Ο Άρη του 2020 είναι μέχρι στιγμής αυτό ακριβώς που ήθελε ο κόσμος του από την αρχή της σεζόν. Ομάδα που… ξεχειλίζει από ποδοσφαιρικό εγωισμό και την διακατέχει το πνεύμα του νικητή.
Ο Μίχαελ Ένινγκ δουλεύει σκληρά και καθημερινά προς αυτή την κατεύθυνση και έχει κάνει σημαντικά βήματα προόδου από την μέρα που ανέλαβε την ομάδα. Όμως, επειδή εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, υπάρχουν ακόμα πολλά περιθώρια βελτίωσης.
Το χθεσινό ματς κόντρα στην Ξάνθη, ήταν το 4ο επίσημο παιχνίδι σε διάστημα… 11 ημερών! Ο Γερμανός δεν άνοιξε το ροτέισον, διότι ο στόχος του Κυπέλλου είναι πολύ μεγάλος για τον Άρη και το 0-1 του πρώτου αγώνα δεν σφράγισε κανένα εισιτήριο. Με εξαίρεση τον Γκάμα που έμεινε εκτός λόγω ενοχλήσεων για να παίξει στη θέση του ο Μαντσίνι, οι υπόλοιποι 10 που ξεκίνησαν ήταν αυτοί που έπαιξαν από την αρχή και κόντρα σε ΠΑΟΚ, Ξάνθη στα Πηγάδια και Λάρισα.
Κι όμως, αυτοί οι παίκτες που σαφώς και δεν έχουν την φρεσκάδα που θα ήθελαν, μόλις βεβαιώθηκαν πως το γκολ που δέχθηκαν στο 22΄, ήταν καραμπινάτο οφ σάιντ, κατέθεσαν στον αγωνιστικό χώρο του “Κλεάνθης Βικελίδης” όλο τους τον ποδοσφαιρικό εγωισμό. Κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί χθες πως αυτός ο Άρης θα κινδυνέψει να αποκλειστεί από αυτή την Ξάνθη, ακόμα κι αν οι διαιτητές είχαν αντίθετη γνώμη και την απέδειξαν στο έπακρο με τις αποφάσεις τους, καθ΄όλη τη διάρκεια του αγώνα.
Έτρεξαν λοιπόν, κέρδισαν όλες τις μάχες, δημιούργησαν και αν ήταν και πιο προσεκτικοί στην τελική προσπάθεια, θα είχαν ανατρέψει το εις βάρος τους 0-1, από το πρώτο κιόλας ημίχρονο. Διότι το επίπεδο του Άρη απέχει κατά πολύ από αυτό της Ξάνθης. Δεν μπορούν να συγκριθούν οι δύο ομάδες και είναι να απορεί κανείς πως μοιράζονται αυτή τη στιγμή την 4η θέση του Πρωταθλήματος. Αν και η απάντηση είναι σε όλους γνωστή…
Οι δυνατότητες αυτής της ομάδας είχαν γίνει αντιληπτές από την αρχή της σεζόν, όπως φυσικά και οι αδυναμίες της. Αυτό που ζητούσε ο κόσμος είναι να αρχίσει η ομάδα να δείχνει το πνεύμα του νικητή που πρέπει να έχει, σεβόμενη τόσο τους ίδιους που είναι συνεχώς στο πλευρό της, όσο και το dna του συλλόγου.
Ο Άρης αρνείται να χάσει και αυτό είναι ένα κερδισμένο “στοίχημα” για τον Ένινγκ που από την αρχή είχε επισημάνει το πόσο σημαντικό είναι να αποκτήσει αυτή την φιλοσοφία η ομάδα του.
Και η αλήθεια είναι πως αρχίζει σιγά-σιγά να βγάζει όλα και περισσότερα στοιχεία το σύνολο του Ένινγκ, γύρω από την νοοτροπία που πρέπει να έχει στα παιχνίδια της, με τον Γερμανό να έχει καθοριστική συμβολή σε αυτό, καθώς έχει δουλέψει πολύ καλά, τόσο στο αγωνιστικό, όσο και στο ψυχολογικό, έχοντας αναπτύξει μία σχέση εμπιστοσύνης με τους παίκτες του.
Υ.Γ. Ο Μίχαελ Ένινγκ αποφάσισε να μην χρησιμοποιήσει στο “Καραϊσκάκης” τους Γκάμα και Σάσα. Ο πρώτος δεν έπαιξε χθες λόγω ενοχλήσεων στους προσαγωγούς και ο δεύτερος είναι στα… κόκκινα εδώ και καιρό. Προφυλάσσει τον Πορτογάλο που ούτως ή άλλως δύσκολα θα ήταν έτοιμος,αλλά και τον Βραζιλιάνο που αν ω μη γένοιτο τραυματιστεί εξαιτίας των συνεχόμενων αγώνων θα κόψει την ομάδα στα δυο, καθώς είναι ο πλέον κομβικός της παίκτης.
Υ.Γ.1. Αν υπήρχε VAR στο Κύπελλο ο Άρης θα είχε κερδίσει 0-2 στην Ξάνθη, όλα στον επαναληπτικό θα ήταν αλλιώς και χθες δεν θα είχε βρεθεί καν με την πλάτη στον τοίχο, από ένα γκολ, που δύο παίκτες των φιλοξενούμενων έφυγαν απέναντι στον Κουέστα, όντας και οι δύο εκτεθειμένοι και ειδικά ο σκόρερ ένα μέτρο μπροστά από τον τελευταίο παίκτη του Άρη. Όλα τα υπόλοιπα, είναι για λαϊκή κατανάλωση…
Υ.Γ.2. Να… στραβώνεις γιατί έχεις παίξει 36 σερί 90λεπτα και γίνεσαι αλλαγή λίγο πριν συμπληρώσει το 37ο. Η αντίδραση του Ροζ, αποδεικνύει στο έπακρο το ποιες πρέπει να είναι οι φιλοδοξίες ενός σωστού επαγγελματία.
Υ.Γ.3. Ετσι πρέπει να διαμαρτύρεται κανείς όταν τον πνίγει το δίκιο και βλέπει κάποιους εσκεμμένα να θέλουν να τινάξουν στον αέρα την επένδυσή του. Όχι με… κουμπούρια!
