18 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την ιστορική μέρα της κατάκτησης του πρωταθλήματος από την ανδρική ομάδα βόλεϊ του Άρη, τότε που οι «μάγκες» του Κώστα Χαριτωνίδη έσπασαν το δίπολο Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, κατακτώντας το πρώτο πρωτάθλημα έξω από το λεκανοπέδιο της Αττικής.
Ένα από τα βασικά στελέχη εκείνης της ομάδας, που συγκυριακά φέτος διετέλεσε και προπονητής της ομάδας, καταφέρνοντας να την διατηρήσει στα μεγάλα σαλόνια, ήταν ο Γιάννης Μέλκας.
Το PRESSARIS επικοινώνησε με τονέμπειρο τεχνικό και τον γύρισε 18 χρόνια, στις 19 Απριλίου του 1997, όταν αυτός και οι συμπαίκτες του «έγραψαν» την πιο χρυσή σελίδα της ιστορίας του τμήματος πετοσφαίρισης του «κιτρινόμαυρου» συλλόγου. Ο Μέλκας θυμήθηκε μία προς μία εκείνες τις στιγμές και παράλληλα έκανε τον απολογισμό της φετινής χρονιάς, ενώ απάντησε και στο ερώτημα ‘τι χρειάζεται να κάνει ο Άρης από εδώ και στο εξής για να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στο ελληνικό βόλεϊ’.
«Δεν είναι μακριά εκείνη η μέρα, με την έννοια ότι εμείς που ήμασταν τότε στην ομάδα μπορούμε ακόμα και τώρα να γυρίσουμε το κεφάλι μας πίσω και να προσπαθήσουμε να ξυπνήσουμε μέσα μας αυτήν την περηφάνεια που νιώθαμε τότε. Σίγουρα, τα πράγματα είναι δύσκολα τη δεδομένη χρονική στιγμή για τον Άρη, το ένιωσα στο πετσί μου φέτος, που κάθισα στον πάγκο της ομάδας και αυτό που έχω πω με βεβαιότητα είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν αρμόζει αυτή η κατάσταση στον Άρη», τόνισε αρχικά ο Γιάννης Μέλκας, για να συμπληρώσει:
«Πρέπει ν΄ αναφερόμαστε συχνά στην ιστορία της ομάδας για να ξυπνήσουμε ανθρώπους και συνειδήσεις».
Όσο για το τι θυμάται από το μακρινό 1997, όντας ένας από τους παλαιότερους παίκτες εκείνης της ομάδας του Κώστα Χαριτωνίδη, δεδομένου ότι φορούσε την «κιτρινόμαυρη» φανέλα ήδη από το 1990,είχε να πει: «Θυμάμαι τη γεμάτη Μίκρα, τις αγκαλιές των φιλάθλων στο τέλος του αγώνα, αλλά και το ότι έτρεχαν να πάρουν τις φανέλες μας. Μάλιστα, πριν από λίγες ημέρες είδα φωτογραφίες από εκείνη την ημέρα και συγκινήθηκα…. Ήταν πολύ μεγάλες στιγμές για τον Άρη, δεδομένου ότι το ποδοσφαιρικό τμήμα δεν είχε πάει καλά εκείνη την περίοδο και πολλοί είχαν στραφεί στο βόλεϊ».
Και όσο για το μυστικό εκείνης της επιτυχίας: «Το ότι ήμασταν οι Έλληνες παίκτες πολλά χρόνια μαζί και μπορούσε ο Κώστας Χαριτωνίδης να πάρει το μάξιμουμ των δυνατοτήτων μας. Επίσης, η μεγάλη αγάπη για την ομάδα, ωστόσο, έγιναν λάθη και η ομάδα δεν είχε ανάλογη πορεία στη συνέχεια, με αποτέλεσμα να έρθει ο υποβιβασμός στην Α2. Είναι κάτι που δεν το συγχωρώ στον εαυτό μου, αλλά και σε όλους τους Αρειανούς».
Τέλος, ερωτηθείς για το τι μπορεί να γίνει από εδώ και πέρα, ώστε ο Άρης να ξαναβρεί τον δρόμο του και αν υπάρχει ελπίδα, ήταν κατηγορηματικός:
«Σίγουρα, υπάρχει ελπίδα. Θα πρέπει να δούμε όλοι λίγο το παράδειγμα του Παναθηναϊκού, που πριν από δύο χρόνια βρίσκονταν σε πολύ δύσκολη θέση και σήμερα διεκδικεί με αξιώσεις την παρουσία του στον τελικό του πρωταθλήματος. Είναι δεδομένο ότι υπάρχει καλή θέληση και αγάπη, αλλά και βοήθεια από κάποιους ανθρώπους, που δεν είναι μέσα στο συμβούλιο. Εγώ αυτό λαμβάνω ως την αρχή για ένα… restart. Αυτοί οι άνθρωποι μας βοήθησαν στις δύσκολες στιγμές, συγκεντρώνοντας χρήματα που τα μοίρασαν στους παίκτες», για να υπογραμμίσει πως:
«Δεν αρμόζει αυτή η θέση στον Άρη. Ήταν επιτυχία αυτό που έγινε φέτος, με την έννοια ότι παρά τις δυσκολίες γλιτώσαμε την ομάδα από τον υποβιβασμό, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για τον Άρη. Υπάρχουν άτομα, τα οποία αγαπούν την ομάδα και το βόλεϊ και θεωρώ πως με μια καλή οργάνωση και με λίγα λεφτά, μπορούμε να κάνουμε ένα πλάνο για τη νέα χρονιά».
