Πριν από λίγες ημέρες έκλεισε η διορία των μεταγραφών και η ομάδα μας στοχεύει, πλέον, στην αγορά των “ελεύθερων” για να κλείσει τον κύκλο του καλοκαιριού του 2024 με ένα ακόμα σέντερ φορ, όπως “βγαίνει” από τα κιτρινόμαυρα ρεπορτάζ και προκύπτει ως τελευταία απόπειρα προσθήκης, για να υπάρχει ένα ρόστερ που ο παρατηρητής κρίνει πλήρες και ισορροπημένο. Μάλιστα, δεν αποκλείεται ο παίχτης που, πιθανώς, θα αποκτηθεί να ανήκει στο πάνω ράφι, όπως συνηθίζεται να γράφεται και να λέγεται.
Καλό είναι, παρά τα παραπάνω, να επιστρέψουμε στην ουσία. Αυτή είναι το σήμερα. Κυριολεκτικά και μεταφορικά, λόγω του αγώνα του της ομάδας μας στην Κρήτη, με φόντο το διπλό και το τρίποντο αλλά και λόγω του στόχου, που δεν παύει να είναι η δημιουργία δεμένου, πρώτα και δυνατού, δεύτερον, συνόλου. Το σύνολο δομείται στις προπονήσεις και κάνει την ομάδα, η ομάδα “κάνει” τους παίχτες. Αυτή είναι η σειρά.
Είμαι θιασώτης της θεωρίας που λέει πως “το κυρίως πιάτο, το αγωνιστικό φαγητό που σε χορταίνει”, στην τελική βαθμολογική συγκομιδή, είναι παιχνίδια όπως αυτό της Κυριακής το βράδυ, με αντίπαλο τον Ο.Φ.Η. Τρία, αντίστοιχα, πέρασαν. Το ιδανικό σενάριο, για κάποιον που στοχεύει ψηλά, ήταν οι 9 βαθμοί. Όλοι είδαν πως, οι μικρές αδράνειες σε συνδυασμό με τα διαιτητικά “μηνύματα”, ήδη, μας τοποθετουν στο όριο του “καλά”. Με 7 βαθμούς θα ήμασταν με ένα αίσθημα δικαιοσύνης και σχετικής ικανοποίησης. Οι 5 φαντάζουν λίγοι για τις προσδοκίες που γεννά ο φετινός Άρης.
Γράφω “προσδοκίες”. Προσωπικά, δεν έχω τέτοιες, τόσο από την ομάδα, όσο και στην ζωή μου, γενικότερα. Έχω, μόνο, την απαίτηση να δουλεύω προς τον στόχο. Τον όποιο στόχο θέτω. Η προετοιμασία συναντά την ευκαιρία, είναι μια από τις φιλοσοφίες που προσπαθώ να κάνω πράξη, τα τελευταία χρόνια. Το ίδιο ζητώ και ως οπαδός, συνεπώς. Αν η στόχευση οριοθετείται στα ψηλά πατώματα της βαθμολογίας, καθώς αυτά σε καθιερώνουν, τότε τα σημαντικά παιχνίδια, αυτά που δημιουργούν αυτή την βαθμολογική συνθήκη επίτευξης είναι όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια πλην των (αποκαλούμενων και ως) ντέρμπι.
Η κουβέντα αυτή γίνεται γιατί, ακολουθούν κολλητά δύο ματς, σε Χαριλάου και Τούμπα. Με τους συνεργάτες της “νέας εξυγίανσης”, αμφότερα. Ακριβώς μετά από αυτά, έχουμε δύο επόμενα, σερί εντός έδρας, με ομάδες χαμηλής δυναμικής. Κάνω, λοιπόν, την σούμα:
Με εννιά βαθμούς ως “πάτωμα” στα τρία εκ των πέντε παιχνιδιών που έπονται και συγκεκριμένα στο σημερινό και στα δύο που ανέφερα μετά τα ντέρμπι, η ομάδα θα δείξει την αλλαγή νοοτροπίας. Το αν ο χαρακτήρας της είναι… πρωταθληματικός θα μένει να το αποδείξει στα ματς που αποκαλώ “γλυκό”, σε αυτά δηλαδή απέναντι στην γνωστή τετράδα αντιπάλων.
Ξέφυγα. Πήγα στο (πολύ) “μετά”, το οποίο αποπροσανατολίζει.
Για να μην κουράζουμε και κουραζόμαστε, με αναλύσεις, πιθανές αφίξεις στο ρόστερ, τυχόν ελλείψεις παιχτών σε κάποιες αγωνιστικές, διαιτητικά “ύποπτες” στιγμές και όλα τα συναφή, ο Άρης έχει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ορίσει μόνος του το ταβάνι, σήμερα το βράδυ.
Με διπλό “φτιάχνεται” και “μας φτιάχνει” κι εμάς. Με Χ θα έχει καταφέρει, πρακτικά, να έχει 6 πόντους, σαν 2 νίκες και 2 ήττες, σε μια τετράδα αγώνων που το ζητούμενο ήταν για παραπάνω. Νίκη του γηπεδούχου όλοι ξέρουμε πως θα αποτελέσει πισωγύρισμα. Γκρίνια. Γνωστά, μακριά από μας, έργα. Με περισσή αφέλεια, όλοι θυμόμαστε το πώς, χάσαμε ένα παιχνίδι που δείξαμε να σώζουμε, πέρυσι, στο ίδιο γήπεδο. Μια αγωνιστική πριν, στο Κλεάνθης Βικελίδης, δώσαμε αφελές δικαίωμα, ξανά και σπαταλήθηκαν δύο βαθμοί. Είπαμε, ο στόχος και η επίτευξη οφείλει να στηρίζεται έμπρακτα, από συνέπεια λόγων και έργων.
Οι υψηλοί στόχοι απαιτούν υψηλή συγκέντρωση. Αποφασιστικότητα. Δίψα. Εξυπνάδα. Πονηριά, ακόμα. Συνεργασία όλων. Εκμετάλλευση κάθε στιγμής. Νοοτροπία Σερρών, για να αναφέρω ένα πρόσφατο παράδειγμα. Αυτοί, οι υψηλοί στόχοι, περνάνε από τέτοια ματς, όπως το σημερινό. Εκεί που το ζητούμενο, για έναν Άρη που δείχνει να διορθώνεται, είναι οι τρεις πόντοι.
Κυριακή, 15 Σεπτεμβρίου 2024
“ο Χιούι”
