Ο Διονύσης Ανανιάδης βετεράνος πρωταθλητής του Άρη το 1979, αλλά και παλαίμαχος καλαθοσφαιριστής της ΧΑΝΘ, καθώς και παλαιό μέλος του δ.σ της ΧΑΝΘ, θυμήθηκε σε σχετικό αφιέρωμα την “αυλαία” του θρυλικού ανοιχτού γηπέδου της Θεσσαλονίκης.
Όπως εξιστόρησε: “Ήταν άνοιξη του 2002. Ενημερώθηκα ότι σε λίγες ημέρες θα έμπαιναν οι μπουλντόζες για να γκρεμίσουν το ιστορικό ΑΝΟΙΚΤΟ Γήπεδο Μπάσκετ της ΧΑΝΘ, καθώς είχε φθάσει ο καιρός για το μεγάλο έργο των ανοικτών χώρων της ΧΑΝΘ. Ρώτησα για την αποχαιρετιστήρια εκδήλωση και μου είπαν ότι δεν προβλεπόταν γιατί το ΔΣ φοβόταν τις αντιδράσεις αυτών που ήταν υπέρμαχοι της διατήρησης του γηπέδου.
Με ζώσανε τα φίδια… Πώς γίνεται, έτσι άδοξα, να γκρεμιστεί το γήπεδό μας; Με τη βοήθεια του φίλου μου και παλαιού μου συμπαίκτη Σπύρου Στρατή και με την άτυπη άδεια του ΔΣ διοργανώσαμε το αποχαιρετιστήριο παιχνίδι. Παλαίμαχοι μπασκετμπολίστες της ΧΑΝΘ αλλά και άλλοι από το θεσσαλονικιώτικο Μπάσκετ, που είχανε περάσει τα νεανικά τους χρόνια στο Ανοικτό της ΧΑΝΘ, δώσανε με συγκίνηση το παρόν.
Αθλητές, διοικητικά στελέχη, παλαιοί διαιτητές, λίγοι φίλαθλοι και ελάχιστοι δημοσιογράφοι, πήραμε μέρος σε έναν αγώνα τελετουργία, με έντονο συγκινησιακό φορτίο.
Όταν ο σύντομος αγώνας τελείωσε, οι παλαίμαχοι της ΧΑΝΘ Θόδωρος Ροδόπουλος και Λάκης Τσάβας αφ’ενός και Διονύσης Ανανιάδης και Σπύρος Στρατής αφ’ετέρου, κόψαμε με ψαλίδι τα για τελευταία φορά χρησιμοποιημένα διχτάκια.
Μετά τις αναμνηστικές φωτογραφίες, ο τότε Πρόεδρος της ΧΑΝΘ Βασίλης Παπαδήμας με μια βαριοπούλα έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα για την αποκαθήλωση του γηπέδου
Στη συνέχεια όλοι οι συμμετέχοντες συγκεντρωθήκαμε στο κυλικείο του κτιρίου της ΧΑΝΘ και εν είδει μνημοσύνου διηγόμασταν παλιές ιστορίες..
Ευτυχώς στο Μουσείο Μπάσκετ της ΧΑΝΘ σώζονται πολλά στοιχεία του ιστορικού γηπέδου και ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να ταξιδέψει στα χρόνια που αυτό το γήπεδο απετέλεσε την ΑΚΡΟΠΟΛΗ του Ελληνικού Μπάσκετ.
*(Η φωτογραφία είναι αμέσως μετά τον αγώνα, καθώς περίλυποι και σκεπτικοί διστάζουμε να αποχωρήσουμε)”.
