Ηταν 8 Αυγούστου όταν ο Μιχάλης Γρηγορίου ανέλαβε την ΑΕΛ. Όπως είναι λογικό, στα πρώτα δύο ματς της σεζόν οι «βυσσινί» πήγαν με τον… αυτόματο, αφού δεν υπήρχαν τα χρονικά περιθώρια να διαφοροποιηθούν.
Μετά τη διακοπή όμως συμπληρώθηκε ένας και πλέον μήνας ύστερα από την αλλαγή της τεχνικής ηγεσίας και στη Λάρισα απέκτησαν, σε μεγάλο βαθμό, τη φιλοσοφία του 45χρονου κόουτς. Κάτι που άλλωστε αρχίζει να αποτυπώνεται μέσα στο γήπεδο.
Τα πρώτα δείγματα γραφής υπήρξαν στη Νέα Σμύρνη όπου ναι μεν έχασαν αλλά ήταν καλοί ακόμη και με 10 παίκτες και κορυφώθηκαν στο 3-0 της Κυριακής επί της Ξάνθης. Παρότι μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις διαφοροποίησαν τη διάταξή τους, από τριάδα στην άμυνα σε τετράδα.
Στο Περιστέρι και με Ολυμπιακό η ομάδα σημείωσε 1 γκολ, είχε αθροιστικά 13 τελικές και μόλις 2-3 «καθαρές» φάσεις για γκολ (π.χ. Μόρας δοκάρι με Ατρόμητο). Έδειχνε ξεκάθαρα πως χρειάζονταν δουλειά.
Η εικόνα της στα αμέσως επόμενα παιχνίδια, μετά το κενό των Εθνικών ομάδων, ήταν αντιστρόφως ανάλογη. Κόντρα στον Πανιώνιο ναι μεν ηττήθηκε 1-0, αλλά έβγαλε 10 τελικές εκ των οποίων οι 4 ήταν «κλασικές» ευκαιρίες (Ουάρντα, Φατιόν, Μιχαήλ, Μπράλιτς), ενώ με την Ξάνθη είχε 11, οι 3 μετατράπηκαν σε γκολ και 2 του Ουάρντα λογίζονται ως «καθαρές» φάσεις. Γιατί τελική είναι και ένα σουτ από τα 40 μέτρα που περνάει πολύ άουτ, αλλά και όταν χάνεις τετ α τετ. Το τελευταίο θεωρείται (και) φάση.
Ετσι τόσο οι αριθμοί όσο και η εικόνα της ΑΕΛ δείχνει πως έγιναν βήματα μπροστά και σε 180 λεπτά (189 για την ακρίβεια μαζί με τις καθυστερήσεις) στις αναμετρήσεις της με Πανιώνιο και Ξάνθη μετρά 22 τελικές, 3 τέρματα και 6 «καθαρές» φάσεις. Αν γίνει η σχετική διαίρεση, τότε σκοράρει ή «αγγίζει» κάποιο γκολ κάθε 21′ (189’/9), επίδοση άκρως ικανοποιητική.
Πηγή: gazzetta.gr
