Νέος σχολιογράφος blog-ΑΡΗ με ξεχωριστό τρόπο την κιτρινόμαυρη επικαιρότητα. Ξεχωριστό κι ανατρεπτικό το… προσωνύμιο του: Χιούι! Μέσα από το PRESSARIS θα καταθέτει τις δικές απόψεις. σκέψεις, προβληματισμό! Μείνετε συντονισμένοι…
—————————————————————————————————————————————————————————–
Σε ένα διαρκές κυνήγι, αγωνιστικής, επιβίωσης κάποιος είπε: “Όταν μυρίσεις αίμα, όρμα”! Αίμα, αγωνιστικό πάντα, μύρισαν οι Νιακαιώτες, προηγήθηκαν. Ευτυχώς, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης επικράτησε. Αρκούσε ένα πολύ καλό διάστημα, 20-25 λεπτών και το κυνήγι των πιθανοτήτων. Ευτυχώς, με ψυχραιμία, μυαλό και πλάνο, για τον Άρη, όταν μυρίστηκε και αυτός…
Ο… προφήτης
Δεν είναι τυχαίο που, σχεδόν, προβλέφθηκε η εξέλιξη του Σαββατιάτικου αγώνα με τον Ιωνικό, στο Κλεάνθης Βικελίδης. Για του λόγου το αληθές, μετά την εντός έδρας κάκιστη συμπεριφορά, εικόνα και αποτέλεσμα με την Α.Ε.Κ., από αυτή την γωνιά γράφτηκαν τα εξής, μεταξύ πολλών:
“…Δεν χρειάζεται να είσαι τέτοιος, δηλαδή επιστήμονας, για να φανταστείς το τι θα συμβεί αν ο χρόνος παγώσει στο Κλεάνθης Βικελίδης, αν γυρίσει πίσω και το κάνει να μοιάζει με… Χαριλάου παλιό, το επόμενο Σάββατο το βράδυ. Αντίπαλος ο Ιωνικός και το μυαλό μου πηγαίνει στο, προ 3ετίας, αντίστοιχης σημασίας εντός έδρας ματς με την Λαμία. Μία στιγμή που έδωσε ώθηση, ανάσα και οτιδήποτε σχετικό στην ομάδα. Βέβαια, για να συμβεί κάτι τέτοιο χρειάστηκε να φτάσουμε στην καθυστέρηση των καθυστερήσεων, ένα χτύπημα φάουλ σχεδόν σαν τελευταία ανάσα και μετά, μία πορεία που έφερε την ηρεμία.
Στην 8η στροφή, η ομάδα μας υποδέχεται αυτήν της Νίκαιας και τον συμπαθή Δημήτρη Σπανό. Έναν φίλο, μετά το παιχνίδι. Και αυτός “παίζει το κεφάλι του”, που λέμε. Επιβάλλεται η νίκη. Είναι το μόνο φάρμακο στην άρρωστη εικόνα που βγάζει ο Άρης”
Τονίζοντας, με τα λόγια αυτά, την αναγκαιότητα της νίκης, πάνω από κάθε πειστική εμφάνιση ή κριτική, ήρθαν τα γεγονότα να επαληθεύσουν την δυσκολία του επιτεύγματος. Ευτυχώς, το μπλέξιμο τελείωσε νωρίτερα από τις καθυστερήσεις, όπως τότε.
Η πλάτη στον τοίχο
Δυστυχώς, δεν μπορείς να αποφύγεις υποχρεώσεις και κάπως έτσι ένιωθα εγκλωβισμένος το Σαββατόβραδο, από την ώρα της έναρξης του ματς μέχρι το ημίχρονο. Ένιωθα έξω απ’ τα νερά μου, μακριά από την κερκίδα, από τον Άρη. Ένιωθα σαν… Νταμπό που περιφέρεται στο κέντρο. Να με συμπαθάει ο “ψηλός”, για το κακό χιούμορ. Στο κάτω κάτω της γραφής, ανήκω σε αυτούς που δεν τον αποδοκίμασαν στην αλλαγή. Αποφεύγω να τα βάζω με όσους φοράνε κιτρινόμαυρ, στην διάρκεια του αγώνα έστω. Μόλις μπόρεσα, βρήκα την ευκαιρία και έφυγα, καρφί, για το ματς. Μπήκα γύρω στο 50′.
“Ω ωωω, δίπλα σου, πάντα, εγώ”!
Κάποια πράγματα στα χρωστάει η ζωή. Έχω περάσει, αμέτρητες φορές, από την διαδικασία του να βλέπω κάκιστη εμφάνιση, να υπομένω τραγική αγωνιστική συμπεριφορά και να ελπίζω σε θαύματα, όπως τόσοι και τόσοι συνοπαδοί. Κατά τις 10 παρά, του Σαββάτου το βράδυ, η άφιξή μου στο Χαριλάου συνέπεσε με το πολύ καλό 25λεπτο, χοντρικά, της ομάδας. Αρκούσε, όπως φάνηκε. Σε αυτό έπαιξαν ρόλο πρόσωπα, πολλές δοκιμές, ρίσκα από τον πάγκο, πίστη, πίεση και μία πλάτη, στον τοίχο, καθώς ο Άρης έπαιξε όντας σε αυτή την θέση, από την στιγμή που δέχτηκε το 0-1. Κατά διαολεμένη, σύμπτωση δέχτηκε γκολ από στημένο, κατά την εξέλιξη ενός κόρνερ, όταν ο ίδιος πασχίζει και δεν βρίσκει τέτοιο σε περίπου 45 στημένα, εδώ και τέσσερα ματς. Τέσσερα συνεχόμενα παιχνίδια, μέσα – έξω, που δέχεται γκολ πρώτος!
Να μία πληγή. Η παλιά, σταθερή άμυνα, έπαψε να είναι τέτοια. Για να συμβεί αυτό, βέβαια, έπρεπε να γίνει πράξη η ανυπαρξία συνοχής, συνεννόησης και χημείας στο κέντρο, όπως έχει ειπωθεί πολλάκις, από πολλούς. Αυτό που παρατήρησα από τον Ετεμπό με άφησε ικανοποιημένο. Η εμπειρία του, ο καλός βαθμός ετοιμότητας, το καθαρό μυαλό, το “κράτημα” της θέσης. Κάτι ενδιάμεσο στην νωθρότητα του Νταμπό και την απερισκεψία του Ντιόπ. Ένα ελπιδοφόρο μήνυμα. Το χρειάζεται η ομάδα κι εμείς.
Οι παρεξηγημένοι
Επόμενα πρόσωπα που διέκρινα ήταν οι Ματέο και Ιτούρμπε. Αυτή την φορά ήρθαν από τον πάγκο και έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην ανατροπή και νίκη. Ο Αργεντίνος, με την ικανότητα του κουβαλήματος της μπάλας, με τις συνεχείς τοποθετήσεις του ανάμεσα στις γραμμές του αντιπάλου, όπου την υποδέχονταν, έδωσε πάσα κλειδί στον Μαζικού, πριν το πρώτο γκολ, ενώ ο Παραγουανός έτρεξε και κυνήγησε κάθε μπάλα, δίνοντας λύσεις και αμυντικά.
Στο σημείο της λεπτής γραμμής που βρίσκεται η ομάδα, χρειάζεται την αλληλοβοήθεια του ενός στον άλλο, είτε κάποιος παίζει βασικός είτε έρχεται από τον πάγκο, όπως κι αν λέγεται. Το ίδιο έπραξε και ο Γκρέι. Άλλος ένας παίχτης αυτοπεποίθησης, όπως κάθε σέντερ φορ, που “τρώει και δυναμώνει” από τα γκολ. Γεμάτη εμφάνιση και από τα ακραία μπακ. Οντουμπάγιο και Μαζικού απέδειξαν τον λόγο που, τη στιγμή που μιλάμε, είναι οι βασικοί πλάγιοι μπακ της ομάδας. Ουσία, ανεβάσματα, συμμετοχή στα γκολ. Έχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης. Υπήρξαν εκ των διακριθέντων.
Κάπου εδώ αξίζει να αναφερθεί και ο Χουλιάν Κουέστα. Οι τοποθετήσεις του, η σταθερότητα, η ηρεμία, δεν αφήνει την ομάδα να μπλέξει παραπάνω. Όποιος έχει μάτια βλέπει. Παρεξηγημένοι, σχεδόν, όλοι οι παραπάνω. Μαζί, φυσικά, με τους νεοφερμένους Νταμπό και Ντιόπ. Λόγος γιούχας για κάποιους. Διαφωνώ. Όταν μιλάμε για “δύσκολα”, είτε αυτό αφορά παλιές εποχές είτε δύσκολη αγωνιστική περίοδο όπως τώρα, χρειάζεται στήριξη κάθε παίχτης. Δεν επεκτείνομαι, γιατί θα χαρακτηρίσω παιδάκια, δηλωμένους συνοπαδούς, που έπιασαν κάμερα και έγιναν φίρμες και την μια βδομάδα ζητάνε αποπομπή προπονητή, ενώ την επόμενη λένε πως θα βάλουν κορδέλα σε παίχτη να τον πάνε αεροδρόμιο. Προέχει ο Άρης και προσπερνάω νεόκοπα play mobile.
Πάμε παρακάτω…
Στα βάθη της Μόρντορ
Σε αυτήν την παράγραφο ανήκει και το μπάσκετ. Δεν αποθεώνω την μία εβδομάδα και βρίζω την άλλη. Στηρίζω. Ειδικά, παιδιά που το αξίζουν για την δουλειά τους. Όταν σε αυτή βάλουν και μυαλό, γιατί τέτοιο χρειάζεται στο σημείο που επιστρέφεις και μειώνεις στους 4 πόντους στην 3η περίοδο, θα πάψουν να υπόκεινται σε τέτοιες ήττες, που πληγώνουν. Όμως, κάποιες φορές μπαίνει σε δεύτερη μοίρα το αγωνιστικό και η ήττα ή και νίκη. Τα ίδια θα έγραφα, ανεξάρτητα από την εξέλιξη.
Για τον εμετό της Πυλαίας δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, σε μία δημοσιογραφούπολη που κακαρίζει, ενώ έχει χαϊδέψει, εκθρέψει και μεγαλώσει το τέρας. Ο Σάρουμαν, τα Όρκ και οι Ούρουκ Χάι είναι παρεξηγημένοι μπροστά στα στραβά στόματα που βρίζουν, μόνιμα, στοχευμένα, ενσυνείδητα και εν χορώ νεκρούς ή περηφανεύονται για φονικά.
Είναι σαφής η σημειολογία, ανήμερα των γενεθλίων ενός Άντρα που δίδαξε με την φυγή του, ενός Αρειανού που ούτε τον πλησίασαν κάποτε στο ίδιο γήπεδο, παρά μόνο τον έβριζαν καμιά δεκαριά από… ασφαλή απόσταση, να ξεχύνεται όλη η αηδία, με συνθήματα υπερηφάνιας για δολοφονίες. Δεν μου αρέσουν οι γενικεύσεις και το τσουβάλιασμα. Παρόλα αυτά, πολλοί από δαύτους, τέτοιας κοπής είναι. Θρασύδειλοι στραβοστόμηδες που, απλά, βρίσκουν και κάνουν.
Κι αν τα παραπάνω αφορούν στην ντροπή των οπαδών, με τους οποίους έχουμε την ατυχία να αναπνέουμε τον ίδιο αέρα, η στάση των αρχηγών της αποστολής μας και προφανώς η ευθύνη της Διοίκησης του Άρη κρίνεται ελλειπής, το ελάχιστο. Ο μεγάλος, ο Αυτοκράτορας, η βαρύτερη φανέλα που γνώρισε η χώρα και που την ένωσε, μαθαίνοντας το πορτοκαλί χρώμα και το κιτρινόμαυρο απ’ τον Έβρο ως την Κρήτη και από την Ήπειρο ως την Κύπρο, δεν αρμόζει σε συμπεριφορές δημοσιοσχετίστικες και δειλές, κατά πως λέει και ο Λιούι!
Σέβομαι πως επιλέγεις να μην αποχωρήσεις, αν και δεν με απασχολεί καθόλου. Αυτή είναι η πρώτη σκέψη. Φεύγω, δεν σας βλέπω καν και κάντε ό,τι γουστάρετε. Υπάρχει κι άλλος τρόπος αντίδρασης. Πολλοί. Ένας από αυτούς; Όρθιοι, απαθείς οι παίχτες στο παρκέ για όσο διαρκεί ο αγώνας. Χωρίς καμία συμμετοχή, σε καμία φάση, είτε αδειάσει είτε όχι το κρατικοδίαιτο γήπεδο από κόσμο. Εκεί, στο παρκέ, όρθιοι να μας βλέπετε. Με το χέρι στην καρδιά, στο σήμα.
Σφάλατε κύριοι. Στην Μόρντορ δεν χωράνε αβρότητες.
Βήμα βήμα
Συμπερασματικά, γυρνώντας στην μπάλα.
Γέμισαν 8 αγωνιστικές. Μένουν ακόμα 5, μέχρι τις 13 Νοεμβρίου, με μια εμβόλιμη, την τελευταία εντός έδρας με την Λαμία, στις 8, μέρα… Τρίτη. Μετά υπάρχει η μεγάλη διακοπή για το “Καταραμένο” Μουντιάλ. Νέα συνθήκη, πολλά θα αλλάξουν και ο δεύτερος γύρος δεν θα έχει σχέση με τον πρώτο. Με τις κατάλληλες κινήσεις, η ομάδα έχει την δυνατότητα να επανέλθει δυναμικά. Στην πορεία, καλά να είμαστε, θα γίνω πιο συγκεκριμένος.
Το επόμενο παιχνίδι αναγράφει “Λεωφόρος” και είναι μεγάλη ευκαιρία του Άρη να αναμετρηθεί με προκλήσεις. Αφήνουμε τις επόμενες ημέρες να κυλήσουν και μερικές ώρες πριν την σέντρα αναπτύσσουμε κάποιες σκέψεις.
Κρατάμε πως το πρόγραμμα έχει ιδιαιτερότητες, όπως και το ύφος του πρωταθλήματος. Με δυο νίκες σκαρφαλώνεις, ειδικά όταν οι υπόλοιποι αλληλοπλέκονται. Λέμε μια παροιμία στο χωριό:
“Ο λύκος στην αντάρα χαίρεται”
Αυτός πρέπει να είναι ο Άρης. Λύκος για το αποτέλεσμα.
Χαίρεται…
Τρίτη, 18 Οκτωβρίου 2022
“ο Χιούι”
