Ο Άρης διένυσε ένα δεκαήμερο “φωτιά” με δύσκολο πρόγραμμα, υψηλά εμπόδια και απαιτήσεις σε πρωτάθλημα και κύπελλο, έχοντας καταφέρει στο διάστημα αυτό να τα αλλάξει όλα, προς το καλύτερο… Και το κυριότερο να μείνει ζωντανός τόσο στο κύπελλο, όσο και να διατηρήσει απόσταση πέντε βαθμών από την τετράδα.
Στις 7 Ιανουαρίου ο Άρης ξεκινούσε έναν αγωνιστικό “Γολγοθά” κόντρα στον ΠΑΟΚ με την… πλάτη στον τοίχο. Η ήττα με ανατροπή από τον Αστέρα Τρίπολης, ήταν η πιο… άσχημη ήττα της σεζόν. Στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ νίκησε με 2-1 έχοντας καλύτερη απόδοση, δείχνοντας μέταλλο και χαρακτήρα… Η αρχή είχε γίνει.
Ακολούθησε στις 10 Ιανουαρίου ο πρώτος ημιτελικός με την ΑΕΚ στην Αθήνα. Οι κιτρινόμαυροι τα πήγαν καλά σε εκείνο το πρώτο… μέρος, έδειξαν εξαιρετική μεσοαμυντική συμπεριφορά και θα μπορούσαν να είχαν πετύχει κάποιο γκολ που θα τους έδινε προβάδισμα ενόψει του δεύτερου… ημίχρονου στο Κλεάνθης Βικελίδης. Το τελικό 0-0 τα άφησε όλα ανοιχτά.
Στις 14 Ιανουαρίου, με ένα… ολικό rotation μέσα σε μια έδρα, το Αγρίνιο, όπου αντιμετώπισε αρκετά στραβοπατήματα, ο Άρης πέρασε… σίφουνας νικώντας με 4-0 τον Παναιτωλικό και έδειξε “πολύ σκληρός για να πεθάνει”.
Χθες, 17 Ιανουαρίου στο πιο κρίσιμο παιχνίδι μέχρι το επόμενο, κατάφερε στη ρεβάνς κυπέλλου με την ΑΕΚ να αποδειχθεί επτάψυχος και να κάνει κάτι που δεν είχε καταφέρει σχεδόν ποτέ τα τελευταία χρόνια: να προκριθεί σε ένα ματς “χωρίς αύριο”, φεύγοντας με μια σπουδαία επιτυχία από το γήπεδο.
Μέσα σε ένα δεκαήμερο λοιπόν “φωτιά”, ο Άρης κατάφερε να κάνει τη μετάβαση: Από το “με την πλάτη στον τοίχο” μετάβαση στο “ζωντανός στους στόχους”!
Τίποτε δεν κρίθηκε ακόμη. Ο Άρης προκρίθηκε, κρατάει επαφή στο πρωτάθλημα με την κορυφή, αλλά ούτε το κύπελλο κατέκτησε, ούτε εξασφάλισε την έξοδο στην Ευρώπη.
Ο δρόμος είναι μακρύς, δύσκολος και ανηφορικός. Το σίγουρο είναι όμως, ότι ο Άρης απέκτησε αυτοπεποίθηση, πέταξε από πάνω του το βάρος μιας ακόμη αποτυχίας και μπορεί να ισχυρίζεται ότι κρατάει τις τύχες του, στα χέρια του.
