Σαν σήμερα το 1951, ξεκίνησε να υπάρχει στην αθλητική και ποδοσφαιρική ζωή της χώρας και φυσικά του Άρη, το «Κλεάνθης Βικελίδης», ενώ παράλληλα σαν σήμερα το 1988 έφυγε από την ζωή, το «μακεδονικό τανκ», ο Κλεάνθης Βικελίδης.
Stoiximan.gr: Το Παιχνίδι σου Καλύτερο με Live Streaming και Cash-out (ισχύουν όροι & προϋποθέσεις)!
Ο Νίκος Αμανίδης, ο επί σειρά ετών διευθυντής του Αυτοκράτορα Άρη και μέλος όλων των τελευταίων διοικήσεων τα τελευταία χρόνια, όπως ανέφερε ήταν στα εγκαίνια του γηπέδου, μίλησε φυσικά για τα πρώτα χρόνια, για τον Κλεάνθη Βικελίδη και τον Νίκο Καμπάνη και αποκάλυψε ιστορίες γύρω από αυτούς.
Αναλυτικά τα όσα είπε στους Γιώργο Τότσικα και Ιάσονα Μίσχο:
Αρχικά ανέφερε:
«Ήμουν στα εγκαίνια του γηπέδου, σε ηλικία τότε 8 ετών. Είχα συγγενείς Αρειανούς που με πήγαν εκείνη την ημέρα στο γήπεδο. Λίγα πράγματα θυμάμαι, αλλά από εκεί και πέρα θυμάμαι πολλά».
Ένα γήπεδο που έμελλε να γίνει συνώνυμο της οικογένειας του Άρη..
Ακριβώς. Η μια πλευρά ήταν όλο χώμα, ειδικά τις μέρες που έβρεχε, ήσουν ήρωας αν κατάφερνες να πας (γέλια). Ήρωες όμως υπήρχαν πάντα και ο Άρης έχει πολλούς ήρωες.
Στην πορεία φυσικά εξελίχθηκε. Τι θυμάστε όταν έγινε το σκέπαστρο στην θύρα 5;
Την εποχή εκείνη, δεν ήμουν στην διοίκηση, αλλά είχα το κολυμβητικό τμήμα του Άρη μαζί με τον Σάκη Βεράνη. Επειδή περιμέναμε χρόνια για να ανοίξει η πισίνα, όταν επιτέλους συνέβη, θυμάμαι πως ο Καμπάνης πήγε στην Αθήνα και μας έφερε τα πρώτα δελτία για να γράψουμε τους πρώτους κολυμβητές.
Ο Καμπάνης τότε ήταν σε όλα τα τμήματα έτσι;
Ήταν πρόεδρος όλου του Άρη, ποδόσφαιρο, μπάσκετ τα πάντα. Ένας ήταν ο Άρης! Υπήρχε ένας έφορος κολύμβησης που δεν ήταν γνώστης και όταν άνοιξε η πισίνα, εγώ και ο Βεράνης πιάσαμε δουλειά.
Υπάρχει μια ιστορία σχετική με το γήπεδο και τα καρεκλάκια..
Ναι, όταν έγινε το σκέπαστρο στο γήπεδο, εγώ τότε δούλευα σε μια εταιρία που γύριζα όλη την Θεσσαλονίκη, βρήκα στους Αμπελόκηπους ένα εργαστήριο που έκανε καθίσματα.
Ήταν τα πρώτα κίτρινα καθίσματα;
Ακριβώς, τότε είχαν δοθεί και τα πρώτα διαρκείας, το 1975-76 θυμάμαι. Τα πρώτα καθίσματα που βρίσκονται στο μέρος που ήταν και τότε. Είχε γίνει κερκίδα, μετά έγινε το σκέπαστρο και μετά τα καθίσματα.
Τον επόμενο χρόνο έγινε και η θύρα 3 έτσι; Πήρε μια μορφή στην πιο κοντινή με το σήμερα.
Η θύρα 3 χτιζόταν παράλληλα και θυμάμαι που με έστειλε ο Αχιλλέας Ράσογλου στην γενική γραμματεία να τους ρωτήσω τι θα γίνει με αυτό το έργο.
Για εσάς τι συναισθήματα κρύβει το γήπεδο;
Είναι το σπίτι μας. Για όλους τους Αρειανούς και για τους παλαίμαχους φυσικά ποδοσφαιριστές του Άρη που δεν λείπουν από κανένα παιχνίδι.
Αληθεύει ότι για να χτιστεί αυτό το γήπεδο, βοήθησαν και φίλαθλοι του Άρη;
Αυτό έγινε στο ξεκίνημα του γηπέδου. Τότε ναι, έχω ακούσει μάλιστα ιστορίες από τον Μενέλαο Χατζηγεωργίου πως ναι, αρκετοί φίλαθλοι ειδικά αυτοί που έμεναν κοντά στην Χαριλάου συμμετείχαν στο χτίσιμο του γηπέδου.
Τι έχετε να μας πείτε για τον Κλεάνθη Βικελίδη;
Ενώ ήταν μεγαλύτερος μας, δεν θυμάμαι κανένας μας να τον έχουμε πει «κύριε Κλεάνθη». Ήταν ο άνθρωπος μας, με τα παιδιά ήταν ο Κλεάνθης. Ενώ ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές, ήταν ο «Κλεανθάκος» συνεχώς. Φίλος με όλους, δεν υπάρχει αθλητής του Άρη που να πει κακιά κουβέντα για εκείνον.
Ωστόσο είχε το προσωνύμιο «μακεδονικό τανκ»..
Ναι, άλλο το αγωνιστικό κομμάτι και άλλο το προσωπικό. Να σκεφτείς ότι σε έναν αγώνα με τον Ηρακλή νομίζω, ο Κλεάνθης έχασε μια κεφαλιά και δεν σκόραρε. Τότε «έπεσε» η κερκίδα, δεν γινόταν να χάσει την κεφαλιά (γέλια).
Γνωρίζουμε ότι ο εγγονός του είχε μεγάλο έρωτα για το μπάσκετ..
Ισχύει αυτό. Αργότερα, όταν εγώ έγινα έφορος ερχόταν με τον εγγονό του για να πάρουν πρόσκληση να παρακολουθήσουν τον μεγάλο Αυτοκράτορα.
Θα θέλαμε και το σχόλιο σας για τον Νίκο Καμπάνη..
Ο Καμπάνης όταν ξεκίνησε με το τμήμα, πήγε στην Αθήνα και μου έφερε τα δελτία και μετά πήγαμε με τον Βεράνη στο κολυμβητήριο φέραμε τον γιατρό και κοίταξε όλα τα παιδιά. Ήταν ο κορυφαίος παράγοντας όλα αυτά τα χρόνια που πέρασε από τον Άρη και αυτό δεν το λέω μόνο εγώ.
Λείπουν τέτοιου παράγοντες από τον σημερινό Άρη..
Ασφαλώς!
