Από τα ιδρυτικά μέλη της Λέσχης Φίλων Άρη και πρώτος πρόεδρος της, είναι ο πρόεδρος του Δικηγορικού συλλόγου Θεσσαλονίκης, Νίκος Βαλεργάκης, ο οποίος μίλησε για την δικαστική μάχη που έχει ξεκινήσει ο Άρης, τις απαιτούμενες νομικές ή μη ενέργειες που χρειάζεται να κάνει ο σύλλογος, αλλά και τα όσα οδήγησαν την ποδοσφαιρική ομάδα σε αυτή την δεινή θέση.
Αναλυτικά όσα είπε στο YellowRadio:
Και αμφιβάλει με αυτό που λέει αλλά βαφτίζει την κρίση της ορθή. Ενώ δεν έχει κανέναν λόγο να το κάνει. Κάλλιστα με ίδιο σκεπτικό θα μπορούσε να είχε καταλήξει στο αντίθετο αποτέλεσμα. Αυτή είναι η άποψη μου σα νομικός. Σαν φίλαθλος, οπαδός του Άρη, γιατί όλοι γνωρίζουν ότι είμαι οπαδός του Άρη και όχι γενικώς του ποδοσφαίρου, σας λέω ότι, το πράγμα πήγε στραβά από την αρχή.
Πέρσι τέτοιο καιρό όταν παρακολουθούσαμε γενικώς τα τεκταινόμενα και έγινε μια ομάδα, ανταγωνιστική, η οποία έχασε 3-0 στο Καυταντζόγλειο από τον Καμπανιακό. Από εκεί ξεκίνησε το λάθος. Το οποίο συνεχίστηκε όλη την χρονιά. Αργήσανε οι ιθύνοντες να καταλάβουνε αυτό το οποίο καταλάβαινε ο μέσος αρειανός φίλαθλος. Ότι το πράγμα πάει αλλού από συγκεκριμένες οδούς. Δεν θέλω να πω περισσότερα γιατί μιλάμε δημόσια. Και φτάσαμε στο σημείο, να έχουμε κερδίσει όλους τους μεγάλους, εντός εισαγωγικών, στην έδρα μας, αλλά να μην μπορούν να χάσουν πουθενά αλλού. Ούτε καν βαθμό, δηλαδή μια ισοπαλία να πάρουν.
Με ότι σημαίνει αυτό. Ενώ ο Άρης, μέχρι να καταλάβει τι γίνεται, πήγαινε αφελώς και κέρδιζε τα παιχνίδια. Και μην μου πείτε ότι δεν θυμάστε τι έγινε στην Αρναία; Στο 82ο λεπτό βάλαμε το γκολ. Σε σωματείο που ο πρόεδρος του είναι αρειανός. Απο ότι έλεγαν. Και όταν κατάλαβαν τι γίνεται, ήταν αργά.
Τα λάθη που έγιναν όλη την χρονιά, μπορείτε να καταλάβετε ποια ήταν γιατί ασχολείστε όλη την χρονιά. Τα περίφημα «άρματα» του ελληνικού ποδοσφαίρου και κατά πόσον ποιοι, είναι, τα «κορόιδα» που πάνε να κάνουνε τι, δεν έχουμε καταλάβει, ακόμα. Φτάσαμε, σήμερα, στο σημείο να πολεμάμε να γυρίσουμε μια απόφαση, η οποία βάσει των νομικών προδιαγραφών και βάση της νόμιμης διαδικασίας, όπως είπαν και την Δεύτερα στην γενική συνέλευση, οι νομικοί, είναι δύσκολο να αλλάξει. Πρέπει να γίνει κάτι άλλο για να αλλάξει.
Πρέπει να γίνει κάτι άλλο για να αλλάξει. Και αυτό πρέπει να το γνωρίζει ο κόσμος για να είναι προετοιμασμένος και ψυχολογικά. Εύχομαι από την καρδιά μου να γίνει αυτό που θέλουμε όλοι. Αλλά πρέπει να γίνει «μεγαλύτερη προσπάθεια» με ότι σημαίνει αυτό.
Για τις κινητοποιήσεις του κόσμου:
Κάποτε λένε, ότι ο κόσμος του ΠΑΟΚ διαδήλωσε στην ΧΑΝΘ και πήρε τον Γαλακτερό. Ότι ήθελε να περάσει ο ΠΑΟΚ έβγαζε χίλια μηχανάκια στην Κάμαρα που παρελαύνανε στην πόλη και πετύχαινε, ότι ήθελε. Εσείς πιστεύεται ότι αυτό ήτανε.
Εγώ δεν το πιστεύω. Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να έχεις τέτοια δικτύωση, ο κόσμος βοηθάει, το λαϊκό έρεισμα βοηθάει, όλα αυτά πάνε βοηθητικά για να ενισχύσουνε μια σοβαρή προσπάθεια που γίνεται και κάνεις δεν γνωρίζει τι γίνεται. Λυπάμαι που το λέω αυτό, και εγώ θα είμαι το βράδυ όπως ήμουν στην γενική συνέλευση της Δευτέρας, μαζί με χιλιάδες άλλους. Αλλά είναι κάτι που βοηθάει σε δεύτερη φάση. Μακάρι να μην χρειάζονταν να βγούμε στους δρόμους, να μην είχαμε κάνει καμία συγκέντρωση, μακάρι να είχαμε πετύχει χωρίς να πάμε στην επιτροπή εφέσεων της ΕΠΟ. Εκεί όμως πρέπει να γίνονται κάποιες συμμαχίες! Και εδώ έχω να ρωτήσω.
Το έχω σαν απορία, μου κάθονταν σαν αγκάθι μέσα μου. Και θα το πω τώρα στο ραδιόφωνο σας, γιατί είναι το ραδιόφωνο του Άρη. Ποιοι ήταν αυτοί που στην γιορτή των 100 χρόνων φέραν τον κ. Κουγια, τον συνάδελφο μου, στο Παλέ ντε σπορ και τον βάλαν στην πρώτη θέση; Και έδινε χειραψίες. Όχι εγώ! Εγώ πάω πάντα στην θέση μου είναι το διαρκείας μου εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ξέρετε όλοι που κάθομαι. Με βλέπεται χρόνια.
Εκεί ήμουν, εκεί θα είμαι και φέτος και τα υπόλοιπα χρόνια που θα ζω. Αυτοί που έφεραν τον κ. Κουγια και τον έβαλαν στην πρώτη θέση που είναι τώρα; Όταν τους ξαναδώ στο γήπεδο να τους σφίξω το χέρι.
Που είναι οι συμμαχίες, που είναι οι φιλίες που είχαμε για να μας υποστηρίξουν στο συμβούλιο της φουτμπόλ λιγκ, για να γίνει η δουλεία μας;
Φίλοι μου ανά την Ελλάδα μου λένε «μας έκαψε ο Άρης, τώρα θα παίζαμε στην φουτμπόλ λιγκ». Καταλαβαίνουν όλοι τι εννοώ. Αυτά Κάποτε δεν πρέπει οι αρειανοί να τα σκεφτούνε; Και δεν πρέπει να πιάνονται κορόιδα.
Για την απουσία ισχυρών παραγόντων:
Όταν τον τελευταίο χρόνο έχει αλλάξει τέσσερις φορές η διοίκηση. Όταν διορίζονται διοικήσεις από το Πρωτοδικείο, το Ειρηνοδικείο, τα δικαστήρια, όταν, χίλια όταν, δεν έχουμε αξιοπιστία, πλέον. Κανένας δεν μας παίρνει σοβαρά.
Γιατί δεν γνωρίζουν ποιος θα είναι σε δύο μήνες. Όταν δεν υπάρχει μια συνέχεια, όταν δεν υπάρχει μια αξιοπιστία, μια σοβαρότητα και δεν χαρακτηρίζω κανέναν από αυτούς που ασχολήθηκαν, απλώς θέλω μια συνέχεια. Πάμε με τον Βαλεργάκη, πάμε με τον Παπαδόπουλο.
Για να μπορέσει και αυτός να αποκτήσει έρεισμα, να μπορέσει να μιλάει με κάποιους ανθρώπους. Για να τον παίρνουν σοβαρά και να ξέρουν ότι μιλάνε με αυτόν. Αυτό είναι το πρόβλημα. Στην Αθήνα όλοι ρωτούν «με ποιον μιλάμε στον Άρη;».
Σήμερα μιλάμε με τον Χ, αύριο με τον Ψ, μεθαύριο δεν ξέρω ποιον. Μετά θα γυρίσει ο πρώτος; Και όλοι είναι επιφυλακτικοί όπως καταλαβαίνετε. Για ποιον λόγο να «ανοιχτούν» σε κάτι που είναι αβέβαιο. Και το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει
Κάποιος να βάλει δέκα ευρώ και να κάνει κουμάντο. Είναι αυτό που είχε πει κάποτε ο Δασυγένης «μυαλοπώλες». Μακάρι να είχα ένα εκατομμύριο ευρώ να το δώσω στον Άρη.
