Από σήμερα τα εισιτήρια του αγώνα με τον Ατρόμητο κυκλοφορούν και οι σκέψεις που έρχονται στα μυαλά είναι αυθόρμητες… “Τα παιδιά στην κερκίδα είναι η μόνη σου ελπίδα” είναι ένα από τα σλόγκαν του κόσμου του Άρη που σφράγισαν τα τελευταία χρόνια.
Και πώς να μην είναι άλλωστε, όταν κάθε μέρα πού περνάει, όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται, ότι το μοναδικό κομμάτι αυτού του συλλόγου πού δεν πρόδωσε ποτέ το ιδανικό του, ήταν οι φίλαθλοι του.
Δεν έχουν πολλά στους ποδοσφαιριστές του Άρη, στα οποία μπορούν να βασίζονται. Το μόνο πού θα τους ανεβάσει τη ψυχολογία πριν τον αγώνα της Κυριακής, είναι βγαίνοντας για ζέσταμα να αντικρίσουν ένα κατάμεστο Χαριλάου. Αν όχι ο κόσμος, τότε ποιος;
Είναι η ευκαιρία να “ξεχάσουν” όλοι για μια μέρα το τί συμβαίνει. Να “ξεχάσουν” σε ποιά θέση βρίσκεται η ομάδα και ποιοι την έφεραν σε αυτό το σημείο. Να “ξεχάσουν” διαιτησία, Ε.Π.Ο. και λοιπούς πολέμιους.
Ήρθε η ώρα να επικεντρωθεί όλος ο κόσμος του Άρη σα μία γροθιά στο στόχο. Αν ο αγώνας με την Καλλονή αποτελούσε ”αγώνα επιβίωσης”, αυτός με τον Ατρόμητο αποτελεί ”ΑΓΩΝΑ ΥΠΑΡΞΗΣ”.
Ας αποκτήσουν όλοι την αύρα, τον παλμό, τη θετική ψυχολογία πού είχαν πριν από τους αγώνες για την Ευρώπη, όταν παίκτες αντίπαλων ομάδων δε μπορούσαν να συνεννοηθούν στο μισό μέτρο, λόγω της φασαρίας. Ας βάλουν στο μυαλό πώς η ομάδα χρειάζεται αυτόν τον κόσμο όσο ποτέ άλλοτε.
Τώρα στα πολύ δύσκολα, ο Άρης χρειάζεται τον κόσμο του όσο ποτέ. Όπως τόνισαν και οι οργανωμένοι οπαδοί: “στήριξη μέχρι τέλους, γιατί έτσι μάθαμε, γιατί είναι αδιαπραγμάτευτο”.
Χρήστος Τσιόκας
