Ο Αλέξανδρος Βεζένκοφ παραχώρησε μεγάλη συνέντευξη στα ερτζιανά της Θεσσαλονίκης, μιλώντας για όλους και για όλα και τόνισε την επιθυμία του να παραμείνει στον Άρη.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Βεζένκοφ στα “ΑΝ 98,7”:
– Θέλω λίγο την άποψη σου για την φετινή χρονιά…
«Αγωνιστικά η χρονιά μας άφησε μία πικρία, λόγω του ατυχούς αποτελέσματος στην Ρόδο, όμως δεν μπορούμε να αναιρούμε κάποια πράγματα. Φτάσαμε στον τελικό του Κυπέλλου, αποκλείσαμε στον ημιτελικό τον Πανιώνιο, κάναμε ορισμένες πολύ καλές νίκες αλλά και ορισμένες άσχημες ήττες. Η διοίκηση πάλεψε για την αναγέννηση του Αρη μιας και αυτοί αγωνίζονται κάθε μέρα.
Η χρονιά μπορεί να θεωρηθεί και πετυχημένη και αποτυχημένη σε κάποιους τομείς, αλλά η ήττα στην Ρόδο μας αφήνει μία πικρία. Μέσα στην σεζόν κάναμε κάποιες ήττες και κάποιες καλές νίκες, φτάσαμε όμως στο παιχνίδι της Ρόδου με τον Κολοσσό να είναι ολόκληρη η σεζόν. Κερδίζεις, είσαι έκτος και είσαι μέσα στους στόχους.
Από την στιγμή που δεν παρουσιαστήκαμε όπως έπρεπε κόντρα στον Κολοσσό, όχι με την απαιτούμενη συγκέντρωση, κάναμε κάποια λάθη χαζά, νοοτροπίας και συγκέντρωσης, φτάσαμε να παίξουμε κόντρα στον Ολυμπιακό που ξέραμε όλοι ότι δεν υπάρχει αύριο. Δεν μπορείς να διεκδικήσεις κάτι, θα παλέψεις απλά για να είσαι ανταγωνιστικός. Και σίγουρα μας επηρέασε».
– Ένα σημαντικό γεγονός μέσα στην χρονιά ήταν η αποχώρηση Αγγέλου και για το επόμενο δίμηνο η ομάδα έμοιαζε εκτός ρυθμούς, να έχει επηρεαστεί αρκετά…
«Σίγουρα ο κόουτς ήταν αυτός ο οποίος δημιούργησε την ομάδα, έφερε τους παίκτες που ήθελε, είσαι δεμένος μαζί του και σίγουρα η απόφαση αυτή μας αποσυντόνισε. Αλλά δεν δικαιολογείται να κάνεις δύο ήττες από Τρίκαλα και Κολοσσό, στο Τρίκαλα επειδή δεν κάναμε φάουλ στο τέλος, ήταν μία χαζή ήττα. Δεν δικαιολογείται όταν είσαι επαγγελματίας και θα συμφωνήσω ότι για ένα δίμηνο ήμασταν εκτός ρυθμού. Δεν καταλάβαμε ποτέ το γιατί, ίσως λόγω έλλειψης συγκέντρωσης».
– Ίσως λόγω απειρίας, δεν διαχειριστήκατε σωστά την κατάσταση;
«Για να φτάσεις σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο εμπειρίας χρειάζονται χρόνια. Οι έμπειροι μέσα στην ομάδα προσπαθούσαν να μας προστατεύσουν, να είναι δίπλα μας. Αλλά αυτό το δίμηνο ήταν πολύ κακό για εμάς».
– Φτάσατε στον τελικό λοιπόν. Δεν ξέρω κατά πόσο σας επηρέασε η ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε εκτός παρκέ…
«Με αυτά που ακούγαμε ξέραμε ότι θα έχει οπαδούς του Παναθηναικού, αλλά δεν περίμενα ότι θα γίνονταν αυτά που έγιναν. Όταν μπήκαμε όμως το γήπεδο, είπαμε ότι θα τα αφήσουμε στην άκρη, θα συγκεντρωθούμε στον αγώνα και στον στόχο που είχαμε. Να ήμαστε προσηλωμένοι. Για ένα ημίχρονο τα καταφέραμε πολύ καλά, τους βάλαμε… δύσκολα. Στο δεύτερο ημίχρονο εμείς μείναμε στα αποδυτήρια, ο Παναθηναικός μπήκε σαν Παναθηναικός και μετά η διαφορά ξέφυγε και στο τέλος το παρατήσαμε δυστυχώς».
– Ο Άρης εκείνου του πρώτου ημιχρόνου είναι στο Top-3 των καλύτερων εμφανίσεων σας φέτος;
«Ναι είναι μέσα στις καλύτερες εμφανίσεις μας, όχι όμως και η καλύτερη. Πιστεύω ότι ο αγώνας με τον Πανιώνιο, εκείνη η εμφάνιση ήταν η καλύτερη μας στην χρονιά. Αυτός ήταν ο καλύτερος Άρης. Και ίσως το πρώτο δεκάλεπτο με τον Ίκαρο στην Χαλκίδα».
– Το δεύτερο ημίχρονο του Άρη στον τελικό ίσως ήταν η χειρότερη εμφάνιση σας;
«Ναι ήταν μαζί με το δεύτερο ημίχρονο του πρώτου αγώνα των πλέι οφ με τον Ολυμπιακό».
– Φέτος ο Άρης αποφάσισε και λόγω της απαγόρευσης μεταγραφών, να ρίξει το βάρος στους νεαρούς παίκτες. Ποιες ήταν οι σκέψεις σου πριν ξεκινήσει η χρονιά. Φάνηκε στην αρχή να μπαίνεις λίγο μουδιασμένα, ποιος ήταν ο λόγος ;
«Καταρχήν εγώ το καλοκαίρι είχα αποφασίσει να πάω στις Η.Π.Α και να παίξω στο Κολέγιο Εξέβιερ. Μετά μίλησα με την διοίκηση και τον κόουτς Αγγέλου, και αποφασίσαμε όλοι μαζί να παραμείνω στον Άρη. Μου είχε πει ο κόουτς ότι θα έχω έναν πιο αναβαθμισμένο ρόλο. Η αρχή δεν ήταν αυτή που ήθελα, προσπάθησα να βοηθήσω την ομάδα, ήθελα να βρω τρόπους να το κάνω, τον ρόλο μου αλλά δεν τα κατάφερα. Όσο περνούσαν τα παιχνίδια απελευθερώθηκαν, ένιωσα πιο οικεία, πιο ζεστά και έδωσε στην συνέχεια τον καλύτερο εαυτό μου προς το τέλος της χρονιάς».
– Τι σου είπε ο Βαγγέλης Αγγέλου και σου άλλαξε την απόφαση;
«Δεν ήταν μία ατάκα συγκεκριμένη, ήταν ο τρόπος που μου μιλούσε, ότι με εμπιστεύονταν. Ένας προπονητής που είχε κατακτήσει την Ευρωλίγκα μαζί με τον πρόεδρο του Άρη να κάνουν τόσα χιλιόμετρα για να μιλήσουν με έναν 18χρονο, δεν το κάνουν πολλοί αυτό. Μου είπε ότι θα έχω ρόλο στην ομάδα, μου έδειξε εμπιστοσύνη, ο ΑΡΗΣ είναι η οικογένεια μου. Ο πατέρας επίσης έδειχνε… ζεστός και αυτό το «πακέτο» μου άλλαξε την απόφαση».
– Μέσα στην διάρκεια της χρονιάς υπήρξε κάποια στιγμή που είπες ότι καλύτερα να πήγαινες στο Κολέγιο;
«Όχι ποτέ δεν το είπα, δεν το σκέφτηκα. Αν ένας αθλητής σκεφτεί ότι πήρε την λάθος απόφαση, θα τον πάρει από κάτω. Δεν το σκέφτηκα και στο τέλος, κάνοντας τον απολογισμό μου θεωρώ ότι ήταν η καλύτερη επιλογή».
– Τι έμαθε ο Αλέξανδρος Βεζένκοφ αυτή την χρονιά; Που βελτιώθηκε;
«Για την αγωνιστική μου βελτίωση νομίζω ότι μπορούν να το κρίνουν και οι προπονητές μου. Η άποψη μου είναι ότι βελτιώθηκα σωματικά, βρήκα και τα πατήματα μου μέσα στο γήπεδο αλλά το σημαντικότερο είναι ότι κέρδιζα εμπειρίες, παραστάσεις κάθε μέρα στην προπόνηση και στον αγώνα. Στο τέλος με έκαναν πιο έτοιμο».
– Τι άλλαξε και είδαμε έναν Αλέξανδρο καλύτερο στο β’γύρο;
«Δεν ξεκίνησα καλά την χρονιά, μετά άρχισα να βελτιώνομαι, έκανα ορισμένα καλά παιχνίδια. Μετά ήρθε η αποχώρηση του κόουτς η οποία μας επηρέασε, η ομάδα ξαφνικά βρέθηκε χαμηλά και είπα ότι πρέπει να τα δώσω όλα, να γίνω καλύτερος και το ίδιο είπαν και οι συμπαίκτες μου. Κάναμε μία καλή πορεία, φτάσαμε στην… πηγή αλλά δεν ήπιαμε νερό».
«Βγάλαμε μόνοι μας τα… μάτια μας»
-Νιώθατε πίεση για την έκτη θέση, για το γεγονός ότι έπρεπε φέτος να παίξεις εσύ, ο Λευτέρης, τα υπόλοιπα νεαρά παιδιά;
«Στον Αρη πάντα νιώθεις πίεση, λόγω της φανέλας, της ιστορίας. Δεν το λέγαμε προς τα έξω αλλά στόχος ήταν η έκτη θέση. Ο Άρης βέβαια δεν έχει συνηθίσει να έχει την έκτη θέση ως στόχο. Δεν ψάξαμε για δικαιολογίες, κάποιες φορές βρεθήκαμε κοντά στον στόχο, στην αρχή ήμασταν μακριά, μετά την ήττα από την Πάτρα στο Παλέ ακόμα πιο μακριά αλλά συνήλθαμε, κάναμε την αντεπίθεση μας αλλά βγάλαμε μόνοι μας τα μάτια μας».
– Βλέπω ότι δεν ψάχνεις για δικαιολογίες, κάποιοι το κάνουν…
«Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία, ειδικά για την ήττα στην Ρόδο. Παίζαμε με μία ομάδα αδιάφορη, η οποία έδινε το τελευταίο της παιχνίδι πριν τις διακοπές και εμείς δεν γίνεται, ενώ είχαμε μπροστά μας τον στόχο, να μην δώσουμε το 100% από τον πιο έμπειρο, μέχρι τον πιο μικρό σε αυτό το παιχνίδι».
– Μέσα στην χρονιά είχαμε και την αποχώρηση Αθηναίου. Προσωπικά είδα έναν Αρη διαφορετικό στην συνέχεια, πιο απελευθερωμένο. Γιατί συνέβη αυτό και τελικά σας έκανε περισσότερο καλό αυτή η εξέλιξη;
«Ο Γιάννης Αθηναίου ήταν ο καλύτερος παίκτης μας, η ομάδα στήθηκε πάνω του και είχε περισσότερο την μπάλα, έκανε περισσότερο σουτ. Ήταν ο ηγέτης μαζί με τον Μιχάλη Πελεκάνο. Όταν έφυγε ο Γιάννης, η ομάδα συσπειρώθηκε. Έπρεπε τους πόντους του, τις ασίστ, τον ρόλο του στην ομάδα να τον πάρει κάποιος άλλος. Ένας παίκτης δεν μπορούσε να το κάνει, έπρεπε να το πράξουμε όλοι μαζί ως ομάδα. Η πίεση έπεσε περισσότερο στα γκαρντ και τα παιδιά πήγαν εξαιρετικά, ο Νίκος Γκίκας, ο Λευτέρης Μποχωρίδης και ο Σπύρος Μούρτος. Η μπάλα κυκλοφορούσε περισσότερο, έπρεπε να λειτουργήσουμε ομαδικά».
– Είχαμε δύο σημαντικές αποχωρήσεις, όμως η αντίδραση ήταν διαφορετική. Είχαμε μάθει από την πρώτη, του Αγγέλου ώστε να διαχειριστείτε καλύτερα αυτή του Αθηναίου;
«Σίγουρα είναι δύσκολο όταν φεύγει ένα… πιόνι από την σκακιέρα και πρέπει να το αναπληρώσεις. Στην πρώτη αποχώρηση έφυγε αυτός που μας έφτιαξε, στην δεύτερη ο ηγέτης της ομάδας. Ήταν και οι δύο αποχωρήσεις σε κομβικά σημεία, όμως μάθαμε από την πρώτη, εκεί δεν είχαμε συσπειρωθεί όσο έπρεπε, στην δεύτερη το κάναμε πολύ καλά».
-Ποια είναι η δική σου καλύτερη στιγμή φέτος, το «χαι λάιτ» σου και ποια η χειρότερη;
«Η καλύτερη σίγουρα ήταν κόντρα στον Πανιώνιο στον ημιτελικό, αυτό το παιχνίδι κάθε μέρα το θυμάμαι, ήταν η ωραιότερη στιγμή μου στον Άρη. Παιχνίδι που θέλω να ξεχάσω, ίσως αυτό που χάσαμε από τον ΠΑΟΚ στο Παλέ, στο οποίο δεν μπόρεσα να βοηθήσω όσο ήθελα».
– Στον αγώνα με τον Πανιώνιο κάναμε ένα εκπληκτικό πρώτο μέρος. Η ατμόσφαιρα ήταν εκπληκτική, τελικά ο κόσμος σας έδωσε… φτερά;
«Σίγουρα αυτό ισχύει. Την δεύτερη αγωνιστική κόντρα στον ΠΑΟΚ κάναμε «σολντ άουτ», η ατμόσφαιρα ήταν μαγική αλλά σε εκείνο τον αγώνα με τον Πανιώνιο μόλις πατήσαμε στο παρκέ, ήταν και νοκ άουτ αγώνας, ο κόσμος μας έδωσε μεγάλη ώθηση. Ο καθένας μας έκανε αυτό που έπρεπε, είχαμε και λίγη τύχη. Δεν μπορούμε να επαναλάβουμε εκείνο το πρώτο ημίχρονο, η τρίτη ομάδα του πρωταθλήματος δεν μπορούσε να μας αντιμετωπίσει».
«Θέλω να μείνω στον Άρη»
– Εδώ και αρκετούς μήνες γίνεται ντόρος σχετικά με σένα, τι θα κάνεις. Ήρθαν 4 ομάδες από το ΝΒΑ να σε παρακολουθήσουν, γράφουν για την Ανατολού Εφές. Σε έχει επηρεάσει καθόλου όλο αυτό;
«Όσο αγωνίζομαι στον Άρη, το μυαλό μου είναι μόνο στον Άρη. Ήρθαν κάποιοι σκάουτερ από το ΝΒΑ, γράφουν για την Εφές, αλλά όλα είναι μόνο φήμες. Τίποτα επίσημο δεν υπάρχει. Από την στιγμή που είμαι παίκτης του Αρη, έχω δύο χρόνια συμβόλαιο, αυτό είναι το πρώτο μου μέλημα. Μου αρέσει εδώ, μου αρέσει η ομάδα, σίγουρα πρέπει να υπάρχουν και κάποιες προυποθέσεις. Η διοίκηση αυτό τον καιρό «πνίγεται» σε άλλα θέματα αλλά πιστεύω ότι σύντομα θα με φωνάξει, γιατί το έχω δηλώσει ότι δεν θέλω να γίνει το θέμα μου «σίριαλ» όπως πέρυσι. Πιστεύω ότι και η διοίκηση θέλει να με κρατήσει, και εγώ θέλω, τότε θα μιλήσουμε για το περαιτέρω».
– Στην περίπτωση σου υπάρχει μία ρήτρα, την οποία μπορεί να δώσει μία ομάδα για να σε αποκτήσει αλλά το βασικό είναι να πάρει το δικό σου το «ναι». Βλέπω όμως ότι έχει μία ιδιαίτερη σχέση με την ομάδα. Ήσουν για παράδειγμα πολύ κοντά στην εφηβική ομάδα, παρότι δεν αγωνιζόσουν, ένιωθες σαν να ήσουν μέλος της…
«Το πώς κατέληξα στον Άρη είναι μία μεγάλη περιπέτεια. Από την στιγμή που ήρθα, δίνω πάντα το 100%, στις νίκες, στους τίτλους, στις ήττες. Φέτος δεν μου επιτράπηκε να αγωνιστώ στο εφηβικό, είπα με τον Λευτέρη (σ.σ.Μποχωρίδη) ότι θα στηρίξουμε τα παιδιά. Τα νέα παιδιά χρειάζονται πρότυπα, όπως για εμάς είναι ο Γιάννης Αντετοκούμπο αλλά και άλλοι μεγάλοι παίκτες από την Ευρώπη και το ΝΒΑ, έτσι και γι’ αυτούς εμείς μέσα από την σκληρή δουλειά ήμαστε ως έναν βαθμό πρότυπα. Και μπράβο σ τα παιδιά της εφηβικής ομάδας για όσα πέτυχαν.
Για μένα ο Άρης είναι η οικογένεια μου, με στήριξε, μου έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστώ, μου έδωσε λεφτά. Βέβαια υπήρχαν και ορισμένες πολύ δύσκολες στιγμές. Όμως εδώ μου αρέσει, θέλω να μείνω και του χρόνου αν υπάρχουν οι σωστές βάσεις».
– Τι μπορεί να σε πείσει ακόμα περισσότερο να μείνεις;
«Σίγουρα ένας ευρωπαϊκός Άρης είναι ένα όνειρο, ένας στόχος. Τα διπλά παιχνίδια θα κάνουν καλό σε εμάς τους νεαρούς, αν φέρουμε και 1-2 Αμερικάνους να φτιάξουμε ένα σύνολο το οποίο θα έχει βάση και πάλι τους Έλληνες παίκτες, η Ευρώπη θα είναι κάτι που θα πεισμώσει και μένα και τα άλλα παιδιά για να κάνουμε κάτι περισσότερο».
– Με τον Λευτέρη Μποχωρίδη έχεις μία αδελφική σχέση. Όποια εξέλιξη υπάρχει είτε στην δική σου περίπτωση είτε στου Λευτέρη, θα παρασύρει τον άλλο;
«Σίγουρα θα επηρεάσει, δεν έχουμε παίξει ποτέ αντίπαλοι. Τα συζητάμε και η απόφαση του ενός σίγουρα θα επηρεάσει τον άλλο. Πέρυσι το καλοκαίρι που αυτός είχε συμφωνήσει να μείνει και εγώ ακόμα δεν είχα αποφασίσει, σίγουρα και αυτός έπαιξε έναν ρόλο στην δική μου απόφαση να μείνω. Έχουμε μία ιδιαίτερη σχέση, σίγουρα θα επηρεάσει».
– Τι σημαίνει ο Άρης για σένα; Αγαπάς την ομάδα, τον κόσμο;
«Σίγουρα αγαπάω και τον Αρη και τον κόσμο του. Είναι η οικογένεια μου, εδώ μεγάλωσα, εδώ ανδρώθηκα και έμαθα το επαγγελματικό μπάσκετ. Χωρίς τον Άρη δεν θα ήμουν εδώ τώρα. Μέσα από την σκληρή δουλειά κέρδισα την εμπιστοσύνη. Γι’ αυτό κι εγώ όταν θα φύγω από τον Άρη θέλω να αφήσω κάτι, το στίγμα μου για να με θυμούνται. Μία μεγάλη επιτυχία, χρήματα τα οποία να βοηθήσουν την ομάδα. Όπως με έχουν βοηθήσει, θέλω κι εγώ να βοηθήσω τον Αρη».
– Το οικονομικό αντιλαμβάνομαι ότι ίσως να μην είναι το βασικό, αλλά κυρίως ένα πλάνο προοπτικής για σένα και την ομάδα…
«Όταν είσαι 19 χρόνων το οικονομικό είναι ένα θέμα αλλά όχι το βασικό. Σε αυτή την ηλικία θέλεις να είσαι σε μία ομάδα και να παίρνεις ευκαιρίες, να παίζεις. Στον ΑΡΗ μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία και πιστεύω ότι όπως είχε πει και πέρσι, τα 1-2 πρώτα χρόνια δεν θα σκεφτώ το οικονομικό αλλά την προοπτική».
– Με 2-3 προσθήκες ξένων, με εσάς τους νεαρούς και ορισμένους έμπειρους δίπλα σας, πιστεύεις ότι μπορεί ο Άρης να διεκδικήσει κάτι περισσότερο;
«Εφόσον μπορέσει και λυθεί το πρόβλημα που υπάρχει ώστε να έρθουν 2-3 καλοί ξένοι και με δεδομένο ότι ο κορμός θα παραμείνει ελληνικός, αληθινός γιατί χτίσαμε κάτι εδώ και δύο χρόνια, πιστεύω ότι ο Άρης θα γίνει πιο ανταγωνιστικός για να διεκδικήσει κάτι παραπάνω από την έκτη θέση. Έχουμε δημιουργήσει κάτι καλό, υπάρχει ένας κορμός και έχουμε μία καλή χημεία ανάμεσα μας».
«Πρότυπο ο Αντετοκούμπο»
– Ας βάλουμε και στην κουβέντα το ΝΒΑ. Φέτος είχαμε τον Γιάννη Αντετοκούμπο, το ΝΒΑ πλέον βλέπει περισσότερο την Ελλάδα λόγω της παρουσίας του εκεί.
«Ο Γιάννης Αντετοκούμπο είναι ένα πρότυπο για όλους εμάς τους νεαρούς αθλητές, δεν τον έχω γνωρίσει από κοντά έχω ακούσει ότι είναι και ένα καταπληκτικό παιδί. Εφόσον το έκανε αυτός, μπορούν και άλλα παιδιά να πιστέψουν ότι μπορούν να το πετύχουν. Μέσα από την σκληρή δουλειά πάντα. Ο Γιάννης Αντετοκούμπο από την Α2,ξαφνικά άλλαξε η ζωή του στο ΝΒΑ. Αυτό και αγχώνει και βοηθάει, το γεγονός ότι άνοιξε λίγο η πόρτα για το ΝΒΑ. Όλα όμως ξεκινάνε από την σκληρή δουλειά, πάντα πρέπει να προσπαθείς.
– Μπορείς να κρίνεις με ποσοστό, την μέχρι τώρα παρουσία σου και τι μπορούμε να δούμε στο μέλλον από σένα, όσον αφορά τις δυνατότητες σου;
«Δεν σκέφτομαι το πόσο ψηλά μπορώ να φτάσω, μόνο ότι πρέπει να δουλεύω κάθε μέρα, στις αδυναμίες μου και σε αυτό που κάνω καλά, ώστε μια μέρα να φτάσω στο 100%. Δεν ξέρω ποιο είναι αυτό. Μέσα από την σκληρή δουλειά, την επιμονή και την υπομονή να φτάσεις στο 100%. Εγώ δεν θέλω να φτάσω στο 96%, το 97% αλλά στο 100% των δυνατοτήτων μου».
– Το ΝΒΑ είναι το μεγάλο όνειρο;
«Σίγουρα για κάθε αθλητή το ΝΒΑ είναι το μεγάλο όνειρο, να παίξεις στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου. Θέλω να παίξω κι εγώ στον «μαγικό κόσμο» του ΝΒΑ. Αλλά αυτή την στιγμή δεν το σκέφτομαι ακόμα».
– Η οικογένεια σου, πόσο σημαντικό ρόλο έχει παίξει στην καριέρα σου και στην πορεία σου ως τώρα;
«Είναι πολύ σημαντική η συμβουλή τους. Ο πατέρας μου πάντα είναι δίπλα μου, με βοηθάει, ακόμη και όταν δεν είχα καμιά φορά διάθεση πάντα μου λέει ότι με σκληρή δουλειά θα πετύχω. Όπου έχω φτάσει μέχρι τώρα, ότι είμαι, το οφείλω στον πατέρα μου και την μητέρα μου. Να είμαι συγκροτημένος, μου έχουν μάθει βασικά πράγματα για την ζωή».
– Ο πατέρας σου ήταν αθλητής σε υψηλό επίπεδο. Πόσο αυστηρός είναι;
«Ο πατέρας μου πάντα μου λέει ότι απαιτείται σκληρή δουλειά. Μου έχει πει ότι αυτός δεν είχε το ταλέντο μου, ήταν δηλαδή από την άλλη πλευρά όπου με σκληρή δουλειά έφτασε ψηλά. Μου λέει ότι όσο ταλέντο και να έχεις, αν δεν δουλεύεις δεν μπορείς να πετύχεις τίποτα. Κάποιες φορές θα είναι και πιο σκληρός, με έχει βοηθήσει και ξέρω ότι χωρίς δουλειά δεν μπορείς να πετύχεις τίποτα στην ζωή».
– Ποια η σχέση μου με τον κόσμο του Άρη; Πόσο σε έχει επηρεάσει το γεγονός ότι είσαι πλέον περισσότερο αναγνωρίσιμος, την καθημερινότητα σου;
«Έχω δεθεί με την πόλη. Το πιο δύσκολο ήταν πέρυσι όταν ο κόσμος του Άρ με ρωτούσε τι θα γίνει, μου έλεγε να μείνω και δεν ήξερα τι να απαντήσω. Δεν ήθελα να κοροιδέψω κανένα. Και ήμουν σε δύσκολη θέση. Η καθημερινότητα μου δεν έχει αλλάξει. Σίγουρα είναι ωραίο να έρχονται μικρά παιδιά να ζητάνε φωτογραφίες ή ένα αυτόγραφο αλλά είναι όμορφο γιατί πρέπει να λειτουργήσουμε ως πρότυπα. Αυτά τα μικρά παιδιά δεν έχουν προλάβει τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και πρέπει να λειτουργήσουμε εμείς ως έναν βαθμό. Πρέπει να δίνουμε χαρά στον κόσμο, σε αυτές τις δύσκολες στιγμές γενικότερα, μόνο από τον αθλητισμό μπορούμε να δώσουμε χαρά».
– Μίλησες για τον Γκάλη και πέρυσι έγινε η εκδήλωση προς τιμήν του. Ποια τα συναισθήματα, παρότι δεν ήσουν εκείνο το βραδύ στο Παλέ…
«Δεν ήμουν κι εγώ και ο Λευτέρης (σ.σ Μποχωρίδης) λόγω υποχρεώσεων με την εφηβική ομάδα αλλά το βλέπαμε και ανατριχιάσαμε πραγματικά. Θέλαμε να ήμαστε εκεί, να βλέπεις τον Νίκο Γκάλη να δακρύζει από την συγκίνηση, ήταν μία εκπληκτική βραδιά που κάθε Αρειανός και κάθε άνθρωπος που ασχολείται με το μπάσκετ δεν μπορεί να ξεχάσει. Ζηλεύαμε τα υπόλοιπα παιδιά… που δεν ήμασταν εκεί».
– Ποιος είναι ο αγαπημένος σου παίκτης;
«Ο Ντιρκ Νοβίτσκι».
– Σε ποια θέση σου αρέσει να αγωνίζεσαι;
«Μου αρέσει περισσότερο στην θέση «4» αλλά δεν έχω πρόβλημα όταν οι προπονητές με βάζουν και στο «3» ή όπου αλλού θέλουν και πιστεύουν ότι μπορώ να βοηθήσω».
– Το καλοκαίρι ποιο είναι το πρόγραμμα; Προβλέπεται ξεκούραση;
«Το βλέπω δύσκολο για ξεκούραση. Θα πάω στην Εθνική ομάδα Νέων Ανδρών της Βουλγαρίας, μετέχουμε στο Πανευρωπαικό, μετά έχω κλήση και για την Ανδρών. Εκεί θα δω σε τι κατάσταση θα είμαι σωματικά, αν είμαι έτοιμος. Μετά ελπίζω να επιστρέψω στην Θεσσαλονίκη, στην ομάδα που αγαπώ, στους ανθρώπους που αγαπάω, στον κόσμο που αγαπάω ώστε να περάσουμε άλλη μία χρονιά».
