Το Κλεάνθης Βικελίδης, το γήπεδο Χαριλάου, όπως το έμαθαν και το βίωσαν οι παλαιότεροι, συμπληρώνει αυτές τις μέρες 60 χρόνια ζωής. Εξήντα ολόκληρα χρόνια γεμάτα αναμνήσεις, μεγάλες επιτυχίες, αλλά και δύσκολες στιγμές, ποτισμένες από τον ιδρώτα όλων των αρειανών, το γέλιο, το δάκρυ τους.
Με αφορμή τη συμπλήρωση των 60 χρόνων, ο Super 3 στο σάιτ του έχει ένα εντυπωσιακό αφιέρωμα.
Μεταξύ άλλων αναφέρει:
«Όλα ξεκίνησαν το 1939. Επί δικτατορίας Ιωάννη Μεταξά, πρόθεση του οποίου ήταν η επέκταση της Δ.Ε.Θ, ο ΑΡΗΣ βρέθηκε, ξαφνικά και αναγκαστικά, χωρίς το δικό του γήπεδο. Το οικόπεδο στη Λεωφόρο Στρατού όπου βρισκόταν το πρώτο γήπεδο του ΑΡΗ (1926-1939) απαλλοτριώθηκε από την κυβέρνηση Μεταξά και ως αντάλλαγμα για την αρπαγή της έκτασης δόθηκε στον ΑΡΗ, επί προεδρίας Μάνθου Ματθαίου, στα 1939, η έκταση στην περιοχή Χαριλάου.
Μεσολάβησε ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος, ο χώρος επιτάχθηκε και μετά την απελευθέρωση της χώρας, μπήκε σε λειτουργία η διαδικασία για τη δημιουργία του γηπέδου. Μια κουβέντα ήταν, βέβαια, η έννοια αυτή.
Ουσιαστικά αυτό που παρέλαβε ο ΑΡΗΣ ήταν μια κακοτράχαλη αλάνα που μέχρι και λειτουργία καταφυγίου (!) είχε στον πόλεμο. Σε έγγραφο του Συλλόγου, με ημερομηνία 28/11/1945, προς τον Δήμο Θεσσαλονίκης γίνεται σαφές ότι ο χώρος είναι ακατάλληλος για αθλητική χρήση καθώς το έδαφος του είναι «πετρώδες και ανώμαλον»
Στις 23/1/1946 εκδίδεται Βασιλικό Διάταγμα στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως «περί αναγκαστικής απαλλοτριώσεως δια την ίδρυση Γυμναστηρίου υπέρ του Αθλητικού Συλλόγου Άρεως Θεσσαλονίκης».Στην Επιτροπή Γηπέδου πρόεδρος διορίζεται ο Ιωάννης Αγγέλου. Έτος έναρξης των εργασιών μπορεί να οριστεί, χρονικά, ο Σεπτέμβριος του 1948.
Όπως εξιστορούν οι παλαιότεροι, εργάτες-οπαδοί της ομάδας με κασμάδες στα χέρια ξεκίνησαν να σκάβουν τον αμμώδη αγωνιστικό χώρο και να τον τοποθετούν περιμετρικά του γηπέδου διαμορφώνοντας με τη βοήθεια κι άλλων υλικών την περίφραξη του γηπέδου, στις 3 από τις 4 πλευρές του (Παπαναστασίου, Ματθαίου, Αλκμήνης)»
Διαβάστε όλο το αφιέρωμα εδώ
