Η θέση ενός προέδρου σε μια ομάδα δεν είναι ούτε αξίωμα, ούτε υποδηλώνει εξουσία. Είναι θέση αρμοδιότητας, είναι θέση “υπηρέτη” προς αυτούς που τον εμπιστεύονται να “τρέξει” μια ομάδα, μια ανώνυμη εταιρεία.
Σήμερα, με τον Άρη υποβιβασμένο (δεν αντέχονται άλλο οι μαθηματικές ελπίδες…) ο επί επτά και πλέον χρόνια πρόεδρος αυτής της ΠΑΕ οφείλει να αφήσει τον σύλλογο να πορευτεί όπου είναι να πορευτεί δίχως αυτόν.
Δυστυχώς, ο συγκεκριμένος παράγοντας παρότι έδειξε στοιχεία που ικανοποιούσαν τον κόσμο κατά διαστήματα, μπερδεύτηκε στην πορεία. Πίστεψε ότι εξουσιάζει, ότι το διοικείν είναι εξουσία και όχι υπηρεσία. Έκανε τεράστιο λάθος, αλλά δυστυχώς δεν το πληρώνει μόνο ο ίδιος, έχοντας γίνει ο πιο μη αποδεκτός παράγοντας από την συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων και των οπαδών του συλλόγου. Το πληρώνει με τον χειρότερο τρόπο ο ίδιος ο σύλλογος.
Δεν ξέρει κανείς παρά μόνο ο οικονομικός εισαγγελέας που ερευνά το πόρισμα του διαχειριστικού και οικονομικού ελέγχου αν υπήρξαν ατασθαλίες ή ποινικά διωκώμενες πράξεις επί θητείας του. Κάποια στιγμή προφανώς ο εισαγγελέας θα ανακοινώσει αυτά που είναι να ανακοινώσει και θα μάθει όλος ο κόσμος τι ακριβώς συνέβη, για όλους όσοι διοίκησαν.
Υπάρχουν, όμως, κολάσιμες πράξεις σε άλλα επίπεδα, ηθικής και συντροφικότητας που “πληγώνουν” τον απλό Αρειανό, όχι αυτόν που είναι σε κόντρα μαζί του. Αυτός που είναι σε κόντρα με κάποιον ενίοτε λειτουργεί και με εμπάθεια, οπότε δεν είναι αντικειμενική η κρίση του.
Υπάρχουν χιλιάδες Αρειανοί που διαπιστώνουν καθημερινά μια αποστροφή προς τον σύλλογο από τους τρίτους, από ανθρώπους εκτός Άρη, ενός συλλόγου που ήταν καμάρι για όλη την Ελλάδα την δεκαετία του ’80 με το μπάσκετ ή και νωρίτερα, στο έπος της Περούτζια ή ακόμα και τις περασμένες δεκαετίες. Εισπράττεται καθημερινά χλευασμός και μια άρνηση προς τον σύλλογο από τους ουδέτερους ανά την Ελλάδα και γι’ αυτό ευθύνη έχουν αυτοί που “έσπειραν θύελλες και θέρισαν πολέμους” από ανικανότητα και σίγουρα όχι καθαρό μυαλό.
Υπάρχουν τα τελευταία χρόνια δεκάδες περιπτώσεις ανθρώπων που ενεπλάκησαν με τον Άρη και έφυγαν “εχθροί”. Δεν είναι δυνατόν να είναι στη… θέση του ο γιαλός και να αρμενίζουν όλοι αυτοί στραβά.
Το “παραμύθι” με τίτλο “Άρης εναντίον όλων” συγκεντρώνει ολοένα και περισσότερο την άποψη ότι φτιάχτηκε εκ των έσω από τους παράγοντες που διοίκησαν τα τελευταία χρόνια, απλά και μόνο για να υπάρχει το άλλοθι της αποτυχίας, το άλλοθι της κακοδιαχείρισης, το άλλοθι της αμάθειας.
Ο Άρης έγινε “εναντίον όλων” γιατί κατήντησε αδύναμος σε κέντρα αποφάσεων εξαιτίας όλων αυτών που τον διοίκησαν. Όλων. Τα μερίδια ευθύνης βρείτε τα μεταξύ σας, τον κόσμο ουδόλως τον απασχολεί. Ο κόσμος πίστεψε σε Αρειανούς και ορθώς έπραξε, αλλά ποιος Αρειανός μπορούσε να διανοηθεί ότι από Αρειανό θα την πάθαινε ο ίδιος και κυρίως ο σύλλογος;
Η διχόνοια και ο διχασμός που έσπειραν όλοι όσοι διοίκησαν τον ποδοσφαιρικό Άρη, οδήγησαν έναν ολόκληρο κόσμο να μην ξέρει τι να πιστέψει, που να στηριχθεί, γιατί ντε και καλά έπρεπε να πάρει το μέρος κάποιου. Ας είναι επόμενες μέρες, μέχρι το τέλος αυτού του απαίσιου πρωταθλήματος, οι τελευταίες που ο κόσμος του Άρη θα πρέπει να πάρει το μέρος του ενός ή του άλλου.
Υπό κανονικές – διανοητικά – συνθήκες, όλοι γνωρίζουν ποιον, ποιους και πώς πρέπει να τους αποβάλλουν, πρώτα από μέσα τους και μετά από τον σύλλογο τους, έναν σύλλογο 100 ετών, που τώρα πρέπει να μάθει από τα λάθη του και να συνεχίσει την πορεία του, γιατί “Άρη μου δεν γίνεται αλλιώς”.
ΥΓ: Όπου πρόεδρος βάλτε όποιο όνομα θέλετε. Όλα θα ταιριάζουν, άλλο λίγο, άλλο πολύ…
