Ο Γιάννης Γιαννιώτας δήλωσε πως αυτός και οι συμπαίκτες του έχουν δώσει όρκο για να σώσουν τον Άρη στις έξι αγωνιστικές που απομένουν και θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να πετύχουν αυτόν τον στόχο.
Οι δηλώσεις του νεαρού μεσοεπιθετικού στην κάμερα της NOVA:
Γιάννη, σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης ο Αρης. Παλεύετε μόνοι σας;
«Ακριβώς, παλεύουμε μόνοι μας! Ελπίζω πως θα βγάλουμε το κάτι παραπάνω στο ματς με τη Λιβαδειά γιατί πρώτα απ΄ όλα το χρωστάμε στους ίδιους μας τους εαυτούς, αλλά και στον κόσμο μας που έχει πικραθεί πάρα πολύ. Με τα παιδιά έχουμε δώσει όρκο πως πρέπει να σώσουμε την ομάδα, αφού δεν μπορεί να μας βοηθήσει κάποιος άλλος. Εχουμε μείνει μόνοι μας. Θα κάνουμε τα αδύνατα, δυνατά και ελπίζω να πάνε όλα καλά στο τέλος».
Περιμένετε, πλέον και νέο προπονητή…
«Αυτά δεν τα γνωρίζω εγώ, όμως ελπίζω η διοίκηση να κάνει κάτι. Σίγουρα η λύση δεν είναι να φεύγει ο ένας προπονητής, μετά τον άλλον, διότι αλλάζει συνεχώς η φιλοσοφία της ομάδας. Ελπίζω να βρεθεί η κατάλληλη λύση και να βοηθηθεί η ομάδα».
Περίμενες να φύγει ο κ. Μιχαλήτσος;
«Όχι, σε καμία περίπτωση. Δεν νομίζω πως είναι σοβαρά πράγματα να φεύγουνε πέντε προπονητές σε μια χρονιά και να έρχεται ο έκτος! Εχουμε μια δύσκολη αποστολή με τη Λιβαδειά και κάναμε την Πέμπτη, προπόνηση χωρίς προπονητή! Δεν έχω τι άλλο να πω…».
Εχεις αντικρύσει παρόμοια κατάσταση στον Αρη;
«Κοιτάξτε, στον Αρη δεν έχω αντικρύσει παρόμοια κατάσταση, άλλωστε δεν έχω και πολύ μεγάλη εμπειρία. Το μόνο που ξέρω είναι πως από τότε που ήρθα στον Αρη, ο αείμνηστος Στέφανος Γιώρης και οι συνεργάτες του μου πέρασαν τη φιλοσοφία ότι ποτέ δεν πρέπει να τα παρατάς, να παλεύεις μέχρι το τέλος κι όταν δώσεις τα πάντα θα είσαι ήσυχος με τον εαυτό σου, λέγοντας ”τα΄ δωσα όλα και έκανα αυτό που έπρεπε”».
Γιάννη, είσαι αγαπητός στον κόσμο και οι φίλοι του Αρη περιμένουν από τα παιδιά που αγαπά να του πουν κάτι αυτές τις δύσκολες ώρες. Από πού να αντλήσουν αισιοδοξία;
«Τώρα να ζητήσουμε υπομονή, δεν υπάρχει! Εγώ απορώ πως δεν έχουν αντιδράσει ακόμη. Αυτό δείχνει την αγάπη που έχουν προς τον σύλλογο και την υπομονή τους προς εμάς. Δεν υπάρχουν άλλα λόγια, πρέπει να τους δικαιώσουμε για να βγούνε στην πόλη με σηκωμένο το κεφάλι και όχι να κρύβονται στα σπίτια τους».
