Ανάλυση για τον αποκλεισμό της Σίτι για δυο χρόνια από την UEFA

“ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΕΙ Η ΣΙΤΙ, ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΝΕ;”

Μια ερώτηση που γίνεται πάμπολλες φορές τα τελευταία χρόνια και δείχνει τη σύγχυση στο μυαλό του κόσμου. Διαβάζει συχνά για τα χρέη των μεγάλων ομάδων και δεν αντιλαμβάνεται γιατί η Σίτι και η Παρί βρίσκονται στο στόχαστρο, αφού όλοι χρωστάνε.

Η σύγχυση υπάρχει γιατί δεν είναι κατανοητό τι απαγορεύεται και τι όχι. Το FFP δεν απαγορεύει το χρέος, αλλά το άνοιγμα. Οι ομάδες, όπως κάθε επιχείρηση, έχουν κάθε δικαίωμα να χρωστάνε, να έχουν τεράστια δάνεια που πρέπει να αποπληρώσουν. Μαζί με το υπέρογκο χρέος έχουν και υπέρογκα έσοδα, που τους δίνουν το δικαίωμα να πληρώνουν τις δόσεις των δανείων και να μην έχουν πρόβλημα στις υποχρεώσεις τους.

Τα μεγάλα ποσά που κατά καιρούς διαβάζουμε πως χρωστούν οι ομάδες δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία ακόμα γραμμή στη λίστα των εξόδων τους. Όπως πληρώνουν συμβόλαια, αγορές και λειτουργικά έξοδα, έτσι έχουν κάθε χρόνο και το έξτρα έξοδο των δόσεων για τα δάνεια που έχουν πάρει. Κανένα πρόβλημα.

Το πρόβλημα που κυνηγάει το FFP δεν είναι το χρέος, αλλά το άνοιγμα. Οι συνεχόμενες ελλειμματικές σεζόν, οι ομάδες που μπαίνουν μέσα κάθε χρόνο και χρειάζονται την τσέπη του επενδυτή για να καλύψουν την τρύπα. Οι ομάδες που ως εταιρείες δεν είναι βιώσιμες, γιατί ξοδεύουν περισσότερα απ’όσα εισπράττουν.

“ΚΑΙ ΤΙ ΤΗ ΝΟΙΑΖΕΙ ΤΗΝ UEFA ΑΝ Η ΟΜΑΔΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΜΕΣΑ;”

Τη νοιάζει. Πρώτα, γιατί έτσι προστατεύονται οι ίδιες οι ομάδες. Συνεχόμενα ανοίγματα σημαίνουν πως στην ουσία η ομάδα έχει χρεοκοπήσει, οδεύει προς τα εκεί. Και ναι, μπορεί ο εκάστοτε Καταριανός να έχει την άνεση να καλύπτει τρύπες, αλλά πόσες ομάδες έχετε δει να καταστρέφονται επειδή το αφεντικό δεν μπορεί ή δεν θέλει πια να καλύψει την τρύπα;

Δεύτερον, το FFP ήταν το αναγκαίο ανάχωμα στη λαίλαπα των δισεκατομμυρίων. Δεν μπορεί μια ομάδα να ξοδεύει λεφτά που δεν έχει η ίδια, αλλά τα έχει το αφεντικό της. Συνέβη με τον Αμπράμοβιτς, όταν ακόμα δεν υπήρχε FFP, και μέσα σε δύο χρόνια ανατινάχθηκε η Premier League, η Τσέλσι ισοπέδωσε την Άρσεναλ και τη Γιουνάιτεντ που μέχρι τότε ήταν το εγχώριο δίπολο.

Ήταν απολύτως λογικό και επιτακτικό να μπει ένα φρένο κι αυτό ήταν απλό. Δεν θα μπαίνεις μέσα πάνω από 15 εκατομμύρια για τρία συνεχόμενα χρόνια. Απλή μετάφραση, θα ξοδεύεις λεφτά από τα έσοδά σου, όχι από την τσέπη του ιδιοκτήτη. Κι αν το κάνετε όλοι, το παιχνίδι θα παίζεται επί ίσοις όροις. Αν ένας το παραβιάζει, υπάρχει πρόβλημα. Κλέβει, βάζει στο τραπέζι μάρκες που δεν του ανήκουν.

“ΤΟΣΟ ΣΟΒΑΡΟ ΕΙΝΑΙ ΔΗΛΑΔΗ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ Η ΣΙΤΙ;”

Με δύο λέξεις, οικονομικό ντόπινγκ. Το ντόπινγκ των ουσιών σημαίνει πως ένας αθλητής παίρνει κάτι που οι υπόλοιποι δεν παίρνουν. Με τον ίδιο τρόπο, είναι οικονομικό, χρηματικό ντόπινγκ όταν μια ομάδα ξοδεύει λεφτά που δεν έχει την ώρα που οι υπόλοιπες ξοδεύουν μόνο από τα έσοδά τους.

Είναι αθέμιτος ανταγωνισμός, είναι κλεψιά. Όταν ο Μανσούρ αγόρασε τη Σίτι το μότο της νέας εποχής ήταν “δύο world class παίκτες για κάθε θέση”. Ωραία ιδέα, αλλά αφού είναι τόσο απλό, γιατί δεν το έχει σκεφτεί κάποια άλλη ομάδα; Πολύ απλά γιατί δεν το αντέχει, δεν μπορεί ποτέ να έχει έσοδα που να της επιτρέπουν να ακολουθήσει αυτήν την πολιτική.

Καμία ομάδα στον κόσμο δεν έχει ξοδέψει ποτέ για αγορές και συμβόλαια αυτά που έχει δώσει η Σίτι από το 2008 μέχρι και σήμερα. Καμία ομάδα στον κόσμο δεν έχει κάνει αυτό που έκανε η Παρί, όταν σε ένα καλοκαίρι συνέτριψε το ρεκόρ αγοράς με τα 225 εκατομμύρια για τον Νεϊμάρ και ταυτόχρονα πήρε και τον Εμπαπέ.

Η Σίτι είχε ζημιά 450 εκατομμύρια από το 2009 μέχρι το 2011, είχε ζημιά 233 εκατομμύρια από το 2011 έως το 2013. Τα λεφτά που έχουν μπει συνολικά στον σύλλογο πλησιάζουν τα τρία δις. Μετά την αστεία τιμωρία του 2014 (η Σίτι πλήρωσε πρόστιμο 20 εκατομμύρια ευρώ), η ομάδα έχει ξοδέψει πάνω από 700 εκατομμύρια για νέες αγορές παικτών.

Παντού έχει κυκλοφορήσει πως η Σίτι τιμωρήθηκε γιατί τα email του Football Leaks αποκάλυψαν πως από τη χορηγία των 67.5 εκατομμυρίων λιρών του 2015-16, μόνο τα οκτώ προέρχονταν από την Etihad και τα υπόλοιπα ήταν κατευθείαν από το Άμπου Ντάμπι.

Η συγκεκριμένη ιστορία είναι απλώς αυτή που έχει προβληθεί προς τα έξω. Προφανώς και το πρόβλημα δεν είναι μερικές δεκάδες εκατομμύρια, δεν είναι μόνο μια συμφωνία. Τα email αποκαλύπτουν πως από την αρχή της παρουσίας του FFP, τα στελέχη της Σίτι συζητούσαν πως πλέον πρέπει να ακολουθούν αυτούς τους δρόμους για να “ξεπλένουν” τα χρήματα που έβαζε ο Σεϊχης στην ομάδα.

Όλα τα έσοδα διογκώθηκαν με ψέμματα, καλύφθηκαν πίσω από τερατώδεις χορηγίες, ενώ ταυτόχρονα πολλές από τις αμοιβές των ανθρώπων της ομάδας γίνονταν εκτός συλλόγου. Ο Μαντσίνι πχ αποκαλύφθηκε πως πληρωνόταν από το Αμπου Ντάμπι, ώστε να μένει πιο χαμηλά το συμβόλαιο που παρουσίαζε η ομάδα μαζί του. Η ίδια υπόνοια υπήρχε και για το συμβόλαιο του Γκουαρδιόλα. Ο Ισπανός ερωτήθηκε σχετικά, το ίδιο και ο σύλλογος, αλλά ποτέ δεν έδωσαν κάποια απάντηση.

Η Σίτι δεν νοιάστηκε για κανέναν κανονισμό, δεν συνεργάστηκε ποτέ με την UEFA, δεν έδειξε ποτέ πως θέλει να σηκώσει λίγο το πόδι από το γκάζι, να δείξει έστω προσχηματικά πως την ενδιαφέρει να παίξει τίμια. Η χορηγία των 67 εκατομμυρίων δεν είναι η κορυφή του παγόβονου, είναι η σταγόνα στον ωκεανό του ψέμματος που κολύμπησε σχεδόν απροκάλυπτα η Σίτι για πάνω από μια δεκαετία.

“ΟΠΟΤΕ Η UEFA ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΑΤΗΣΕ ΠΟΔΙ;”

Ναι, και όχι. Όχι γιατί τα Football Leaks εξέθεσαν την UEFA εξίσου με τη Σίτι και την Παρί. Τα έγγραφα από το 2014 αποδεικνύουν πως η UEFA συνεργαζόταν με τις ομάδες ώστε να τη γλιτώσουν με ένα πρόστιμο.

Ο Μανσούρ είχε το θράσος να πει πως αρνείται να πληρώσει το πρόστιμο των 60 εκατομμυρίων και πως προτιμάει να δώσει 30 εκατομμύρια στους 50 καλύτερους δικηγόρους για να κυνηγούν την UEFA για δέκα χρόνια.

Τι έκανε η UEFA; Ο Πλατινί έστειλε email στον Βιεϊρά (που δούλευε στη Σίτι) και του έγραψε “πες στους ιδιοκτήτες ότι πρέπει να με εμπιστευτούν, καταλαβαίνω και αγαπάω αυτό που κάνουν για τη Σίτι, το πρόστιμό τους θα είναι μικρότερο απ’αυτό της Παρί’. Και λίγες μέρες μετά, η νέα πρόταση της UEFA ήταν πρόστιμο 20 εκατομμυρίων και τα υπόλοιπα 40 σε αναστολή, αν παραβιάσουν ξανά, κτλ.

Τα χιλιάδες έγγραφα των Football Leaks δεν έριξαν φως μόνο στα σκάνδαλα της Σίτι και της Παρί, αλλά εξέθεσαν ανεπανόρθωτα την UEFA. Η Ομοσπονδία φάνηκε πως δεν έχει κανένα πρόβλημα να τιμωρεί άλλες ομάδες, να αποκλείει ακόμα και τη Μίλαν πχ, αλλά ταυτόχρονα κάνει τα στραβά μάτια για τις δύο πιο σκανδαλώδεις υποθέσεις και μάλιστα συνεργάζεται με τους παραβάτες για να τη σκαπουλάρουν.

Αυτή τη στιγμή η UEFA φαίνεται σαν να πάτησε επιτέλους πόδι, αλλά η λέξη κλειδί είναι το επιτέλους. Είναι εξαιρετικά αμφίβολο πως η Σίτι θα είχε τιμωρηθεί τόσο αυστηρά αν δεν είχε αποκαλυφθεί η συγκάλυψη των παραβάσεων το 2014.

“ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΙ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;”

Εξαιρετική ερώτηση. Η UEFA εδώ είναι πιο εκτεθειμένη κι από παίκτη που είναι τρία μέτρα offside. Από το 2014 η Παρί έτυχε κι αυτή ευνοϊκής αντιμετώπισης. Ο ίδιος ο Σαρκοζί συνεργάστηκε με τον Πλατινί ώστε το Κατάρ να πάρει το Μουντιάλ του 2022, ενώ ο Γάλλος πρόεδρος λειτούργησε και υπέρ της Σίτι όταν πλησίαζει η ώρα της κρίσης το 2014.

Ο Πλατινί τότε έκανε και κάτι άλλο. Υποσχέθηκε στη Σίτι πως το πρόστιμό της θα είναι μικρότερο απ’αυτό της Παρί, αλλά μια μέρα πριν ανακοινωθεί η τιμωρία έκανε το ίδιο σκόντο για τους φίλους του από το Κατάρ: μόνο 20 εκατομμύρια πρόστιμο και τα υπόλοιπα 40 με αναστολή.

Τα χρόνια πέρασαν, η Σίτι παρέμεινε εχθρός της UEFA, και με δική της ευθύνη, αφού πάντα είχε άρνηση συνεργασίας ή έστω κάποια προσχηματική μεταμέλεια. Η Παρί;

Η Παρί το 2017 πήρε ταυτόχρονα Νεϊμάρ και Εμπαπέ, ελέγχθηκε από την UEFA και βγήκε απολύτως καθαρή. Προφανώς και η λογική της είναι ίδια με της Σίτι. “Δεν υπάρχει πρόβλημα, δεν έχουμε ελλείμματα, γιατί έχουμε πολλά έσοδα, ορίστε”.

Και τα έσοδα είναι η Ooreddo, η εταιρεία τηλεπικοινωνιών του Κατάρ, η Εθνική Τράπεζα του Κατάρ και το Υπουργείο Τουρισμού του Κατάρ. Θυμάστε τι είχε πει ο Βενγκέρ όταν κλήθηκε να σχολιάσει τα 225 εκατομμύρια που δόθηκαν για τον Νεϊμάρ; “Όταν ιδιοκτήτης μιας ομάδας είναι ένα ολόκληρο κράτος, τότε όλα είναι δυνατά”.

“ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ Η ΠΑΡΙ ΤΗΝ ΒΓΑΖΕΙ ΚΑΘΑΡΗ;”

Αν η Σίτι αξίζει τιμωρία δύο χρόνων, τότε η Παρί πρέπει να υποβιβαστεί. Αλλά αυτό δεν θα συμβεί, γιατί η Παρί φρόντισε να γίνει κολλητός της UEFA και όχι εχθρός.

Ο Μανσούρ είναι αυτός που απειλεί με email και δεν εμφανίζεται πουθενά, αλλά ο Κελαϊφί είναι “δικός μας”. Ο πρόεδρος της Παρί όχι μόνο δεν κυνηγιέται από την UEFA, αλλά είναι μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ομοσπονδίας. Εννοείται πως είναι μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής του Μουντιάλ του 2022 (για να τα έχει καλά και με την FIFA), αλλά ταυτόχρονα είναι και κάτι άλλο.

Είναι πρόεδρος του BeIN Sports. Τι είναι αυτό; Το αθλητικό δίκτυο που “γεννήθηκε” από το Al Jazeera, το τηλεοπτικό “τέρας” των 22 καναλιών γεμάτων με αθλητικά, που εκπέμπει σε αραβικά, αγγλικά, ισπανικά και γαλλικά!

Φυσικά το BeIN Sports έχει αγοράσει τα δικαιώματα του Champions League, με τα ρεπορτάζ να λένε για deal που κοστίζει πάνω από 200 εκατομμύρια τον χρόνο. Πρόσφατα το BeIN Sports πήρε το Champions League και στη Γαλλία (μαζί με το Canal+), με κόστος τα 375 εκατομμύρια τη σεζόν.

Ο Κελαϊφί και οι Καταριανοί είναι φίλοι μας. Και σίγουρα χάρηκαν πάρα πολύ που τιμωρήσαμε τόσο αυστηρά τους ανταγωνιστές τους από το Άμπου Ντάμπι. Και δεν πειράζει που σχεδόν κάθε χρόνο έχουν προβληματικές διαιτησίες στα νοκ-άουτ του Champions League, συμβαίνουν αυτά.

Τι είναι ένας αποκλεισμός μπροστά στο γεγονός πως τους αφήνουμε να κάνουν ο,τι γουστάρουν, κάποια στιγμή θα το πάρουν και το τρόπαιο που τους λείπει, όπως το πήρε κάποια στιγμή και ο Αμπράμοβιτς, αφού βέβαια είχε κι αυτός προβλήματα με τις διαιτησίες στα νοκ-άουτ.

“ΒΛΑΚΕΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΘΑ ΔΙΚΑΙΩΘΕΙ Η ΣΙΤΙ ΣΤΟ CAS”

Εξαιρετικά αμφίβολο. Η Σίτι πήγε στο CAS πριν καν η υπόθεση φτάσει στην Πειθαρχική Επιτροπή της UEFA, θέλοντας έτσι να προσβάλει εξαρχής τη διαδικασία και να στείλει μήνυμα στην Ομοσπονδία. “Δεν θα βγάλετε άκρη μαζί μας” ήταν αυτό που έλεγε η Σίτι, που πήγε στο CAS με οκτώ δικηγόρους απέναντι στους δύο της UEFA.

Εντός της Σίτι αυτή η εκδίκαση ονομάστηκε “CAS 1”, γιατί προφανώς ήξεραν πως θα ακολουθήσει και “CAS 2”. Ήδη από χθες ενημέρωσαν πως αυτή είναι η πρόθεσή τους και θα δικαιωθούν.

Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς πως η UEFA, που καθυστέρησε τόσο πολύ να αποφασίσει την τιμωρία της Σίτι, δεν έχει “δέσει” την υπόθεση από παντού. Είναι σίγουρο πως οι Άγγλοι θα ψάξουν κάθε πιθανή παρατυπία, ενώ είναι επίσης δεδομένο πως ενώπιον του CAS θα μιλήσουν για την ευνοϊκή μεταχείριση που είχε η Παρί, για αντισυνταγματικότητα του FFP, κτλ.

Δύσκολα θα καταφέρουν κάτι. Αξίζει να κρατήσουμε και το εξής. Όταν οι Times αποκάλυψαν το ενδεχόμενο τιμωρίας της Σίτι, έκαναν λόγο για αποκλεισμό ενός έτους. Κανείς δεν περίμενε διετή αποκλεισμό και ίσως εδώ η UEFA να έχει παίξει με βλέμμα στο μέλλον: δύο χρόνια τιμωρία και ας πάνε στο CAS να τη μειώσει στον έναν.

“ΠΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΗΣ ΣΙΤΙ;”

Τεράστια, αλλά ταυτόχρονα και μικρή. Η καμπάνα δύο χρόνων είναι σίγουρα φοβερό χαστούκι στη Σίτι, από όποια πλευρά κι αν το κοιτάξεις. Πέρα από το κύρος του συλλόγου, το οικονομικό πλήγμα είναι πρωτοφανές. Η ζημιά είναι δεδομένο πως θα ξεπεράσει τα 250 εκατομμύρια, αν υπολογίσει κανείς τα χαμένα έσοδα από το Champions League (μίνιμουμ 100 εκατομμύρια τη σεζόν), τα χαμένα έσοδα από τα εντός έδρας ευρωπαϊκά παιχνίδια (μίνιμουμ 10 ματς με έσοδα πάνω από 2 εκατομμύρια τον αγώνα) και το πρόβλημα με τις εμπορικές συμφωνίες.

Το μέλλον του Γκουαρδιόλα είναι προφανώς αβέβαιο, όπως και αρκετών παικτών, που θα πρέπει να πειστούν να παραμείνουν και να βλέπουν το Champions League από τον καναπέ, ενώ το ίδιο ισχύει και γις τους μεταγραφικούς στόχους που θα ήθελε να αποκτήσει η Σίτι. Ο Μανσούρ έχει λεφτά για να αντέξει τα πάντα, αλλά πως θα το κάνει αυτό όταν πλέον θα είναι δύσκολο να καλύψει τις τρύπες με την παράνομη τακτική που ακολοθούσε μέχρι τώρα;

“ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΕΙΣ ΠΩΣ Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΗ;”

Γιατί ο,τι έγραψε δεν ξεγράφει. Όλα αυτά τα χρόνια η Σίτι πήρε ματς, έζησε θριάμβους, κατέκτησε τίτλους. Πήρε τέσσερα πρωταθλήματα, δύο κύπελλα, τρία Λιγκ Καπ. Ταπείνωσε ομάδες, οδήγησε προπονητές σε απολύσεις γιατί είχαν αποτυχημένες σεζόν, απέκλεισε ομάδες από το Champions League, στον όμιλο ή στα νοκ-άουτ. Όλα τα παραπάνω ήρθαν με οικονομικό ντόπινγκ, αποδεδειγμένα και τώρα η UEFA έβαλε σφραγίδα σε αυτό.

Η Σίτι δέχεται μεγάλο πλήγμα από την τιμωρία, αλλά αυτό δεν λέει τίποτα στις ομάδες που είδαν την πλάτη της και υπέκυψαν στην ισχύ μιας ομάδας με πρωτοφανές ρόστερ. Η Γιουναϊτεντ δεν θα πάρει πίσω το πρωτάθλημα που έχασε στις καθυστερήσεις με το γκολ του Αγουέρο, ούτε αυτό του 2018 όταν με τον Μουρίνιο τερμάτισε 2η. Η Λίβερπουλ δεν θα πάρει πίσω ούτε αυτό του 2014, ούτε το περσινό. Το ένα το έχασε για δύο βαθμούς, το άλλο στον ένα πόντο.

Ποιος μπορεί να πει σε αυτές τις ομάδες πως δεν θα τα είχαν πάρει εκείνες το πρωτάθλημα αν η Σίτι είχε 3-4 παίκτες λιγότερους; Αν δεν είχε τη δυνατότητα πχ να αγοράζει κάθε χρόνο όσους αμυντικούς θέλει μέχρι να βρει κάποιον που της κάνει. Αν δεν είχε ταυτόχρονα στο χορτάρι όταν σκόραρε ο Αγουέρο τον Αργεντινό, τον Τζέκο, τον Μπαλοτέλι, τον Τέβεζ, τον Νασρί και τον Νταβίντ Σίλβα. Αν δεν είχε πέρυσι για τις τρεις θέσεις της επίθεσης τον Αγουέρο, τον Ζεσούς, τον Στέρλινγκ, τον Μαχρέζ, τον Σανέ και τον Μπερνάρντο Σίλβα.

Οι ομάδες που έχασαν χαρακτήριστικαν λίγες, λούζερ, γιατί κανείς δεν ήθελε να υπολογίσει με τι βρέθηκαν αντιμέτωπες. Θα συμβεί τώρα εκ των υστέρων; Ίσως.

“ΚΑΙ ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙΣ, ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΙΤΛΩΝ;”

Όχι ακριβώς. Γιατί ούτε αυτό δικαιώνει τους δεύτερους. Τι να το κάνει ο Φέργκιουσον να του πεις ότι τελικά είναι δικό του πρωτάθλημα του 2012; Θα μαζέψει ξανά τους παίκτες του να πανηγυρίσουν μέσα στο γήπεδο της Σάντερλαντ, εκεί που βρίσκονταν όταν σκόραρε ο Αγουέρο; Τι θα πεις στον Τζέραρντ; Θα τον πάρεις τηλέφωνο να του πεις πως διαγράφεται το λάθος με την Τσέλσι και πως τελικά τώρα μπορεί να σβηστεί το αιώνιο απωθημένο του;

Ούτε η αφαίρεση τίτλων λέει κάτι. Ο,τι γράφει δεν ξεγράφει. Οι παίκτες της Σίτι ήταν αυτοί που πανηγύρισαν και οι αντίπαλοι ήταν αυτοί που έφυγαν με το κεφάλι σκυμένο. Μπορεί τώρα να νιώθουν μια δικαίωση, αλλά είναι καθυστερημένη και όχι πραγματική, απολύτως χειροπιαστή.

Και σκεφτείτε τι θα γινόταν αν φέτος η Λίβερπουλ δεν ήταν στο +22 και ήταν δεύτερη, πίσω από τη Σίτι. Η πιθανή αφαίρεση βαθμών από την ομάδα του Γκουαρδιόλα ίσως να της έδινε τον τίτλο και θα έπρεπε για πάντα να ακούει “πως το πήρε στα χαρτιά”. Όπως πέρυσι της έλεγαν πως φταίει εκείνη που το έχασε.

Η ρεαλιστική ανάγνωση πρέπει να λέει το ανάποδο. Πως οι τίτλοι της Σίτι δεν θα αφαιρεθούν, αλλά στο μυαλό του ποδοσφαιρικού πλανήτη πρέπει πλέον να έχουν αστερίσκο. Άδικο για την προσπάθεια των παικτών της, για το ποδόσφαιρο που έπαιξαν; Ναι, άδικο. Αλλά όχι πιο άδικο από το γεγονός πως δεν θα δικαιώθούν ποτέ όσοι απέτυχαν να νικήσουν τη Σίτι όλα αυτά τα χρόνια.

Κι αν μια μέρα τιμωρηθεί η Παρί, τι θα σημαίνει αυτό για τη Μονακό; Θα πάρει πίσω τον Εμπαπέ ή θα μπορέσει να ζήσει από την αρχή όσα είχε μπροστά της όταν έφτιαξε εκείνη την εκπληκτική ομάδα;

Στο τέλος της ημέρας, το ερώτημα είναι ένα. Τα δύο χρόνια εκτός Ευρώπης μετά από τέσσερα πρωταθλήματα είναι αρκετή τιμωρία ώστε να αποτρέψει άλλους σεϊχιδες να κάνουν τα ίδια σε μια άλλη ομάδα;