Σε παιχνίδια όπως αυτό με τον Πανθρακικό, όπου η μπάλα ζυγίζει… 500 κιλά, μια ομάδα όπως είναι ο Άρης περιμένει από τους πιο έμπειρους και θεωρητικά πρωτοκλασάτους παίκτες της, να κάνουν την διαφορά.
Στον φετινό Άρη τα κουκιά είναι μετρημένα. Περίμενε και περιμένει από τις μεταγραφές του Ιανουαρίου (Τάτος, Ζαραδούκας, Διαμαντάκος), από τον πρώτο σκόρερ του (Αγκάνθο) και από κάποιους ακόμη, να «σπρώξουν» την ομάδα στις νίκες και στη σωτηρία.
Το αποτέλεσμα; Το περιβόητο «ιππικό», οι μεταγραφές, δηλαδή, του Ιανουαρίου να απουσιάζουν από το γήπεδο. Όπως έγινε και με τον Πανθρακικό. Τάτος, Ζαραδούκας και Διαμαντάκος πρόσφεραν παρά ελάχιστα και το κυριότερο, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν έβαλαν τα πόδια τους στη “φωτιά”.
Το ίδιο και ο Αγκάνθο. Εδώ και μερικές βδομάδες είναι η σκιά του εαυτού του. Αγωνιστικά μέτριος και στα ρηχά νερά. Από κει και πέρα με πολλά νεύρα που όπως φάνηκε δεν βοηθούν.
Κι όταν μια ομάδα παλεύει για την επιβίωση και δεν έχει βοήθεια από παίκτες «πρώτης γραμμής» είναι εξαιρετικά δύσκολο να πετύχει τους στόχους της.
