Ο αγώνας της Τετάρτης βάσει των ρόστερ των δύο ομάδων την δεδομένη περίοδο δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί “ντέρμπι”. Είναι ένα παιχνίδι στο οποίο ο Άρης έχει να παρουσιάσει μια ομάδα που και μεγαλύτερη ποιότητα έχει και μεγαλύτερη ποσότητα παικτών διαθέτει, άρα και λύσεων στο βάθος του πάγκου, και στην έδρα του παίζει και δείχνει – βάσει της πραγματικότητας των δύο ομάδων – να το θέλει περισσότερο.
Όλα τα παραπάνω είναι μια θεωρία που περιγράφει την πραγματικότητα. Ο Άρης αυτή τη στιγμή είναι πολύ καλύτερη ομάδα από τον ΠΑΟΚ, πιο “γεμάτη” σε ποιότητα, ποσότητα, κίνητρο και έχει και τον κόσμο. Έχει, όμως, και όλη την πίεση του αποτελέσματος που μπορεί να “καταστρέψει” τα “όπλα” του μέσα στο παρκέ. Το είπε το Σάββατο και ο Χρήστος Ταπούτος. Το 
γεμάτο Παλέ και η πίεση για το αποτέλεσμα τα περασμένα χρόνια λειτούργησε αρνητικά! Αυτό δεν σημαίνει ότι ο αγώνας πρέπει να γίνει σε άδειο γήπεδο! Εδώ ακριβώς έρχεται να “κολλήσει” ο ρόλος του Βαγγέλη Αλεξανδρή που σε αυτόν τον αγώνα πρέπει να είναι λιγότερο προπονητής και περισσότερο “ψυχολόγος”. Ξέρει τι πρέπει να κάνει γι’ αυτόν τον αγώνα, πριν και κατά τη διάρκειά του…
Αν ο Άρης επαληθεύσει στην πράξη, μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, την πραγματικότητα, τότε θα φτάσει σε μια άνετη νίκη. Χωρίς υπερβολές, ο ΠΑΟΚ τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο δεν έχει τις λύσεις και το βάθος πάγκου για να ανταποκριθεί. Θα το κάνει σίγουρα, όμως, αν ο Άρης του δώσει αυτό το δικαίωμα. Στο χέρι του Αλεξανδρή και των παικτών του είναι να κερδίσουν, να καλύψουν και την ήττα από τον πρώτο αγώνα (92-87) και να έχουν το απόλυτο πλεονέκτημα για την 6η θέση.
