Συνέντευξη για τον Άρη, την πρόκληση που του έδωσαν οι κίτρινοι και ανταποκρίθηκε και την προσπάθεια που καταβάλλει ο ίδιος με τους παίκτες του για να τα καταφέρουν έδωσε ο Λούκας Αλκαράθ, αλλά δεν περιορίστηκε μόνο στον αθλητισμό. Μίλησε και για πολιτική, για την κρίση και τις αποφάσεις κάποιων λίγων που ελέγχουν και κυβερνούν τους λαούς…
Η συνέντευξη του Λούκας Αλκαράθ στην “Ελεθευροτυπία”:
«Υστερα από 25 συναπτά έτη στο χώρο και την απόλυσή μου από την Αλμερία, συμπέρανα ότι κατάφερα να είμαι ο πιο γνωστός από τους “άγνωστους” προπονητές» δηλώνει ο 46χρονος Ισπανός. Ειδικότητά του, να σώζει ομάδες από υποβιβασμούς, και κάτι ανάλογο προσπαθεί να κάνει φέτος στον Αρη.
Ο Αλκαράθ είναι καθηγητής στην εθνική σχολή προπονητών ποδοσφαίρου της Ισπανίας για τη στρατηγική και τη μεθοδολογία του ποδοσφαίρου, ενώ έχει και πτυχίο φιλολογίας από το Πανεπιστήμιο της Γρανάδα. Μοιραία νιώθει και σαν δάσκαλος και σαν μέντορας όταν μπαίνει στα αποδυτήρια του Αρη, όπου βλέπει σωρεία νεαρών παιδιών που καλούνται να σηκώσουν στις πλάτες τους τη βαριά φανέλα της ομάδας της Θεσσαλονίκης.
«Ναι, νιώθω έτσι, δεν είναι υπερβολή. Θέλω να δώσω στα παιδιά να καταλάβουν τι σημαίνει πειθαρχία, να τους δώσω τη δυνατότητα να προοδεύσουν, να βελτιωθούν και μαζί να καταφέρουν να λειτουργήσουν μέσα απ’ τους κανόνες μιας ομάδας, πόσω μάλλον μιας ομάδας όπως ο Αρης, που έχει πολύ και φανατικό κόσμο, και πολλές απαιτήσεις» λέει στην «Ε» σε μια συνάντησή μας στο ξενοδοχείο όπου διαμένει ακόμα.
– Είναι η πρώτη φορά που βγαίνετε από την Ισπανία για να εργαστείτε. Πώς είναι αυτή η εμπειρία, σας λείπει η πατρίδα σας, αισθάνεστε ότι κάνατε τη σωστή επιλογή;
«Υπάρχουν δύο ειδών προπονητές. Αυτοί που διαλέγουν μια δουλειά για το βιογραφικό τους, και αυτοί που πηγαίνουν εκεί που τους καλούν όταν βλέπουν μια πρόκληση, μια ευκαιρία. Οι πρώτοι όταν βλέπουν ότι αυτό που καλούνται να κάνουν ίσως να μην είναι καλό για το βιογραφικό τους, δεν προχωρούν. Εγώ θέλω να πιστεύω ότι ανήκω στους δεύτερους. Με κάλεσε μια ιστορική ομάδα της Ελλάδας να τη βοηθήσω και μαζί να βελτιωθώ κι εγώ, να δουλέψω σκληρά σε μια νεανική ομάδα που είναι σε δύσκολη θέση. Δέχτηκα την πρόκληση και παλεύω κάθε μέρα, μαζί με τους παίκτες μου, για να τα καταφέρουμε».
– Ο Αρης, το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, είναι μια μικρογραφία των προβλημάτων που ταλαιπωρούν την κοινωνία; Την ελληνική, αλλά και την ισπανική, καθώς η κρίση έχει χτυπήσει και τη δική σας πόρτα…
«Οταν πρωτοήρθα εδώ, δεν είχα χρόνο καθόλου να βγω έξω να δω τον κόσμο, να δω τι συμβαίνει. Βγήκα λίγο μετά, μίλησα με ανθρώπους, βλέπω κάθε μέρα τι συμβαίνει, ενημερώνομαι, αλλά ξέρω καλύτερα την κατάσταση στη χώρα μου. Οπως κι εκεί, κι εδώ βλέπω κόσμο να μην έχει δουλειά, να υποφέρει. Η κρίση είναι κάτι που ταλαιπωρεί τον λαό στην Ευρώπη, χωρίς ο ίδιος να φταίει για κάτι. Οι άνθρωποι, οι λαοί, πληρώνουν τα σφάλματα των λίγων, αυτών που έχουν τον έλεγχο, που κυβερνούν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Είναι άδικο, είναι βάρβαρο, είναι αμαρτία».
– Και ο Αρης;
«Η ομάδα περνάει δύσκολες στιγμές, όπως και οι λαοί, χωρίς αυτή η ομάδα να φταίει για τα λάθη που ίσως έκαναν άλλοι παλιότερα. Αυτό που εγώ γνωρίζω είναι ότι ίσως δεν μπορούμε να κάνουμε μετεγγραφές (σ.σ.: όταν έγινε η συνέντευξη ο Αρης ακόμη δεν είχε πάρει “πράσινο φως” από την ΕΠΟ για μετεγγραφές), δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ακόμη πώς θα προχωρήσουμε τις κινήσεις μας. Βλέπω ότι προσπαθεί η ομάδα μας να μπει σε ένα συγκεκριμένο άρθρο, που υπάρχει και στην Ισπανία (σ.σ. άρθρο 99) και το χρησιμοποιούν κι εκεί οι ομάδες για να βρουν σωτηρία».
– Θεωρείτε άδικο ότι υπάρχουν οι λίγοι πλούσιοι και οι πολλοί φτωχοί και στο ποδόσφαιρο; Τρανό παράδειγμα και η χώρα σας…
«Στην Ισπανία όλη η αδικία γίνεται γύρω από τη μοιρασιά των τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ Μαδρίτης μοιράζονται τα περισσότερα χρήματα κι αυτό είναι άδικο για τις άλλες ομάδες. Και στην Ελλάδα υπάρχει μια ανισότητα, αλλά εγώ βλέπω την ομάδα μου. Βλέπω ότι δεν έχουμε άδεια για να πάρουμε παίκτες ενώ άλλες ομάδες έχουν, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε».
– Σε αυτήν την άνιση κατάσταση, ο Αρης μπορεί να τα καταφέρει;
«Τα προβλήματα είναι γνωστά. Υπάρχουν κι άλλα που πρέπει να λυθούν, τα οργανωτικά, ώστε να βοηθήσουμε τη λειτουργία της ομάδας, κι επειδή ο χρόνος είναι λίγος, πρέπει να κάνουμε ακριβείς κινήσεις και να μην κάνουμε πλέον βήματα, αλλά άλματα προόδου σε όλα τα επίπεδα για να μπορέσει η ομάδα να βγει από την κατάσταση που βρίσκεται. Αν με ρωτάτε για μετεγγραφές, δεν βλέπω φως στο τούνελ, έχουμε περιορισμούς ακόμη κι αν μπορέσουμε να κάνουμε».
– Αυτό το είπατε και μετά τον αγώνα με τον Πανιώνιο, που κέρδισε. Ηταν ένα μήνυμα για να διορθωθεί η κατάσταση, ή απλώς μια περιγραφή της πραγματικότητας;
«Ηταν ένα μήνυμα και είναι η πραγματικότητα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα είμαστε αποδοτικοί στη δουλειά μας. Είναι κάτι που πηγαίνει και προς όλους που έχουν σχέση με την προσπάθεια αυτή. Και το είπα για να ξέρει ο κόσμος τις δύσκολες συνθήκες που αγωνιζόμαστε, και καλά κάνει και είναι απαιτητικός. Πρέπει να ξέρει όμως πως η ομάδα παλεύει με δύσκολες συνθήκες».
– Με όλα αυτά τα δεδομένα, είστε αισιόδοξος;
«Οι δυσκολίες δεν είναι κάτι που σου μειώνει το κίνητρο για να πετύχεις το στόχο σου. Οταν λέω για δυσκολίες δεν το λέω για να μειώσω τη δουλειά μας, λέω την αλήθεια για να καταλάβει ο κόσμος ότι συνεχίζουμε με το ίδιο κίνητρο ώστε στο τέλος της χρονιάς να καταλάβουν όλοι πόση αξία είχε αυτό που πετύχαμε».
