Ο Γιάννης Αναστασιάδης φίλος του Άρη κέρδισε τον σεβασμό του κόσμου, εμφανιζόμενος μεταξύ άλλων σε ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ σχετικά με τους κιτρινόμαυρους μίλησε για την αγάπη του για τον σύλλογο, τους Πόντιους και την υπερηφάνεια των φιλάθλων του.
Το Παιχνίδι σου Καλύτερο με Live Streaming και Cash-out (ισχύουν όροι & προϋποθέσεις)!
Αναλυτικά όσα είπε στο Yellow Radio 92.8:
Αρχικά για τα όσα έχει περάσει από γενιά σε γενιά στα παιδιά και τα εγγόνια του:
Είναι υποχρέωση μου να λέω αυτό το πράγμα στα εγγόνια μου, τα παιδιά μου, σε όλους. Ο Άρης είναι μεγάλη ομάδα, η αγαπημένη μου, δεν μπορώ χωρίς τον Άρη μου.
Για αυτό έλεγα στα παιδιά μου: “Θα προσφέρετε στον Άρη, και δεν θα περιμένετε τον Άρη να προσφέρει σε εσάς”.
Αυτό το έμαθα από τον παλιό αντιπρόεδρο Σταυριανίδη, τον μεγάλο πόντιο. Τον έβλεπα να παίρνει εισιτήρια ενώ είναι αντιπρόεδρος, τον ρώτησα γιατί το κάνει. Μου απάντησε, ότι “ότι αγαπάμε το πληρώνουμε”. Έπαιρνε μάλιστα 50 εισιτήρια για 4 άτομα.
Για τους πόντιους που “σημάδεψαν” την ιστορία του Άρη:
Ακούω πολλούς να λένε για ποντιακές ομάδες. Και λέω… καθίστε καλά. Είχαμε τον Σταυριανίδη, τον Ιωσιφίδη, τον Σόλωνα τον Υψηλάντη, τον Ανέστη Πεταλίδη, τον Γρηγοριάδη, τον Λεωνίδα Ποζάνη. Αυτοί ήταν καθαροί Έλληνες, από τον πόντο.
Δεν μιλάμε και καθόμαστε και τρώμε το παραμύθι. Όσες φορές λέμε για ποντιακές ομάδες, είμαστε εδώ.
Για το ότι είχε πει πως το γήπεδο του Άρη είναι ιερός χώρος:
Είτε πάω στην εκκλησία, είτε στο γήπεδο του Άρη αυτό το πράγμα αισθάνομαι. Βεβαίως είναι ιερός χώρος.
Ο Άρης είναι η ζωή μου, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τον Άρη. Αν χάνει ο Άρης έχασα και εγώ, δεν κοιμάμαι.
Για την σχέση του με το σήμερα το Άρη:
Όταν το αγόρασε ο Καμπάνης με 20.000 δραχμές πήγαμε εμείς και το πήραμε.
Αυτό το είχε ένας… παλιατζής. Είπαν στον Καμπάνη ότι σε ένα παλαιοπωλείο έχει το αγαλματάκι του Άρη. Τότε το 1973-74, και πήγαμε και το πήραμε.
Για το πως έγινε Αρειανός:
Ήμασταν στην Σόλωνος. Πεινούσα εγώ, πεινούσαν όλοι. Μια μάνα με τρία παιδιά.
Ήρθε τότε η ομάδα του Άρη, ο Παναγούλιας, ο Άλκης ο Στέας, ο Ποζάνης, ήρθαν και μας φέρανε σοκολάτες, ρούχα και από τότε έγινα Αρειανός. Εκείνη η ομάδα κοίταζε τους φτωχούς και τους ανήμπορους.
Ενώ τέλος ανέφερε:
Βοηθήστε, βοηθήστε τον Άρη μας να πάει μπροστά, αυτό θέλουμε όλοι.
