Μεγάλο κομμάτι στο πεδίο των παρεξηγήσεων που ανέδειξαν για μια ακόμη φορά την εσωστρέφεια της οικογένειας του Άρη προήλθε από τη σύγχυση ρόλων, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την πρωτοτυπία του διπλού ρόλου που ανέλαβε ο Δημήτρης Καλαϊτζίδης.
Στις 5 Ιουνίου, κατά την επίσημη παρουσίαση του 57χρονου προπονητή από τη διοίκηση Στεφανίδη, ανακοινώθηκε ο ρόλος που αναλάμβανε: μάνατζερ-προπονητής, κάτι που τόνισε στη συνέχεια σε αρκετές (από τις πολλές) δημόσιες τοποθετήσεις. Ήταν το πρώτο λάθος από τον Στεφανίδη που εξελίχθηκε σήμερα σε μια κατά κάποιο τρόπο “ομηρία” των ενεργειών που θέλει να δρομολογήσει το ποδοσφαιρικό τμήμα.
Προφανώς, όπως αποδείχθηκε στην πορεία ο Στεφανίδης έκανε είτε λάθος εκτίμηση, είτε δέχθηκε έναν τέτοιο ρόλο, προκειμένου να έχει τη δική του “ασπίδα” για όποια λάθη, παραλείψεις, αδράνεια επέδειξε τελικά. Χωρίς να εξετάζουμε υπό ποιες προϋποθέσεις και με ποια εφόδια μπορεί να λειτουργήσει ένας μάνατζερ-προπονητής…
Από κει και πέρα, τα πράγματα άλλαξαν θεαματικά! Ο Άρης από το πλάνο της βιωσιμότητας στη Β΄εθνική, “γκρεμίστηκε” στην σκληρή πραγματικότητα της Γ’ εθνικής, άλλαξαν όλα, διοίκηση, στόχοι, καταστάσεις, όλα εκτός από την πατέντα του μάνατζερ-προπονητή. Ένας λάθος που βαρύνει τη διοίκηση Γαλανού και τον ίδιο προσωπικά, από τη στιγμή που δείχνει να μην πιστεύει στο μοντέλο αυτό.
Αποτέλεσμα των δυο παραπάνω, να φτάσουμε στο σημείο ο προπονητής της ομάδας, αντί να καταστρώνει τα πλάνα και τις τακτικές του για το πώς θα ανεβάσει την ομάδα στην επόμενη κατηγορία να ασχολείται με τα… πίτουρα: συναλλαγματικές, ποσοστά μάνατζερ, προκαταβολές, δολάρια, ευρώ και πάει λέγοντας.
Όταν η φλόγα του “εγώ” θα έχει κοπάσει, τότε όλοι -και πρώτος απ’ όλους ο Καλαϊτζίδης- θα καταλάβουν ποιο ιστορικό λάθος έγινε. Και πρακτικά και σε επίπεδο υστεροφημίας. Ευχής έργον να μην την πληρώσει ο Άρης…
