Πρεμιέρα πρωταθλήματος με ήττα στις καθυστερήσεις μέσα στην Κρήτη. Τραγικό αποτέλεσμα. Ομάδα με χτυπητές αδυναμίες. Αναζητείται το επιθετικό πλάνο και η αμυντική ισορροπία.
Όταν δεν τα έχεις αυτά θα χάνεις όπου και να παίζεις. Η σοβαρότητα της ομάδας έμεινε στο Βουκουρέστι. Στο Ηράκλειο εμφανίστηκε μια άμυνα που δεν έκοβε με ευκολία, δεν μπορούσε να ξεκινήσεις το παιχνίδι, λόγω της πίεσης των αντιπάλων, με κέντρο που φλυαρούσε και επίθεση που ήθελε αλλά δεν ήξερε πως. Κακές επιλογές , αντιδράσεις χωρίς κατάληξη, εμφανέστατη κούραση, η ισοφάριση φάνηκε να λειτουργεί ως πανάκεια. Η μόνη καλή σκέψη ήταν τα ανεβάσματα του Μοντόγια στο διάδρομο που δημιουργούσε ο Λάρσον παίζοντας σπάνω στη γραμμή , αλλά κι αυτό έκανε μία φάση γκολ κι από κει και πέρα αντιμετωπίστηκε από τον Ο.Φ.Η.
Η έλλειψη ταχύτητας των παικτών του κέντρου, αφαιρεί από τον ΑΡΗ τη δυνατότητα να παίξει γρήγορα στον άξονα. Οι πάσες στους προωθημένους γίνονται με αρκετή δόση ρίσκο ενώ ο Μορόν έχοντας συνέχεια παίκτη δίπλα του, αδυνατεί να εκμεταλλευτεί κενούς χώρους. Ο Ρουπ με τον Νταρίντα που πρέπει να πατάνε περιοχή, αναλώθηκαν σε κατέβασμα της μπάλας από το κέντρο και μπροστά χωρίς να βρεθούν κοντά στην εστία. Ο Πάλμα έπαιζε μακριά από την περιοχή οπότε φυσιολογικά ο ΑΡΗΣ να ήταν ακίνδυνος.
Τα τέρματα που δέχτηκε ο ΑΡΗΣ, ειδικά τα δύο πρώτα, είναι επιπέδου ερασιτεχνικού πρωταθλήματος. Ο Οντουμπάτζιο εκτέθηκε χάνοντας μονομαχία , από ασίστ του αντίπαλου τερματοφύλακα, ενώ ο Χουτεσιώτης δεν ήξερε ποια γωνία να κλείσει και κρύφτηκε πίσω από το Φαμπάνιο. Στο δεύτερο γκολ ο Λάρσον έμεινε μακριά από τον προσωπικό του αντίπαλο γιατί δεν τον ακολούθησε στην άμυνα. Κάκιστες φάσεις που δεν υπάρχει εξήγηση πως δημιουργήθηκαν.
Η υπερπροσπάθεια για την ισοφάριση κατανάλωσε όλες τις δυνάμεις των παικτών με αποτέλεσμα , μετά το 80ο λεπτό, να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες του αγώνα. Η εικόνα ότι μπορούσε να πετύχει κάτι ήταν πλασματική. Ο Ο.Φ.Η. κρατούσε την άμυνα του σε καλή κατάσταση και με τις αλλαγές που έκανε ο προπονητής του, έδωσε την φρεσκάδα που χρειαζόταν ώστε να βρει τη φάση που θα του δώσει τη νίκη. Η αποκαμωμένη άμυνα του ΑΡΗ δεν μπόρεσε να ακολουθήσει τις κινήσεις των παικτών των κρητικών, οι οποίοι ταχύτατα ξεδίπλωσαν αντεπίθεση και κατάφεραν να σκοράρουν.
Ο ΑΡΗΣ ήταν κακός, τραγικός, χωρίς σοβαρές λύσεις όταν τις χρειάστηκε. Η ομάδα ξεκινάει με μηδέν βαθμούς και σίγουρα σε συνδυασμό με τον αποκλεισμό στην Ευρώπη, δείχνει να χρειάζεται πολλά περισσότερα. Πλέον τίθεται ζήτημα αν ξέρουν ή μπορούν , όταν επιβάλλουν το παιχνίδι του, να κερδίζουν. Είναι απορίας άξιο πως κατεβαίνουν οι γραμμές στο κέντρο και παρακάτω και δεν προκύπτει πίεση που οδηγεί σε κλέψιμο της μπάλας. Χάνεται η συνοχή και επιπλέον μένει η άμυνα κενή για να καλυφθεί οποιαδήποτε πάσα.
Το πρόσωπο του ΑΡΗ προβληματίζει , από πολύ νωρίς, και οι όποιες επιπλέον κινήσεις παίρνουν τον χαρακτήρα του άμεσου. Αν έμεινε ο Ντουκουρέ να αναπληρώνει το βασικό κόφτη, παίκτης ο οποίος μετά βίας έβγαλε την περυσινή χρονιά, τότε όλα πήγαν λάθος. Χωρίς αλλαγή φορ , οποίος θα μπορεί να απασχολεί την άμυνα και να απειλεί, δεν πας μπροστά.
Η χρονιά ξεκίνησε στραβά και υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να δούμε έναν ΑΡΗ που δεν θα μπορεί να κερδίσει. Η αρχή είναι ήμισυ του παντός, μάλλον αυτή η παροιμία λείπει από τα λεξικά στις βιβλιοθήκες των ιθυνόντων. Αν δεν γίνουν προσθήκες ποιότητας η ομάδα δεν θα δει άσπρη μέρα.
Στα χέρια του ιδιοκτήτη είναι η μπάλα και είναι αυτός που πρέπει να αποφασίσει τι θέλει να κάνει. Αυτός ο ΑΡΗΣ δεν είναι καλός. Κρίμα γιατί η προσπάθεια που έγινε στον αγώνα ήταν ημιτελής, κρίμα γιατί κάθε προσπάθεια θα έχει πάντα περισσότερη δυσκολία απ’ όση πραγματικά θα χρειαζόταν, αν η ομάδα λειτουργούσε με καλύτερα κριτήρια.
