Παρότι έχουν περάσει δυόμιση βδομάδες από εκείνη τη μαγική βραδιά της 7ης Μαΐου, η εκδήλωση προς τιμήν του Νίκου Γκάλη δεν μπορεί να ξεχαστεί. Τόσο από τον κορυφαίο Έλληνα αθλητή όλων των εποχών όσο και από βρέθηκαν στις κερκίδες και το παρκέ του “Nick Galis Hall”.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Δημοτική τηλεόραση, ο Νίκος Γκάλης αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην εκδήλωση που έγινε προς τιμήν, στα πρώτα του βήματα στον χώρο του μπάσκετ, αλλά και στο ενδεχόμενο να εμπλακεί στην ομάδα του Άρη.
Αναλυτικά όσα δήλωσε:
Για το τι κράτησε από τη βραδιά της 7ης Μαΐου: «Ήταν μια μαγική και συγκινητική βραδιά. Και εγώ και όσοι βρεθήκαμε εκεί, δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ. Θέλω να ευχαριστήσω τη διοίκηση του Άρη και όσους βοήθησαν για να γίνει αυτή η γιορτή. Ήταν πολύ καλύτερα απ’ ότι περίμενα.
Ο κόσμος ήθελε να θυμηθεί τα παλιά, όπως και εγώ όλα τα ωραία χρόνια που έζησα σε αυτόν τον χώρο».
Για τα συναισθήματα που ένιωσε στην εκδήλωση που έγινε προς τιμήν του: «Είναι η αναγνώριση και η αγάπη του κόσμου που με συγκίνησε. Το είδα και δεν ξεχνάω, όπως δεν ξεχνά και ο κόσμος τις ωραίες στιγμές που βιώσαμε με την ομάδα. Θα πρέπει να είσαι εξωγήινος για να μην συγκινηθείς».
Για το ότι ο Άρης δεν τον τίμησε τόσα χρόνια και το πώς ένιωθε ο ίδιος για αυτό: «Δεν είμαι άνθρωπος που θα ζητήσει κάτι, ούτε θα κλαφτώ. Ήρθε όμως η στιγμή. Ήρθε μια μέρα ο Λευτέρης (σ.σ. Αρβανίτης), που είναι πολύ καλό παιδί, κάτσαμε με την επιτροπή της εκδήλωσης, και μου είπαν ότι θέλουν να με τιμήσουν».
Για την απήχηση που έχει, είκοσι χρόνια αφού αποσύρθηκε από την ενεργό δράση: «Βοηθάει το ιντερνέτ και η εξέλιξη της τεχνολογίας σε αυτό. Με κάνει υπερήφανο. Είναι τιμή. Και εγώ και όσοι παίζουν τώρα, πρώτος μας στόχος ήταν και είναι η ενασχόληση των παιδιών με τον αθλητισμό. Έχει να προσφέρει και σε κάνει καλύτερο άνθρωπο για την κοινωνία».
Για το πόσο εύκολο είναι διαχειριστεί τον μύθο που τον περιβάλει ακόμα και σήμερα: «Δεν είναι θέμα διαχείρισης. Είμαι ο εαυτός μου. Αυτοί που με γνωρίζουν καλά, ξέρουν ότι είμαι απλός άνθρωπος».
Για το ότι κατάφερε να ενώσει όλους τους Έλληνες, διδάσκοντας ήθος και σεμνότητα: «Έκανα αυτό που ένιωθα. Δεν προσποιούμουν. Όλα ερχόντουσαν μόνα τους. Δεν υπάρχει μυστικό για μένα».
Για το αν σήμερα θα είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στο μπάσκετ: «Ανάλογα με το υλικό που έχει ένας προπονητής, παίρνει το καλύτερο από τον καθένα. Στην δική μου εποχή, ο καθένας ήξερε το ρόλο του. Δεν μπορούμε όλοι να βάλουμε 40 πόντους ή να πάρουμε 40 ριμπάουντ».
Για το ότι ο Γιάννης Ιωαννίδης τον χαρακτήρισε ως τους καλύτερους οργανωτές της εποχής του: «Ήταν χρονιές που βγήκα πρώτος σκόρερ και πρώτος στις ασίστ. Όταν ήρθα στην Ελλάδα, είδα οι θέσεις να έχουν νούμερα. Εγώ δεν τα μπορούσα. Πως γίνεται να είμαι πλέι μέικερ και να μην σκοράρω;»
Για τα πρώτα του βήματα στο χώρο του μπάσκετ: «Μεγάλωσα στους δρόμους του Νιου Τζέρσι και της Νέας Υόρκης. Όλοι οι μεγάλοι παίκτες ξεκίνησαν στις αλάνες. Είναι η μεγαλύτερη σχολή».
Για τα «ευχαριστώ» που νιώθει ότι θέλει να πει και σε ποιους: «Δεν είναι λίγοι. Από την Αμερική, ο προπονητής μου στο πανεπιστήμιο. Παραλίγο να σταματήσω την πρώτη χρονιά, επειδή δεν έπαιζα. Έφυγα για μια εβδομάδα, με έπιασε όμως και μου είπε ότι θα κάνω καριέρα.
Στον Άρη, ο Τσιλιγκαρίδης, ο Πεταλίδης και άλλοι. Γενικά δεν έχω παράπονο από κανέναν».
Για τους ανθρώπους που τον πίκραναν και παρόλα αυτά δεν έχει πει τίποτα για αυτούς: «Έτσι είμαι εγώ. Η ζωή είναι πολύ μικρή για τέτοια. Τι νόημα έχει να τα συζητάς;».
Για τις μεγάλες Πέμπτες του Άρη, που όλοι παρακολουθούσαν τους «κίτρινους» να παίζουν στην Ευρώπη: «Ήταν η μέρα όλης της Ελλάδας. Ακόμα και οι Αθηναίοι έβλεπαν τον Άρη. Ήταν κάτι πρωτοφανές. Πρώτη φορά έβλεπε ο κόσμος μια ομάδα να διακρίνεται τόσο πολύ στην Ευρώπη».
Για τον Άρη και αν μπορεί να πρωταγωνιστήσει ξανά: «Ο κόσμος αγαπάει την ομάδα και είναι γνώστης του αθλήματος. Γιατί όχι να μην πηγαίνει για πρωταθλήματα; Χρειάζεται άνθρωποι που αγαπούν την ομάδα και να ασχοληθούν με αυτήν».
Για το ενδεχόμενο ενεργοποίησης του στον μπασκετικό Άρη: «Αν μπορώ να βοηθήσω με κάποιο τρόπο, να το κάνω. Υπό προϋποθέσεις, μπορεί να συμβεί».
Για την πικρά του που δεν κατέκτησε έναν ευρωπαϊκό τίτλο με τον Άρη:«Θέλω να κερδίζω κάθε παιχνίδι που παίζω και σίγουρα θα το ήθελα. Από τη στιγμή που δεν έγινε όμως, δεν θα κλάψω. Ήμασταν δυστυχώς άτυχοι σε αυτό το κομμάτι. Στο Μόναχο ήταν μια ευκαιρία, αλλά έγινε τότε μια φασαρία και χάσαμε το ρυθμό μας».
