Η οικογένεια του Άρη είναι από χθες πιο φτωχή, με την απώλεια του θρυλικού Σόλωνα Υψηλάντη σε ηλικία 94 χρόνων. Όχι άδικα χαρακτηρίστηκε η “ψυχή” του συλλόγου και δεν είναι τυχαίο ότι το διαδίκτυο γέμισε με τις φωτογραφίες και σχόλια επώνυμων και ανώνυμων φίλων του Άρη.
Είχαμε και μεις την τύχη να τον γνωρίσουμε. Στα παιδικά μας μάτια, στην παιδική καρδιά, μπόμπιρες που ζητούσαμε να κάνει τα στραβά μάτια για να μπούμε στο γήπεδο, αποτελούσε μια μορφή που ακτινοβολούσε από αυστηρότητα, σεβασμό, αγάπη για τον Άρη. Έτσι ήταν επί δεκαετίες. Εκεί στα “σπίτια” του, το Χαριλάου, το Παλέ, όπου ήταν ο Άρης, εκεί ήταν κι αυτός. Είπαμε η “ψυχή του Άρη”, η οποία δεν θα πρωτοτυπήσουμε, εάν αναφέρουμε ότι παραμένει αθάνατη!
Πριν από δυο χρόνια, ο άνθρωπος που αποτέλεσε επί σειρά δεκαετιών εκπρόσωπο της ζωντανής ιστορίας του Άρη, πρώην αθλητής στίβου και άοκνος «εργάτης» του συλλόγου, τιμήθηκε από την ΕΠΣΜ. Ήταν από τις σπάνιες βραβεύσεις του, όντας και ο ίδιος ο ορισμός του “αθόρυβου”, του λιγομίλητου ανθρώπου, που αρέσκεται στην προσφορά και στις πράξεις.
Τότε με αφορμή τη βράβευση αυτή, είχαμε την χαρά να συνομιλήσουμε με την κόρη του, την Λένα Υψηλάντου, η οποία με χαρακτηριστικό και εύγλωττο τρόπο μας περιέγραψε ποιος είναι ο “δικός” της Σόλωνας.
Αξίζει τον κόπο να θυμηθούμε μερικά από μας είχε πει δυο χρόνια πριν…
Για την καθημερινότητα του Σόλωνα Υψηλάντη: Πηγαίνει καθημερινό στο γήπεδο, πρωί και απόγευμα ενώ έχει βγει στην σύνταξη εδώ και 30 χρόνια. Κάνει κάθε μέρα γυμναστική πρωί και βράδυ, και έχει μια ενέργεια που δεν ξέρω που την βρίσκει. Εννοείται ότι δεν έχει καπνίσει ποτέ, δεν πίνει καφέ ποτέ, προσέχει την διατροφή του, είναι… Σπαρτιάτης. Ο Άρης είναι η δουλειά του, το χόμπι του, η διασκέδαση του, η ζωή του.
Για το τι είναι ο Άρης για εκείνον: Ο Άρης για εκείνον είναι τα πάντα. Καθημερινές, γιορτές, Χριστούγεννα, Πάσχα ήταν δίπλα στον Άρη. Ήταν η δεύτερη οικογένεια του. Όλος ο κόσμος του είναι ο Άρης.
Για το πως ξεκίνησε να ασχολείται με τον Άρη: Ήταν μαραθωνοδρόμος στον Άρη. Κάποια στιγμή, νομίζω ο κ.Καμπάνης του είχε προτείνει να έρθει, από όταν έγινε το Χαριλάου ξεκίνησε και τον ερωτεύτηκε τον Άρη.
Για το αν πήγαινε ο Σόλωνας τις κόρες του στο γήπεδο: Στους αγώνες δεν μας πήγαινε για να μην ακούμε τις βρισιές. Άλλες μέρες μας πήγαινε, να παίξουμε στο χόρτο, να τρέξουμε τις κερκίδες. Στους αγώνες όμως… δεν θα μας έβαζε και μέσα. Χωρίς εισιτήριο πως να μπούνε. Ακόμη και ο εγγονός του δεν μπορεί να μπει.
Για το τι θυμάται από τον Σόλωνα: Θυμάμαι ότι πάντα έλεγε ότι στις φλέβες του δεν τρέχει κόκκινο αίμα, αλλά κίτρινο. Θυμάμαι ότι παρακαλούσαμε να κερδίζει ο Άρης, γιατί όταν κέρδιζε ήταν χαρούμενος, μας πήγαινε σε ταβέρνα, μας έδινε έξτρα χαρτζιλίκι.
Για το τι σκέφτεται όταν βλέπει ακόμη και τότε τον πατέρα της να είσαι σε τόσο καλή κατάσταση:
Είναι τόσο ακούραστος, όταν τον βλέπω σκέφτομαι ότι αν όλοι αγαπούσαν την δουλειά τους όπως ο Σόλωνας θα ήμασταν πιο μπροστά ως χώρα.
Για το πως έζησε ο Σόλωνας τα δύσκολα χρόνια: Περίμενε πως και πως να ανέβει και πάλι ο Άρης στην πρώτη Εθνική. Αλλά και σε αυτά τα χρόνια ο κόσμος ήταν δίπλα.
Για το με ποιους ανθρώπους του Άρη είχε καλή σχέση: Με τον Καμπάνη είχαν μια πολύ καλή σχέση και τον αγαπούσε πάντα, τον Χρηστίδη, τον Κούη τον Παπαφλωράτο. Τότε ήταν και περισσότεροι Έλληνες, ήταν πιο εύκολο το δέσιμο.
Για την εκτός Άρη ζωή του Σόλωνα Υψηλάντη: Πάντα ήταν ένας ήσυχος άνθρωπος. Τα του σπιτιού τα είχε παραχωρήσει στην μητέρα του, είχε τον έλεγχο αλλά δεν επενέβαινε. Είχε εμπιστοσύνη στα μέλη της οικογένειας. Παρά το ότι δεν του φαίνεται είναι και πάρα πολύ συναισθηματικός και ευαίσθητος.
