή. Ασχολήθηκα με το ζόρι με το βόλεϊ, αλλά στην πορεία το αγάπησα».
Ήρθε στη Θεσσαλονίκη μαζί με την οικογένειά του και γράφτηκε στα τμήματα υποδομών του «κυανόλευκου» συλλόγου, στο οποίο παρέμεινε για περισσότερα από δέκα χρόνια. Μάλιστα, πολλοί τον είχαν παρομοιάσει, όσο ακόμα ήταν μέλος της εφηβικής ομάδας του Ηρακλή, με τον μετέπειτα συμπαίκτη του, Αντρέι Κράβαρικ!
Για αρκετούς η εξέλιξη του Γκόρτσανιουκ δεν ήταν η αναμενόμενη, συγκριτικά με τα προσόντα του και αιτία στάθηκαν οι πολλοί τραυματισμοί. Ο ίδιος είχε παραδεχτεί χρόνια πριν: «Νομίζω ότι έκανα μεγάλο λάθος που συμμετείχα σε όλες τις διοργανώσεις. Από τη μια το σχολείο και οι προπονήσεις με τη σχολική ομάδα, από την άλλοι οι αγώνες με τα τμήματα υποδομών και την ανδρική ομάδα του Ηρακλή και οι προπονήσεις με την Εθνική επιβάρυναν την κατάστασή μου».
Η εγχείριση το 2010 και η Αμερική
Έστω και με καθυστέρηση αρκετών χρόνων, το καλοκαίρι του 2010 ο Ζένια υποβλήθηκε σε εγχείρηση στο γόνατό του και ακολούθως αναχώρησε για τις ΗΠΑ, όπου και πήγε σε ειδικό κέντρο αποκατάστασης, από το οποίο έχουν περάσει μεγάλα ονόματα αθλητών του μπάσκετ.
Με το που έγινε απολύτως καλά, ο Γκόρτσανιουκ επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη (σεζόν 2010-΄11) και στον Ηρακλή, όπου αγώνα με τον αγώνα έδειχνε και πιο βελτιωμένος. Αυτή, πάντως, θα ήταν η τελευταία του χρονιά στον «κυανόλευκο» σύλλογο, τον οποίο και αποχαιρέτησε το καλοκαίρι του 2011, έχοντας κρατήσει ως παρακαταθήκη τα όσα έμαθε από τους Κράβαρικ και Μπρουκς, αλλά και τη συνεργασία του με τους δύο Αμερικανούς σούπερ σταρ, Μπολ και Χοφ.
Το πρόβλημα υγείας και η… έξοδος από τη χώρα
Το καλοκαίρι του 2011 ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, που αντιμετώπισε, λίγο έλειψε να του σταματήσει πρόωρα το βόλεϊ. Ο διεθνής ακραίος υποβλήθηκε σε μία λεπτή χειρουργική επέμβαση, ενώ είχε στα χέρια του σημαντική πρόταση από το Ιράν για να συνεχίσει την καριέρα του.
Θα επιστρέψει γερός και δυνατός λίγο πριν το τέλος του 2011 στο ελληνικό πρωτάθλημα για λογαριασμό του Φοίνικα Σύρου αυτή τη φορά. Η παρουσία του στους «πειρατές» δεν πέρασε απαρατήρητη, αφού στους πέντε μήνες που βρέθηκε στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων άφησε πολύ καλές εντυπώσεις.
Όμως, ένα ακόμα… χτύπημα ήρθε έναν χρόνο αργότερα, όταν ο 27χρονος σήμερα αθλητής αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Ελλάδα, λόγω μη ανανέωσης του διαβατηρίου του. Ο λόγος είναι ο εξής: όταν ο Ζένια επιχείρησε ν΄ ανανεώσει το διαβατήριό του εκείνο το διάστημα, δεν τα κατάφερε, αφού η οικογενειακή του μερίδα που είχε ανοιχτεί το 2000 στον δήμο Κομοτηνής δεν υπήρχε πια. Έτσι, δεν ήταν δυνατό να πάρει πιστοποιητικό γεννήσεως, που ήταν απαραίτητο για την έκδοση νέου διαβατηρίου. Σημειωτέον ότι η οικογενειακή μερίδα είχε καταγγελθεί και είχε περάσει στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και του ΥΠΕΞ.
Τα τελευταία δύο χρόνια ο Γκόρτσανιουκ αγωνίζονταν στο ρωσικό πρωτάθλημα, έχοντας, όμως, πάντα την επιθυμία να επιστρέψει στην Ελλάδα. Και να που ο Άρης του έδωσε την ευκαιρία να κάνει πραγματικότητα αυτό του το όνειρο, δίνοντάς του μία θέση ξένου στο ρόστερ του, μετά το φιάσκο με τον Ρολάντο Ντεσπέιν.
