Μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο Relevo, παραχώρησε ο Χαβίτο . Ο πρώην παίκτης του Άρη μίλησε για τα πρώτα βήματα της καριέρας του, την μετακίνηση στην Μπαρτσελόνα, τις επαφές με αστέρα όπως ο Μέσι, Ροναλντίνιο, ο Ινιέστα κ.α.. Για πρώτη φορά αναφέρθηκε και στο πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε και το οποίο του στέρησε συμβόλαιο και προετοιμασία με την πρώτη ομάδα της Μπάρτσα. Μάλιστα ήταν τόσο σοβαρό, που αν δεν πρόσεχε, θα μπορούσε να χάσει είτε το πόδι του είτε τη ζωή του!
Αναλυτικά όσα είπε:
Τι κάνεις τώρα;
«Στην πόλη μου, δουλεύω σε ένα μαγαζί με τη γυναίκα μου. Περνάει ο καιρός, όπως λένε».
Όταν ήσουν 15, έπαιζες στην Preferente στην Εξτρεμαδούρα. Ένα χρόνο μετά ανέβηκες στην Tercera. Πότε πήγες στην Μπάρτσα;
«Ναι, ανεβήκαμε με την Moraleja. Στα μισά της σεζόν είχα ήδη πετύχει πολλά γκολ. Τράβηξα την προσοχή πολλών συλλόγων. Ο Joan Martínez Vilaseca (αυτός που ανακάλυψε τους Τσάβι, Φάμπρεγκας και Ινιέστα) ήρθε να με δει. Έφυγα για τη Βαρκελώνη όταν ήμουν μόλις 17 ετών».
Ποιος ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής που γνώρισες στη La Masia;
«Άλλος ένας Εξτρεμαδουρανός, ο Χόρχε Τροϊτέιρο. Μου έδειξαν τις εγκαταστάσεις, υπέγραψα το συμβόλαιο και μετά με πήγαν στα δωμάτια. Συνάντησα ένα μικρό παλικάρι. Του είπα: «Τέλεια, είμαι συμπατριώτης σου». Την επόμενη μέρα επισκέφτηκα το σχολείο και τα γήπεδα όπου προπονείται η πρώτη ομάδα. Ήμουν τυχερός, γιατί και ο επικεφαλής της ασφάλειας ήταν από την Εξτρεμαδούρα… Η γυναίκα του, που δούλευε στην κουζίνα, έτσι… ένιωθα σαν στο σπίτι μου.
Ξεκίνησες από το Juvenil A…
«Ναι, γιατί έπρεπε να προσαρμοστώ καλά στη φιλοσοφία του συλλόγου. Με ενδιέφερε να παίξω, να μάθω, να βελτιωθώ τεχνικά γιατί όλα ήταν τελείως διαφορετικά. Ήμουν σωματικά ικανός, αλλά τεχνικά δεν υπήρχε σύγκριση. Στην Εξτρεμαδούρα, κανείς δεν μου είχε μάθει τίποτα. Έκανα πολλές ασκήσεις, παίζοντας πρώτα… Αργότερα όλα έγιναν πολύ πιο εύκολα. Ήμουν με τον Σέρχιο Γκαρθία, τον Ινιέστα, τον Ζοάν Βερντού…».
Τι προπονητές είχατε στις χαμηλότερες κατηγορίες;
«Ήμουν με τον Chechu Rojo τον πρώτο χρόνο. Θα ήταν αδύνατο χωρίς τη βοήθειά του. Του είπα: «Κύριε, διάολε, δεν μπορώ να ντριμπλάρω κανέναν». Ακόμα θυμάμαι τα λόγια του σαν ελατήριο: “Κοίτα, είσαι πολύ γρήγορος. Σε καμία κατηγορία δεν υπάρχει κάποιος πιο γρήγορος από σένα, αλλά πρέπει να βελτιώσεις τον έλεγχό σου. Μόλις συμβεί αυτό, μπορείς να πετάξεις τη μπάλα στη μία πλευρά και κανείς δεν θα σε σταματήσει”. Κι έτσι έγινε.
Έμεινε μαζί μου μετά την προπόνηση για να εξασκηθώ στις πάσες και στο κοντρόλ. Ένας συγκάτοικος μου (Pitu) με βοήθησε επίσης να τα τελειοποιήσω όλα αυτά. Αυτό γινόταν κάθε μέρα, πάντα μετά την προπόνηση. Καθώς βελτιωνόμουν, μου έδωσε περισσότερα λεπτά στα παιχνίδια. Έτσι πέρασε η πρώτη μου χρονιά».
Την επόμενη χρονιά έγινε μόνιμος…
«Ναι. Οι προπονητές μου είπαν: “Javi, έχεις ήδη βελτιωθεί τεχνικά. Σχετικά με την ταχύτητα… Είσαι ακόμα πιο γρήγορος. Δεν κουράζεσαι, κάνεις θυσίες και κανείς άλλος δεν το έχει αυτό. Είναι η μεγάλη σου αρετή, γιατί εσύ δεν χρειάζεται να προπονηθείς».
Άλλοι σημαντικοί προπονητές;
«Ο Gratacós στην ομάδα B, ο Boquerón Esteban στην ομάδα C… Πολλοί, γιατί πέρασα από όλες τις κατηγορίες μέχρι να φτάσω στην πρώτη ομάδα. Ο Ράικαρντ, λόγω της μάστιγας των τραυματισμών, βασιζόταν σε αρκετούς από την ομάδα νέων. Μας έπαιρνε και στους αγώνες, αν και παίζαμε μόνο αν ήταν απολύτως απαραίτητο για να μπορέσουμε μετά να πάμε με την ομάδα Β, που είχε ως βασικό στόχο την άνοδο στη Β’ κατηγορία».
Ήσουν στη Segunda B για δύο χρόνια. Εκεί συναντάς τον Μέσι. Όχι τον Ινιέστα;
«Ο Αντρές ήταν ήδη στην πρώτη ομάδα και έπαιξα με τον Λέο επειδή προβιβάστηκε σε δύο κατηγορίες ταυτόχρονα. Ήταν καταπληκτικό! Έκανα πολλούς φίλους εκεί. Ακόμα και σήμερα είμαι ακόμα σε επαφή με κάποιους από αυτούς».
Με ποιον;
«Πριν από μερικά χρόνια πήγα στη Βαρκελώνη με την οικογένειά μου και πήγα στις εγκαταστάσεις του συλλόγου. Ο Μέσι ήταν εκεί και ήρθε να μας χαιρετήσει όλους. Λες και δεν πέρασε καιρός. Ζήτησα τον Carles Naval και όταν αγκαλιαστήκαμε, μου είπε ότι θα τηλεφωνούσε στον Λέο, που ήταν στο ντους. Βγήκε αμήχανος. Τον ρώτησα λοιπόν: «Με θυμάσαι;»
Και τι σου απάντησε;
«Φυσικά, φίλε, ξέρω ακριβώς ποιος είσαι». Του είπα: «Θα ντρέπεσαι για μένα, δεδομένου ότι είσαι τόσο αστέρι;» Απλώς μιλήσαμε για λίγο. Τον παρουσίασα στην οικογένειά μου. Με ρώτησε αν θα μείνω για τον αγώνα του Champions League με την Ίντερ, αλλά του είπα ότι δεν μπορώ.
Έπρεπε να επιστρέψω στην Εξτρεμαδούρα γιατί είχα έρθει να πάρω κάποια πράγματα που είχα σε ένα σπίτι στη Βαρκελώνη. Ο Λέο επέμεινε και του είπα ότι δεν είχα εισιτήρια. Μου είπε ότι θα φροντίσει για τα πάντα. Αυτός και ο Κάρλες μίλησαν και την επόμενη μέρα πήγα να τα πάρω. Έμεινα μια μέρα ακόμα για να δω το παιχνίδι. Νομίζω ότι ήταν το 2019, λίγο πριν την πανδημία. Η γυναίκα μου και οι κόρες μου ήταν εκεί».
Τι είπε η οικογένειά σου;
«Η χειρονομία ήταν υπέροχη. Οι κόρες μου, που πάντα άκουγαν ότι ο πατέρας τους έπαιζε με τον Μέσι, είδαν ότι ήταν αλήθεια. Το πίστεψαν όταν τον συνάντησαν από κοντά».
Με τον Λέο φτάσατε στην πρώτη ομάδα χέρι-χέρι…
«Ναι, αρχίσαμε να ανεβαίνουμε αρκετές κατηγορίες, αν και η δική μου περίπτωση βασίστηκε σε πολλή δουλειά. Έπρεπε να δουλέψω δύο φορές περισσότερο, γιατί τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα για μένα όσο για εκείνον. Δουλειά, δουλειά, κόπος, επαναλήψεις, δουλειά, υπάρχοντα, ασταμάτητα έλεγχοι… Έτσι βελτιώθηκα. Οι προπονητές μου είπαν ότι ήμουν πιο γρήγορος από την μπάλα και ότι όταν την έχασα κατέβηκα για να την πάρω. Με συμβούλεψαν να είμαι πιο ήρεμος με την μπάλα για να μην την χάνω».
Το ντεμπούτο του Champions League (7 Δεκεμβρίου 2004) ήταν την ίδια μέρα με τον Μέσι. Χάσατε 2-0 στην Ουκρανία από τη Σαχτάρ. Τι σου είπε ο Ράικαρντ;
«Πρώτα από όλα, πρέπει να πω ότι, από όλους τους νέους, μόνο ο Μέσι είχε ήδη παίξει σε άλλες διοργανώσεις, αν και όχι στο Champions League, εκτός από εκείνη την ημέρα. Οι υπόλοιποι προπονηθήκαμε μόνο με την πρώτη ομάδα και μετά πήγαμε στη Β ομάδα. Ταξιδέψαμε στην Ουκρανία, όπου έκανε πολύ κρύο. Το προηγούμενο βράδυ ήμουν άρρωστος, έκανα εμετό. Δεν ξέρω αν κάτι δεν πήγαινε καλά με μένα ή αν ήταν απλά νεύρα. Την ημέρα του αγώνα έφαγα κάτι και κάθισα στο συνηθισμένο τραπέζι, με τον Ροναλντίνιο, τον Σιλβίνιο, τον Ετό και κάποιους άλλους από την ομάδα των αναπληρωματικών για τη συζήτηση με τον προπονητή. Δεν είχα κοιμηθεί».
Τι σου είπε ο Ροναλντίνιο;
«Χάβι, είσαι από τους πλούσιους ή τους φτωχούς;” Του είπα ένας από τους φτωχούς και αυτός γέλασε και με κάλεσε να καθίσω δίπλα του. Ήταν φανταστικός μαζί μου. Θυμάμαι ότι είχαμε και ένα τσιμπολόγημα, έπινα καφέ και ήρθε ο Ετό… Μου ψιθύρισε: «Παιδί, ετοιμάσου, σήμερα είναι η σειρά σου να τρέξεις». Νόμιζα ότι αστειευόταν, γιατί αυτός ήταν ο τρόπος ζωής του. Όταν έμαθα ότι ήταν, δεν μπορούσα να το πιστέψω. «Σε προειδοποίησα», μου είπε ο Ετό. “Ναι, Σάμου, αλλά πάντα αστειεύεσαι. Κανείς δεν θα σε πίστευε”, απάντησα. Ο προπονητής μας είπε να παίξουμε χωρίς πίεση, χωρίς νεύρα, να προσπαθήσουμε να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία, να συνεισφέρουμε πράγματα, να κάνουμε αυτό που ξέραμε να κάνουμε. Να παίξουμε απλά, με λίγα λόγια».
Ήσουν άρρωστος;
«Ναι, με ρώτησε ο Φρανκ. Ήξερε ότι δεν είχα κοιμηθεί. Ωστόσο, του είπα ότι ήμουν τέλεια για να παίξω. Όλα είχαν περάσει από θαύμα… Φανταστείτε πόσο ήθελα να κάνω το ντεμπούτο μου με την Μπάρτσα, σε έναν αγώνα Champions League. Μας έδωσε την ευκαιρία που πολλοί ποδοσφαιριστές δεν είχαν ποτέ. Επίσης, με ανθρώπους του επιπέδου των Πουγιόλ, Ινιέστα, Ντέκο, Ετό, Ροναλντίνιο, Τσάβι…».
Ο Μέσι κι εσύ (άκρο δεξιά) ήσασταν στην αρχική ενδεκάδα την ημέρα για πρώτη φορά στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση. Ήταν ο θρίαμβος της ομάδας νέων, γιατί και ο Ινιέστα έκανε έπαιξε στα αριστερά.
«Ναι, εμείς τα… στρουμφάκια έπρεπε να τρέξουμε εκείνη τη μέρα. Ήταν απίστευτο, αλλά το έχω εκτιμήσει περισσότερο με τον καιρό. Θυμάμαι ότι όταν βγήκαμε από το τούνελ στο γήπεδο και άκουσα τον ύμνο του Champions League, μου ήρθε όταν ήμουν μικρός και ήμουν στο σπίτι καθισμένος δίπλα στο μαγκάλι ενώ -έτρωγα ένα σάντουιτς- έβλεπα όλο το Ευρωπαϊκό Κύπελλο αγώνες στην τηλεόραση.
Ήταν απίστευτο, πολύ συναρπαστικό. Σκέφτηκα μέσα μου: «Δεν ξέρω αν θα παίξω καλά ή άσχημα, αλλά θα τρέξω σαν κάθαρμα». Εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία και απόλαυσα πολύ την εμπειρία. Κάτι αξέχαστο και ανεπανάληπτο. Ονειρεύεσαι να παίξεις για την Μπάρτσα, αλλά το ντεμπούτο στο Champions League ήταν το κάτι άλλο. Το θέμα είναι ότι, σχετικά, με υπέγραψαν όταν ήμουν πολύ μεγάλος. Μάλιστα, στην αρχή πολλοί άνθρωποι εκεί -δυστυχώς- με ρωτούσαν πώς ήταν δυνατόν».
Τι έλεγες;
«Δεν ξέρω, διάολε, με κάλεσαν να υπογράψω και ήρθα. Τι θέλεις να πω;” Είμαι ένα παιδί που είναι προϊόν σκληρής δουλειάς και θυσίας. Από μικρός έπαιζα σε όλες τις θέσεις. Ήμουν κεντρικός αμυντικός, μπακ, χαφ… Και όταν έφτασα στην Μπάρτσα με έβαλαν στα άκρα για να εκμεταλλευτώ την ταχύτητά μου. Όλα αυτά τα λέω στα παιδιά όταν προπονώ.
Η σημασία της προσπάθειας, του αγώνα, του να μην τα παρατάς ή να χαλαρώνεις μόνο και μόνο επειδή έχεις ποιότητα. Έτσι φτάνεις σε μια μεγάλη ομάδα, με την ταπεινότητα να θέλεις πάντα να μαθαίνεις. Για παράδειγμα, στη Βαρκελώνη έπρεπε να μάθω πολλά. Είχα μόνο το αριστερό μου πόδι για να μπω στο λεωφορείο. Οι αμυνόμενοι, γνωρίζοντας αυτό, κάλυψαν το δίκιο μου. Με ανάγκασαν να χρησιμοποιήσω το αριστερό μου πόδι. Ξέρεις τι; Τα πιο όμορφα γκολ που έχω πετύχει είναι με το αριστερό μου πόδι».
Ποιους προπονείς;
«Έκανα προπόνηση εδώ στο χωριό πριν από μερικά χρόνια ενώ έπαιζα ακόμα. Τώρα, λόγω έλλειψης χρόνου, δεν μπορώ. Πήρα το προπονητικό μου δίπλωμα και κάνω τα πάντα εδώ για να προχωρήσω. Στο μέλλον θα ήθελα να προπονήσω μια ακαδημία ή μια ομάδα. Στο μεταξύ, για να προχωρήσω, πρέπει να δουλέψω άλλα πράγματα».
Τι περιλαμβάνει η επιχείρηση με τη γυναίκα σας;
«Το όνομά της είναι Ινασόνα. Σχεδιάζει, φτιάχνει και χειροτεχνεί. Ράβει, φτιάχνει παπούτσια… Όλα στο χέρι».
Δεν μου είπες πολλά για τον Ινιέστα, που μόλις αποσύρθηκε.
«Από την ημέρα που έφτασα μου φέρθηκε πολύ καλά. Το ίδιο και η πρώτη ομάδα. Μιλάμε για έναν εκλεκτό άνθρωπο. Το θέμα είναι ότι γνωριστήκαμε τον πρώτο μου χρόνο και μετά δεν τον ξαναείδα μέχρι να ανέβω, τέσσερα ή πέντε χρόνια αργότερα. Όταν προπονούμασταν με την πρώτη ομάδα, έκανα περισσότερο παρέα με τους παίκτες της Β. Αλλά είχαμε μια εξαιρετική σχέση με τα αστέρια. Ο Ετό ήταν πολύ προσεκτικός μαζί μου, με τον Ροναλντίνιο με μετακινούσε δίπλα του… Δεν ήθελα να τον ενοχλήσω, και γελούσε. Ήταν ευγενικοί και ταπεινοί. Και ο Βαλντές…».
Τι επαφές είχατε με τον Βαλντές;
«Όταν τραυματίστηκα πήγαμε στο Πονς. Ήθελε να μείνω στο δωμάτιό του γιατί έλεγε ότι ήμουν ήσυχος τύπος και του άρεσε αυτό. Ήταν μια χαρά».
Ο Μέσι φαίνεται ντροπαλός…
«Όταν πήγα να τον δω, έπρεπε να του πω να πάει σπίτι και να φάει γιατί δεν ήθελα να τον ενοχλήσω άλλο. Ήταν δύο το μεσημέρι και την επόμενη μέρα είχαν την Ίντερ. Ήταν ακόμα εκεί μαζί μας. Κοίτα, σου λέω κι εγώ ότι είναι ντροπαλός, αλλά δεν κερδίζει αυτοπεποίθηση. Τον θυμάμαι ακόμα όταν ήρθε κοντά μας στη Β ομάδα. Ήταν 16 ετών. Κάθισε εκεί χωρίς να πει τίποτα, απαντούσε μόνο αν του έλεγες ένα γεια. Ο προπονητής μας είπε ότι έπρεπε να τον βοηθήσουμε. Απάντησα: “Τι; Δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να του πάρει την μπάλα. Θα πρέπει να μας βοηθήσει.” Έβγαλε φωτογραφίες με τις κόρες μου, τη γυναίκα μου… Χάρηκα που τον ξαναείδα πολλά χρόνια μετά το ξεκίνημά μας στο κλαμπ».
Πες μου για τον τραυματισμό σου. Ήταν σε αεροπλάνο και σε εμπόδισε να κάνεις την προετοιμασία με την Μπάρτσα. Ο Ράικαρντ, το ξέρω, σε ήθελε…
«Έκανα το ντεμπούτο μου και μετά συνέχισα να παίζω για την πρώτη ομάδα. Μήνες αργότερα περιοδεύσαμε στην Ιαπωνία αμέσως μετά το τέλος της σεζόν. Παίξαμε δύο παιχνίδια. Τα πήγα πολύ καλά, έδωσα ασίστ για γκολ… Τα γήπεδα ήταν τεράστια, τέλεια για τον βηματισμό και την επιτάχυνσή μου. Ο προπονητής υποστήριξε τον Τζιουλί στο διάστημα και ο Γάλλος είπε αστειευόμενος μεταξύ μας: “Δεν αντέχω εδώ. Αφήστε τον Χαβίτο να παίξει, γιατί τρέχει πιο γρήγορα από εμένα”. Μετά από μισή ώρα τραυματίστηκε με κράμπα και μπήκα. Τι έξυπνος τύπος ήταν. Χάρηκα, ειλικρινά. Έδωσα στον Λάρσον μια ασίστ και τα πήγα πολύ καλά. Όταν επέστρεψα έπαθα θρόμβωση στο αεροπλάνο. Όταν κατέβηκα, είχα πόνο στη γάμπα, και νόμιζα ότι ήταν ένα χτύπημα από το παιχνίδι, ένα δάκρυ… Την επόμενη μέρα όλοι πηγαίνουν διακοπές. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και δεν μπορώ να βάλω το πόδι μου κάτω. Λες και κάποιος μου είχε κολλήσει μαχαίρι, αν και δεν μπορούσα να δω μελανιές. Λέω στη γυναίκα μου ότι θα πάω στο γιατρό για να με δουν».
Τι σου είπαν;
«Αρχικά νόμιζαν ότι ήταν κάταγμα και επρόκειτο να εφαρμόσουν κρύο και ζέστη σε αυτό. Εκείνη τη στιγμή, ενώ ήμουν ξαπλωμένος σε φορείο, έφτασε ο γιατρός της πρώτης ομάδας. Έτυχε να είναι η τελευταία μέρα και είχε έρθει να ευχηθεί σε όλους καλό καλοκαίρι. Απλώς μου κράτησε το χέρι, χωρίς να σφίγγεται, και μου είπε να πάω μαζί του στην κλινική του για να κάνω υπέρηχο για να αποκλειστεί οτιδήποτε καρδιαγγειακό. Όταν το κάναμε και είδε τα αποτελέσματα μου είπε: “Έχεις θρόμβωση. Μην κουνηθείς γιατί αν ανέβει μπορεί να χρειαστεί να κόψουμε το πόδι ή αν πάει κάπου αλλού μπορεί να πεθάνεις”. Όλοι ήταν νευρικοί, φοβισμένοι. Μου είπαν ότι θα αναλάμβαναν να πάω να πάρω τη γυναίκα μου. Μέσα σε μια ώρα βρέθηκα στο κρεβάτι του νοσοκομείου. Υπήρχε ένταση».
Πώς έπαθες η θρόμβωση;
«Δεν ξέρω. Αποκοιμήθηκα στο αεροπλάνο βλέποντας ταινία και όταν ξύπνησα πονούσα. Μετά από τρεις μήνες που δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, μου έκαναν χιλιάδες τεστ. Έτρεχα και έτρεχα, ενώ οι άλλοι συμπαίκτες ήταν με την μπάλα. Ήμουν απελπισμένος να παίξω. Άρχισα να προπονούμαι όταν το φαινόμενο Sintrom έφυγε. Ήμουν στη Β ομάδα, αλλά μέσα στην εβδομάδα – τις Πέμπτες – παίζαμε αγώνες στο Μίνι με την πρώτη ομάδα. Ο Ράικαρντ μου έκανε ερωτήσεις, ενδιαφερόταν για μένα».
Σε τι φόρμα επέστρεψες;
«Το πρώτο παιχνίδι πέταξα την μπάλα μπροστά και άρχισα να τρέχω. Ο κόσμος έμεινε έκπληκτος γιατί ήμουν ακόμα πιο γρήγορος. Όπως είπα και πριν, είχα τρέξει μόνο τους τελευταίους μήνες. Ήμουν σωματικά σε καλή κατάσταση. Μια μέρα ο προπονητής φυσικής κατάστασης ήρθε σε μένα για να μου πει ότι, αν δεν είχα τραυματιστεί, θα είχα κάνει μαζί τους την περιοδεία στις ΗΠΑ. «Μη με γαμ…», απάντησα. «Ναι, άρεσες πολύ στον μάνατζερ και ήθελε να στοιχηματίσει σε σένα». Λοιπόν, τι μπορείτε να κάνετε; Ανάρρωσα, έπαιξα με τη Β ομάδα το τελευταίο μέρος της σεζόν. Σκόραρα μερικά γκολ. Μου έγινε πρόταση από την Ελλάδα να φύγω. Εξάλλου, νόμιζα ότι ήμουν πολύ μεγάλος για την Barça B».
Τι απάντησε ο σύλλογος;
«Μου έκανε τα πάντα πιο εύκολα δίνοντάς μου μια δωρεάν μεταγραφή. Η Μπάρτσα μου είπε, εν πάση περιπτώσει, ότι αν δεν είχε προκύψει τίποτα, θα μου είχαν ανανεώσει ακόμη και το συμβόλαιο γιατί, παρά την κακή τύχη, τους άρεσε ως ποδοσφαιριστής και ήμουν πάντα αξιόπιστος από κάθε άποψη. Πήγα στην Ελλάδα, στον ΑΡΗ Θεσσαλονίκης, ως επιλογή από κάποιον που είχε περάσει από τα νεανικά κλιμάκια της Μπάρτσα. Έτσι ξεκίνησε η περιπέτειά μου σε εκείνα τα εδάφη».
