Την αποποινικοποίηση των καπνογόνων και των πυρσών ζητούν με κοινή ανακοίνωσή τους 21 σύνδεσμοι ετερόκλητων οπαδών.
«Παράνομες οι εκδρομές, έγκλημα το καπνογόνο, γήπεδα όπως τα θέλετε, στα όνειρα σας μόνο!» τιτλοφορείται το μακροσκελές μήνυμά τους που ανέβηκε στην ιστοσελίδα rfu.gr (radical fans united) και συνυπογράφεται από:
Σ.Φ.ΑΡΗ Ιερολοχίτες
Αυτόνομη Θύρα 10
Κρήτες 4 Θόδωρος Παπαδόπουλος
Λέσχη Φίλων Εργοτέλη Daltons Club
Πανσερραϊκός Che Guevara Club
Σ.Φ. Λεβαδειακός Γνήσια Θύρα 1
Σ.Φ. Μαυραετοί
Σ.Φ. Πάνθηρες 1983
Σ.Φ.ΠΑΟΚ Μυτιλήνης
Alternatives Ergotelis
Azzurra Familia
Basso Rango Ultras
Fentagin 1980
Green Ghetto Club
Malavetas
Navajo Antifa
Nortenos Patras
Snakes 4 Heraklion Club
Rossoneri Kalamarias
Ultras Gate 3
Warriors Θύρα 6
Αναλυτικά:
«Δεδομένο 1: Στις κερκίδες της χώρας εδώ και δεκαετίες εμφανίζονται προβλήματα: βιαιοπραγίες, καταστροφές, συμπλοκές, αντικοινωνικές συμπεριφορές, συναλλαγή με προέδρους. Γνωστό, αποτρόπαιο και καταδικαστέο.
Δεδομένο 2: Τα φαινόμενα αυτά δεν αφορούν όλες τις κερκίδες. Αρκετές («μικρές» κυρίως) δεν δίνουν (σχεδόν) ποτέ αφορμές. Εν τούτοις, οι συνέπειες των όποιων μέτρων τις αφορούν και αυτές μια χαρά.
Δεδομένο 3: Μία σειρά από θετικές δραστηριότητες (συλλογή τροφίμων, συνεργασίες για να γίνουν μετακινήσεις, κοινές κερκίδες) αποσιωπώνται πλήρως, ενώ οι αρνητικές και φυσικά καταδικαστέες -προερχόμενες πάντα όμως από μία μειοψηφία- γίνονται πρωτοσέλιδα για ημέρες, συνοδευόμενες από χιλιοειπωμένα κλισέ, παρωχημένα και αποδεδειγμένα αναποτελεσματικά. Any publicity good publicity βέβαια για τις μειοψηφίες αυτές.
Δεδομένο 4: Έκνομες ενέργειες τιμωρούνται βαρύτερα, όταν γίνονται σε γήπεδα. Αν δύο άτομα (κακώς) δαρθούν με αφορμή την προτεραιότητα σε μία διασταύρωση, τιμωρούνται λιγότερο από ό,τι αν (επίσης κακώς) δαρθούν στο πλαίσιο οπαδικής αντιπαλότητας. Υπάρχουν δηλαδή ειδικοί νόμοι για ειδικές καταστάσεις και πολίτες ( ή σωστά δραστηριότητες πολιτών) β’ κατηγορίας. Η αρχή της ισονομίας δηλαδή έχει πάει περίπατο.
Δεδομένο 5: Ο τρόπος (μη) αντιμετώπισης των προβλημάτων αποτελεί από μόνος του αυτοτελές πρόβλημα, μεγαλύτερο από το πρόβλημα που υποτίθεται ότι στοχεύει να λύσει: είναι η εφαρμογή της αρχής «πονάει χέρι, κόβει χέρι». Κάθε βδομάδα, τραγελαφικές και αντισυνταγματικές αποφάσεις εμποδίζουν τη μετακίνηση πολιτών εντός της ελλαδικής επικράτειας, δείχνοντας πόσο εκτός πραγματικότητας είναι οι υποτιθέμενοι αρμόδιοι.
Δεδομένο 6: Η -αδιανόητη για «κράτος δικαίου»- αρχή της συλλογικής ευθύνης εφαρμόζεται όχι απλά για τους οπαδούς μίας συγκεκριμένης ομάδας -στις περιπτώσεις στις οποίες κάποιο μικρό κομμάτι τους παραβαίνει το νόμο- αλλά κατά κάποιο μεταφυσικό τρόπο επεκτείνεται και στο σύνολο των οπαδών γενικά, απαγορεύοντας μετακινήσεις και άλλες δραστηριότητες σε οπαδούς ομάδων που ποτέ δεν έχουν εμπλακεί οργανωμένα σε κάτι.
Δεδομένο 7: Η αρχή «πονάει χέρι, κόβει χέρι» που εφαρμόζεται με τις ευλογίες πολιτικών, ΜΜΕ, σχολιαστών και δημοσιολογούντων κάθε απόχρωσης αποτελεί την πεμπτουσία του φασισμού. Είναι ρατσιστικό να πιστεύει κανείς πχ. ότι επειδή ένας μετανάστης έκλεψε, όλοι οι μετανάστες ανεξαιρέτως είναι κλέφτες ή ότι αν ένας κάτοικος περιοχής της δυτικής Πελοποννήσου ασέλγησε στην κόρη του, όλοι οι συντοπίτες του ανεξαιρέτως είναι αιμομίκτες και παιδεραστές. Φασισμός όμως είναι άτομα με αυτές τις λογικές να έχουν την εξουσία και να κλείνουν όλους τους μετανάστες και τους προαναφερθέντες κατοίκους στη φυλακή. Αυτό συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια με όλο και χειρότερους όρους στα ελληνικά γήπεδα. Χιλιάδες τιμωρούνται (ακόμα χωρίς φυλακίσεις βέβαια) για πράξεις άλλων.
Δεδομένο 8: Η υποτιθέμενη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης που οδήγησε στη de facto κατάργηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων (προσωπική ευθύνη, ισονομία, ελευθερία μετακίνησης) είναι μία σειρά από πράγματα καταδικαστέα και αποτρόπαια συμβάντα. Θα μπορούσε κανείς να παρακολουθήσει κάπως αυτό τον κατήφορο, αν τουλάχιστον τα συμβάντα αυτά είχαν εξαλειφθεί ή τουλάχιστον δραστικά μειωθεί.
Η απλή παρακολούθηση της ειδησεογραφίας τα τελευταία χρόνια αρκεί για να αποδείξει το προφανές της οικτρής αποτυχίας: πριν είχαμε μία σειρά από συμβάντα, τώρα έχουμε κατάλυση του Συντάγματος και μία μεγαλύτερη σειρά από αναβαθμισμένα συμβάντα.
Δεδομένο 9: Παρά την κραυγαλέα αντισυνταγματικότητα και αποτυχία, κάθε νέα απόφαση βαδίζει όλο και πιο βαθιά στο μονοπάτι του παραλογισμού. Το τελευταίο κρούσμα δεν αφορά σε καταστάσεις που μπορεί να εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους (συμπλοκές, επιθέσεις χρήση επικίνδυνων μέσων κ.λπ.), αλλά σε κάτι κατοχυρωμένο για δεκαετίες, ακίνδυνο, με παγκόσμια εξάπλωση. Σε κάτι που όχι ενόχληση δεν προκαλεί, αντίθετα εκθειάζεται, φωτογραφίζεται και αναπαράγεται από το σύνολο σχεδόν των φιλάθλων, των ΜΜΕ ακόμα και των ίδιων των ΠΑΕ στις επίσημες σελίδες τους. Μιλάμε για τη χρήση πυρσών-καπνογόνων ακόμα και χωρίς αυτά να πεταχτούν μέσα στο γήπεδο.
Η απλή χρήση τιμωρείται με ποινή κεκλεισμένων των θυρών, σε παγκόσμια πρωτοτυπία. Είναι χειρότερο από το να σκοτώνεις κουνούπι με περίστροφο, γιατί το κουνούπι είναι έστω και λίγο ενοχλητικό. Οι όμορφες εικόνες των «κερκίδων που παίρνουν φωτιά» (ξαναλέμε χωρίς να διακοπεί το παιχνίδι λόγω ρίψης μέσα στο γήπεδο, χωρίς να εκτοξευθούν σε αντίπαλους, χωρίς να πειραχτεί κανείς) ποιους ακριβώς ενοχλούν;
Δεδομένο 10: Αυτός ο κατήφορος παράλογων και αναποτελεσματικών απαγορεύσεων και ποινών πρέπει να τελειώσει εδώ. Είναι αναποτελεσματικός, βαθιά προσβλητικός για τα ανθρώπινα δικαιώματα και αντισυνταγματικός. Η αδιανόητη αυτή απαγόρευση θα παρθεί πίσω και θα γίνει η αρχή για να τελειώσει ένα παραλήρημα που κρατάει χρόνια και να αποκατασταθεί η λογική και η νομιμότητα: να τιμωρείται όποιος πράττει και όχι όσες χιλιάδες ανήκουν στην ίδια ομάδα με αυτόν και οι τιμωρίες να είναι ανάλογες με αυτές που θα επιβάλλονταν σε οποιοδήποτε άλλο κοινωνικό πεδίο.
Και για να εξηγούμαστε:
Χρόνια τώρα, το άναμμα πυρσών τιμωρούνταν με βαρύ πρόστιμο προς την εκάστοτε ΠΑΕ. Αυτό που αλλάζει, σύμφωνα με τον νέο πειθαρχικό κώδικα της ΕΠΟ, είναι πως τα πρόστιμα ύστερα από δύο συνεχείς παραβάσεις μετατρέπονται σε ποινή κεκλεισμένων! Μια πρακτική των περισσότερων κερκίδων στην Ελλάδα που σαν στόχο έχει να δώσει χρώμα και θέαμα στο γήπεδο, μια πρακτική που είναι ταυτισμένη με τον οπαδό και τη γηπεδική κουλτούρα, μια συνήθεια δεκαετιών (θα τσακωνόμαστε μεταξύ μας μέχρι το τέλος του κόσμου για το ποιος και πότε άναψε το πρώτο καπνογόνο σε ελληνικό γήπεδο) τιμωρείται ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΛΟΓΟ!
Δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό στο άναμμα των καπνογόνων. Δεν ενοχλείται κανείς! Δεν απειλείται η σωματική ακεραιότητα κανενός! Δεν στρέφεται εναντίον του ποδοσφαιρικού προϊόντος, ίσα ίσα, ΤΟ ΔΙΑΦΗΜΙΖΕΙ και είναι άπειρες οι φορές που όλοι οι εμπλεκόμενοι με το γήπεδο, από τους παίκτες μέχρι τους δημοσιογράφους το έχουν εκθειάσει και το έχουν θαυμάσει! Ε, τότε; Θα ρωτήσει κάποιος… Γιατί τέτοια αυστηρότητα με το άναμμα των πυρσών; Όχι με το πέταγμα ή τη μετατροπή του σε όπλο, αλλά με το ΑΝΑΜΜΑ!
Πραγματικά, «εκλιπαρούμε» για μια ουσιαστική και ειλικρινή απάντηση από τους αρμόδιους και όσους συναίνεσαν σε αυτό το μέτρο. Πού αποσκοπεί; Τι προβλήματα λύνει; Πώς σχετίζεται με τη βία;
Ως εδώ, κύριοι. Το αντιδημοκρατικό μέτρο της απαγόρευσης μετακίνησης πολιτών (οργανωμένης και μεμονωμένης!!!) από μια πόλη σε μια άλλη, που πάντα θα μας βρίσκει πολέμιους και πάντα θα προσπαθούμε να το σπάμε στην πράξη, συνεχίζει να ισχύει εν έτει 2018.
Ανεχτήκαμε στο παρελθόν μέτρα τύπου «Ιδιώνυμο» που έστειλε δεκάδες οπαδούς στις φυλακές για ασήμαντους λόγους, δεν θα ανεχτούμε να ορίζετε ΕΣΕΙΣ πώς θα φτιάξουμε την κερκίδα μας. Είναι δικαίωμά μας από τη στιγμή που δεν απειλείται κανείς, να αποφασίζουμε ΕΜΕΙΣ πώς θα δημιουργήσουμε μια εντυπωσιακή εξέδρα. Μπορεί τη μια αγωνιστική να ανάψουμε 1.000 καπνογόνα, μπορεί την επόμενη να στήσουμε μια χωρογραφία χωρίς ούτε έναν πυρσό.
Ξέρουμε και έτσι και αλλιώς. Αλλά μην προχωράτε σε απαγορεύσεις χωρίς αποτέλεσμα. Εκτός αν στόχος είναι να απαγορεύσετε αργότερα να καθόμαστε όρθιοι, να έχουμε μεγάλες σημαίες, να μην τραγουδάμε με πάθος και ένταση…
Αλλαγή του κώδικα της ΕΠΟ σε σχέση με τους πυρσούς. Αποποινικοποίηση των καπνογόνων τώρα!
Καμιά τιμωρία, ούτε χρηματική ούτε άλλη, για το άναμμα των καπνογόνων!
Προχωράμε από εδώ και στο εξής σε ΚΟΙΝΕΣ και ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΕΣ δράσεις μέχρι την οριστική κατάργηση του συγκεκριμένου μέτρου!».
