Ο Στιβ Γιατζόγλου μίλησε για όλα και για όλους! “Τζόρνταν ο Γκάλης, θέλει ψυχίατρο ο Πολίτης, έπρεπε να αποχωρήσει ο Βασιλακόπουλος”.
Μίλησε και ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτικός στο sport24.gr
Αναλυτικά:
-Επειδή είπες για το ελληνικό πρωτάθλημα πως σχολιάζεις όλον αυτόν τον χαμό που δημιουργήθηκε για τον τελικό του Κυπέλλου και την έδρα του;
«Εδώ έχουμε μπολιαστεί με τις δυσκολίες. Δεν ξέρουμε ποια ομάδα θα ξεκινήσει το πρωτάθλημα μέχρι τελευταία στιγμή. Έχουμε απορροφηθεί τόσο πολύ σε αυτό το πράγμα που πλέον έχουμε πάθει ανοσία. Εμένα με ενοχλεί που κάνει κουμάντο ένα άτομο. Ο Βασιλακόπουλος. Όλα εξαρτώνται από αυτόν. Βέβαια και η κοινωνία μας κάπως έτσι δεν είναι; Δεν μπορεί να διαφέρει ο τρόπος που λειτουργεί το μπάσκετ από την κοινωνία. Στην Αμερική γίνεται το Σούπερ Μπόουλ. Πριν ακόμα ξεκινήσει το πρωτάθλημα ορίζουν που θα γίνει ο τελικός. Σε όλες τις χώρες γνωρίζουν από πριν που θα διεξαχθεί ο κάθε τελικός. Εγώ τον γνωρίζω τον Βασιλακόπουλο από την μέρα που πάτησα το πόδι μου στην Ελλάδα το 1970. Τότε που με είχε πάει σε μια ταβέρνα για να με πείσει να πάω στον Παναθηναϊκό.
Η προσφορά του Βασιλακόπουλου στο ελληνικό μπάσκετ είναι τεράστια. Το ζήτημα είναι να καταλαβαίνει κανείς πότε πρέπει να σταματήσει. Είναι ιεροσυλία να τον βρίζει ο κάθε παράγοντας ή δημοσιογράφος. Δεν πρέπει να δίνει δικαιώματα. Είναι σαν τον ηθοποιό που πρέπει να καταλάβει πότε πρέπει να κατεβεί από την σκηνή. Ουσιαστικά μειώνει τον εαυτό του ο ίδιος. Δεν θα κάτσω να τον κατηγορήσω. Θα του επιρρίψω ευθύνες όμως που δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι είναι η ώρα να σταματήσει και να παραδώσει την σκυτάλη σε κάποιον άλλο».
-Δεν σας πρόλαβα στα ντουζένια σας. Η γενιά όμως η δική μου μεγάλωσε με τις δικές σας αναμνήσεις. Εγώ κατάλαβα ότι επειδή ο Στιβ Γιατζόγλου ήταν πολύ μεγάλος παίκτης δεν κατάφερε ποτέ να το αποβάλλει. Στις ομάδες που αναλαμβάνατε δεν βλέπατε παίκτες σαν και εσάς. Βλέπατε παίκτες χαμηλότερου επιπέδου. Ισχύει αυτό που λέω; Σας ενοχλούσε; Είναι δύσκολο ένας καλός παίκτης να “σκοτώσει” τον παίκτη μέσα του;
«Το θέμα δεν ήταν να σκοτώσω εγώ τον παίκτη μέσα μου. Το θέμα είναι να σκοτώσεις την έννοια του ήρωα. Να πεις σε κάποιον πάρε την μπάλα και καθάρισε τον αγώνα στα τελευταία λεπτά. Να δεις ότι οι συνθήκες ενός αγώνα δεν είναι καλές και να πεις εγώ θα τα καταφέρω. Όταν πηδάς έναν φράχτη με πρόκες, μια-δυο φορές θα τον περάσεις, την τρίτη θα πέσεις πάνω στις πρόκες. Το ίδιο πράγμα συμβαίνει και με την επιλογή παικτών. Η δουλειά του προπονητή είναι τόσο πολύπλοκη που καλώς ή κακώς δεν μπορείς να είσαι καλός σε όλα. Αν διαβάσεις φιλοσοφίες σπουδαίων προπονητών που για μένα ήταν δάσκαλοι, λένε ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι αυτοκριτική. Βάζεις κάτω τα πράγματα που κάνεις καλά και που δεν είσαι καλός. Στα πράγματα που ήμουν καλός εγώ ήταν ό,τι μπορούσα να φτιάξω μια ομάδα με σωστούς παίκτες. Δεν σημαίνει ότι και οι 100 επιλογές που θα έκανα θα ήταν σωστές. Πάντως, έπεσα πολύ λίγες φορές έξω σε επιλογή παικτών. Εγώ δεν άλλαξα την Καβάλα. Οι παίκτες άλλαξαν προς το καλύτερο την Καβάλα. Οι παίκτες κερδίζουν τους αγώνες».
-Ο Στηβ Γιατζόγλου ήταν τεράστιος παίκτης;
«Δεν ήμουν τεράστιος παίκτης. Ήμουν ένας παίκτης προπόνησης. Ήμουν ένας παίκτης με σιδερένια “πιστεύω”. Για να με κερδίσεις έπρεπε να με σκοτώσεις. Ποτέ δεν έκανα ένα βήμα πίσω και ας ήταν ο αντίπαλος μου καλύτερος. Πάντα τον καλύτερο αντίπαλο τον αναγνώριζα. Δεν έλεγα ποτέ ότι αυτός δεν είναι καλός. Σεβόμουν τον αντίπαλο. Δεν είναι τυχαίο ότι με αντίπαλο τον Γκάλη έκανα τα καλύτερα μου παιχνίδια. Αυτό δεν σημαίνει ότι εγώ ήμουν καλύτερος από τον Γκάλη. Ήξερα που ήμουν καλός και που όχι. Πάντα προσπαθούσα να εκπαιδεύσω το μυαλό μου για να έχω μια καλύτερη προετοιμασία. Μην ξεχνάς την εποχή που έπαιζα εγώ, χωρίς να θέλω να μειώσω τους προπονητές τότε, δεν ήταν όμως στο κορυφαίο επίπεδο. Όπως και παίκτες. Υπήρχαν ορισμένοι που ήταν πολύ καλοί».
Τζόρνταν ο Γκάλης, για ψυχίατρο ο Πολίτης
-Επειδή είπες Γκάλης. Τι είναι Γκάλης;
«O Γκάλης στην Ελλάδα είναι ότι και ο Μάικλ Τζόρνταν στην Αμερική. Είναι ένα σύμβολο μιας εποχής μιας μικρής χώρας. Γιατί οι επιτυχίες μιας χώρας για μένα πρέπει να μετριούνται βάσει του πληθυσμού. Έχει ξεπεράσει τα όρια της σύγκρισης. Δεν τολμάει να πει κάποιος ποιος είναι καλύτερος από αυτόν».
-Τότε πως κρίνεις όσα είπε ο Κώστας Πολίτης τότε για την ιστορία με το αν έπρεπε να πάρει το όνομα του το κλειστό του ΟΑΚΑ;
«Δεν μπορώ να το σχολιάσω αλλά θα έπρεπε να πάει σε κάποιον ψυχίατρο. Μόνο ένας ψυχίατρος μπορεί να δικαιολογήσει μια τέτοια αντίδραση. Αν δεν αναγνωρίσεις τον καλύτερο δεν μπορείς να τον κερδίσεις».
-Γυρίζουμε στα δικά σου. Πες μας λίγο τι έγινε στην πρώτη σου θητεία στον Άρη, το 1992 στη μετά Γκάλη εποχή.
«Έρχεται ο Θεόφιλος Μητρούδης, τον οποίο τον αγαπώ πάρα πολύ γιατί είναι και καλό παλικάρι, παρ όλο που με απέλυσε γιατί δεν είχε λεφτά. Μου είπε ότι ήθελε να κάνει κάτι δικό του. Με τον Γκάλη και τον Γιαννάκη ένιωθε ότι δεν θα είναι δικό του. Θα ήταν «δικό τους». Ερχόταν λοιπόν στο σπίτι μου. Εγώ κοιμόμουν 4 το πρωί και αυτός γύρναγε στα μπουζούκια με μια κοπέλα και με έπαιρνε τηλέφωνο κατά τις 5 και μου έλεγε «έλα κοιμάσαι; Έχουμε να μιλήσουμε». Ερχόταν στο σπίτι ξημερώματα και μου έλεγε τα σχέδια που είχε. Του έλεγα “κοίτα να δεις, υπάρχει ένας παίκτης στον πλανήτη που μπορείς να φέρεις εδώ και να κάνει την διαφορά”. Με ρωτάει τότε ποιος είναι αυτός. Του απαντάω ότι ήταν ο Ρόι Τάρπλεϊ. Επειδή ο Θεόφιλος είχε μια εφάμιλλη τρέλα με μένα, αφού το έψαξε εξονυχιστικά μου λέει πάμε στην Αμερική. Πήγαμε και τον φέραμε.
Ο Ρόι ήταν στο κέντρο αποτοξίνωσης. Εκεί πήγαμε να τον βρούμε. Στο κέντρο αυτό είχαν φτιάξει μια ομάδα. Την αποτελούσαν χρήστες ναρκωτικών ουσιών. Έπαιζαν στο πρωτάθλημα USBL που γινόταν το καλοκαίρι. Πήγαμε τον είδαμε και του πιάσαμε την συζήτηση. Θυμάμαι την πρώτη φορά που συστήθηκα με τον Ρόι του είπα είμαι από τον Άρη και αυτός νόμιζε από τον πλανήτη Άρη (γέλια). Εγώ ήμουν κολλημένος και με έναν άλλον παίκτη και ήθελα να τους φέρω και τους δύο στον Άρη. Με τον Ρίτσαρντ Ντούμας που είχε παίξει στους Φίνιξ Σανς. Αλλά και αυτός είχε πρόβλημα με τις ουσίες. Αργότερα αυτός έπαιξε τελικό ΝΒΑ. Όταν έμαθε ο ατζέντης του Τάρπλεϊ ότι θέλω να φέρω τον Ρίτσαρντ Ντούμας μου είπε ότι είμαι τελείως τρελός. Αν έπαιζαν αυτοί οι δύο μαζί θα έμοιαζαν με ατομική βόμβα. Τελικά δεν μπορέσαμε να πάρουμε τον Ντούμας».
-Ο Ρόι ήταν κλεισμένος; Του είπατε έλα και αυτός είπε ναι;
«Ναι, αφού τα βρήκαμε στα λεφτά. Θα έπαιρνε 800.000 δολάρια το ‘92».
-Τα είχε ο πρόεδρος αυτά τα λεφτά;
«Μα γι’ αυτό με έδιωξαν γιατί δεν είχε άλλα λεφτά μετά από αυτή τη μεταγραφή. Θυμάμαι ήμασταν στο Σικάγο και είπε ο Μητρούδης στον ατζέντη του Ρόι ότι είναι πολλά τα λεφτά και ότι ο παίκτης είναι προβληματικός. Του απάντησε ο ατζέντης “μα αν δεν ήταν προβληματικός θα έμενε στην Αμερική”. Ανοίγει τότε την τσάντα του και βγάζει ένα συμβόλαιο με τους Ντάλας Μάβερικς και μας δείχνει το ποσό των 8.6 εκατομμυρίων δολαρίων.
-Ξεκίνησε η χρονιά όμως και παίζατε μπασκετάρα. Όλοι όχι μόνο ο Τάρπλεϊ.
«Ο Τάρπλεϊ έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ στον Άρη, αν σκεφτείς ότι είχε 26 πόντους μέσο όρο, 19 ριμπάουντ και 3 κοψίματα τον αγώνα. Ήταν φανταστικός. Αυτός ο παίκτης για μένα θα έπρεπε να είναι ανάμεσα στους 50 καλύτερους παίκτες όλων των εποχών. Στον Ολυμπιακό δεν έπαιξε το μπάσκετ που έπαιξε στον Άρη γιατί ο Ιωαννίδης τον χρησιμοποίησε μαζί με τον Φασούλα. Τον έβαζε 4άρι. Στη θέση “5” ήταν ασυναγώνιστος. Δεν μπορούσε να τον πιάσει κανένας. Ήταν αρκετά δυνατός για την θέση “4” και αρκετά γρήγορος για την θέση “5”. Βέβαια δεν γινόταν να μένει έξω ο Φασούλας. Ο τελικός του Τελ Αβίβ χάθηκε εξαιτίας αυτού του γεγονότος. Αν κατέβαζε την ομάδα με τον Τάρπλεϊ 5άρι και τον Πάσπαλι στη θέση “4” θα κέρδιζε τον αγώνα με 10 πόντους διαφορά. Ήταν απλή η κίνηση».
Τεράστια η εύνοια της διαιτησίας στον Ιωαννίδη
-Ο Ιωαννίδης επειδή το ανέφερες. Τι κόουτς ήταν;
«Ήταν πολύ καλός προπονητής, επιτυχημένος, respect. Αλλά ήταν άλλης εποχής. Άλλης φιλοσοφίας».
-Έφτιαξε όμως μια αυτοκρατορία με τον Ολυμπιακό και με τον Άρη.
«Με τον Γκάλη όμως στον Άρη. Δεν τον κατηγορώ. Εγώ τον κρίνω στο fair play. Όταν δεν ήταν οι διαιτητές υπέρ του. Όταν ήταν στο 50-50 η διαιτησία».
-Είχε διαιτησία ο Ιωαννίδης;
«Τεράστια εύνοια της διαιτησίας στην Ελλάδα».
-Που την έβρισκε;
«Αυτό δεν το ξέρω. Για μένα ήταν ευνοημένος. Επειδή είχε τους καλύτερους παίκτες, είχε και εύνοια.
Ο Ιωαννίδης είχε από πίσω του μια ολόκληρη βιομηχανία. Αυτή η βιομηχανία λεγόταν Άρης. Όποιος δεν έχει ζήσει στη Θεσσαλονίκη δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει Άρης για εκείνη την εποχή. Ο Άρης τότε ήταν “κυβέρνηση”. Ο Άρης ήταν μια βιομηχανία που είχε τους κατάλληλους ανθρώπους για να την τρέχουν. Είχε τρομακτικό στήριγμα».
-Μετά στον Ολυμπιακό; Τον ευνόησαν οι συγκυρίες;
«Καταρχάς δεν αμφισβητώ την αξία του. Αλλά για να καταλάβεις τι λέω. Είναι δύο άνθρωποι που ετοιμάζονται να τρέξουν. Και οι δύο είναι άξιοι. Αν όμως τον έναν τον πας 10 μέτρα πιο μπροστά από τον άλλον θα έχει ξεκινήσει με μεγάλο πλεονέκτημα. Αυτή την στιγμή στο πρωτάθλημα είναι πλούσιοι και φτωχοί. Κάποιοι έχουν ένα μπάτζετ 5 εκατομμυρίων και άλλοι έχουν 300.000 χιλιάδες. Επειδή κρατάω επαφές με τον Άρη ο κόσμος με ρωτάει αν έχει καλή ομάδα φέτος ο Άρης. Τους απαντάω “πόσα λεφτά ξοδεύει”; Όταν μου λένε ότι το μπάτζετ της ομάδας είναι 1.5 εκατομμύριο, τότε δεν έχει καλή ομάδα.
-Είπες για τον Ιωαννίδη και τη διαιτησία. Βλέπεις τώρα μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού κάποιος να ευνοείται από την διαιτησία;
«Όχι. Απλά φωνάζουν για τον επόμενο μεταξύ τους αγώνα μήπως και δημιουργήσουν εντύπωση. Ο Ολυμπιακός μετά από τόσα παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό είναι ξεκάθαρο ότι είναι καλύτερη ομάδα. Εγώ θα ήθελα από τον Ολυμπιακό σαν μεγάλη ομάδα που είναι με αφορμή τον αγώνα που έχασε στο Κύπελλο από τον Παναθηναϊκό να βγει και να πει συγχαρητήρια στον αντίπαλο. Αυτά είναι δείγματα μιας μεγάλης ομάδας. Η μεγάλη ομάδα αναγνωρίζει την ανωτερότητα του αντιπάλου».
ΟΛΗ η συνέντευξη Γιατζόγλου ΕΔΩ
