Η χρονιά του Άρη είναι αγωνιστικά αποτυχημένη. Ο Βαγγέλης Αγγέλου και η διοίκηση είχαν μιλήσει για ένα βήμα παραπάνω σε σχέση με την περσινή σεζόν, ο πήχης… χαμήλωσε μέσα στο 2014 και έγινε η είσοδος στην εξάδα και εν τέλει ούτε αυτός επιτεύχθηκε. Όσοι θεωρούν ότι η χρονιά είναι αποτυχημένη γιατί έχασε χθες ο Άρης από τον Κολοσσό, σφάλλουν.
Δεν μπορεί μια χρονιά να θεωρηθεί αποτυχημένη σε ένα σουτ. Το θέμα είναι γιατί ο Άρης – με το τέταρτο (ίσως πέμπτο μετά την φυγή Αγγέλου, Αθηναίου) μεγαλύτερο μπάτζετ στην Α1 – έφτασε να κρίνεται η θέση του στην κανονική διάρκεια από ένα σουτ αντιπάλου.
Η χρονιά είναι αποτυχημένη γιατί η διοίκηση δεν έδειξε σωστά αντανακλαστικά σε συγκεκριμένα αγωνιστικά ζητήματα. Στις υποθέσεις του Βαγγέλη Αγγέλου και του Γιάννη Αθηναίου. Κυρίως στο θέμα προπονητή. Στις 22 Δεκεμβρίου ο Αγγέλου οδήγησε τον Άρη στον τελικό κυπέλλου. Την ίδια μέρα ο ατζέντης του ανακοίνωσε την συμφωνία με την Εφές, την οποία οι παράγοντες του Άρη ήξεραν μια βδομάδα πριν. Ο επόμενος προπονητής του Άρη ήρθε στις 13 Ιανουαρίου. Για τρεις βδομάδες οι κίτρινοι λειτούργησαν με υπηρεσιακό τεχνικό, τον operation manager Παρασκευά Μουρατίδη.
Με κεκτημένη ταχύτητα από τον θρίαμβο επί του Πανιωνίου κέρδισαν εύκολα (μια όχι ποιοτική ομάδα) τον Ίκαρο. Λίγο νωρίτερα “θυσίασαν” ουσιαστικά τον αγώνα στην Ελευσίνα για να είναι απολύτως έτοιμοι και φορμαρισμένοι στον ημιτελικό με τον Πανιώνιο. Μετά τη νίκη επί του Ίκαρου ακολούθησαν δύο στραπάτσα. Ο Αγγέλου άφησε τον Άρη με 4 νίκες σε 10 αγώνες. Όταν ήρθε ο Μίνιτς ο Άρης είχε 5 νίκες σε 13 αγώνες και είχε μπροστά του έναν “τελικό” με τον ΚΑΟΔ.
Το κενό διάστημα των τριών βδομάδων που η ομάδα δεν είχε κανονικό προπονητή ήταν καθοριστικό και εν τέλει καταδικαστικό. Ο Άρης ηττήθηκε στα Τρίκαλα στην παράταση πετώντας ένα δικό του παιχνίδι και μια βδομάδα μετά έχασε από τον Κολοσσό στο Αλεξάνδρειο. Με τα “αν” δεν γράφεται η ιστορία. Η διοίκηση έπρεπε να έχει έτοιμη λύση στην διαδοχή Αγγέλου, ειδικά από τη στιγμή που ήξερε ότι ο τελευταίος αποχωρεί (τουλάχιστον) μια βδομάδα πριν όλο αυτό γίνει επίσημο.
Τίποτα άλλο να μην έκανε ο Άρης, αν κέρδιζε αυτά τα δύο (δικά του) παιχνίδια, σήμερα θα ήταν σίγουρα έκτος και ίσως πάλευε για κάτι παραπάνω.
Στην υπόθεση Αθηναίου επίσης λειτούργησε λανθασμένα. Γράψαμε όλοι ότι ο Άρης παίζει καλύτερα χωρίς τον Αθηναίου και έτσι ήταν, αλλά πάντα με την υποσημείωση ότι ο Άρης παίζει με αντιπάλους που δεν είναι ποιοτικοί και βρίσκονται σε κάθετη πτώση (Πανελευσινιακός, Ίκαρος, Τρίκαλα). Μόλις έπαιξε με μια ομάδα κάπως καλύτερη εκτός έδρας, χάθηκε μέσα στο γήπεδο.
Ο Αθηναίου ζήτησε να φύγει γιατί είχε φιλοδοξία να παίξει στο εξωτερικό. Καλώς. Δεν μπορεί, όμως, να αποτελεί δικαιολογία (ή λόγο) αυτό για μια διοίκηση και να αφήνει να φύγει ο καλύτερος παίκτης για 15.000 ευρώ (όπως ισχυρίζεται η διοίκηση ότι εισέπραξε από την Αρμάνι). Αναρωτήθηκαν άραγε στη διοίκηση για ποιο λόγο ο Αθηναίου… γέννησε φιλοδοξίες μέσα στο 2014; Για ποιο λόγο ήθελε να φύγει από τις αρχές του 2014 και ενώ ήταν πληρωμένος (σχεδόν πάντα) στην ώρα του; Και πως αφήνει η διοίκηση τον καλύτερό της παίκτη να φύγει, όταν γνωρίζει ότι δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει;
Η έβδομη θέση – εκτός κι αν γίνει μπρέικ με Ολυμπιακό, κάτι που πρέπει να αναφέρεται γιατί έστω και 1% υπάρχει ως πιθανότητα – βρίσκει τον Άρη χειρότερο από την περσινή χρονιά και με το μέλλον του πολύ πιο αβέβαιο από την περσινή χρονιά. Ποιος θα είναι προπονητής; Θα μείνουν Βεζένκοφ, Μποχωρίδης ή θα πουληθούν (και πόσο;) για να μπορέσει η ομάδα να αντέξει το οικονομικό βάρος από τις υποχρεώσεις της στο άρθρο 99; Το πλάνο τριετίας που αναγγέλθηκε πέρσι το καλοκαίρι από τον Αγγέλου, που είναι στην Κωνσταντινούπολη, εξακολουθεί να βρίσκεται σε εφαρμογή; Ερωτήματα που μόνο η διοίκηση του Λευτέρη Αρβανίτη μπορεί να απαντήσει.
ΥΓ1: Αγωνιστικά είναι αποτυχημένη η χρονιά. Οικονομικά μένει να φανεί στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου αν θα είναι πετυχημένη ή αποτυχημένη, αν θα υπάρχει “άνοιγμα” και πόσο θα είναι αυτό.
ΥΓ2: Εξυπακούεται ότι άμεσος στόχος της διοίκησης – έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση ίσως και πάνω από την συνέπεια στο άρθρο 99 – είναι η άρση του απαγορευτικού της FIBA, γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να δημιουργηθεί την επόμενη χρονιά ποιοτική ομάδα με τις (πολύ συγκεκριμένες) διαθέσιμες επιλογές στην ελληνική αγορά.
