Το θέμα που προέκυψε μετά τον αγώνα με τον Παναιτωλικό με πρωταγωνιστή τον Ρούμπεν Πουλίδο και τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν, μπήκε στη φάση της εκτόνωσης με τη γραπτή δήλωση του Ισπανού αμυντικού, ο οποίος προσπάθησε να “σβήσει” και τις τελευταίες εστίες που είχαν ανάψει, μέσα στην πικρία και την οργή των φιλάθλων από την νέα αγωνιστική αποτυχία.
Ο Άρης αυτή τη στιγμή έχει μπροστά του μια σειρά από δύσκολους αγώνες, στους οποίους, όπως σωστά τόνισε ως αρχηγός του Άρη ο Ισπανός, θα πρέπει να βρει την οικογένεια των κίτρινων ενωμένη σαν μια γροθιά. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Ενότητα και σύμπνοια.
Για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται, αναμφίβολα, η συμπαράσταση του κόσμου, ενός προδωμένου και πληγωμένου κόσμου, αλλά και η ανάλογη αποτελεσματικότητα στον αγωνιστικό χώρο από την ομάδα και τους παίκτες. Οι νίκες φέρνουν αποσυμπίεση, χαμόγελα, αμβλύνουν τις όποιες εντυπώσεις. Οι ήττες και οι κακές εμφανίσεις προκαλούν ένταση, νεύρα, οξύνουν και παρεξηγούν και το παραμικρό. Αυτή είναι η νομοτέλεια στον αθλητισμό.
Ειδικά, λοιπόν, για να μείνει ενωμένη η οικογένεια του Άρη σε αυτή την δύσκολη περίοδο επιβάλλονται πράξεις, αντιδράσεις, δηλώσεις που θα δημιουργούν τη σύνθεση και όχι την διάσπαση και τις έριδες.
Και με απλά λόγια, όταν οι ίδιοι οι παίκτες και κυρίως οι πιο έμπειροι, επιθυμούν την ενότητα και τη σύμπνοια, κάθε ενέργεια που μπορεί να παρεξηγηθεί πρέπει να αποφεύγεται. Ειδικά, όταν οι παλμοί είναι πάνω από “χίλιοι” και η αδρεναλίνη χτυπάει… κόκκινο, όπως έγινε π.χ. μετά τον αγώνα με τον Παναιτωλικό!
Παρατηρώντας, λοιπόν, πιο προσεκτικά τη φωτογραφία του Πουλίδο με το βγαλμένο περιβραχιόνιο, δυο πράγματα πρέπει να έρχονται στο μυαλό όλων:
1. ότι ο Άρης πρέπει να βρει τον τρόπο, πάση θυσία να βαδίσει ενωμένος στη συνέχεια και χωρίς πανικό, αλλά με εγρήγορση.
2. ότι αυτό το περιβραχιόνιο ζυγίζει πάρα πολλά και “απαιτεί” θυσίες και σκληρή προσπάθεια εντός του αγωνιστικού χώρου…
