Ο Άρης γνώρισε μια βαριά ήττα από τον Λεβαδειακό με 4-1 -ήττα ντροπής την χαρακτήρισε χωρίς να κρυφτεί ο Μαρίνος Ουζουνίδης- γκρεμίζοντας ότι είχε φτιάξει μέσα σε έναν μήνα.
Από την ισοπαλία στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, μέχρι το σερί των τριών νικών, με Λαμία, Καλλιθέα, Παναθηναϊκό, το “μηδέν” στην άμυνα σε τέσσερις αγώνες, η ατομική και ομαδική βελτίωση και η απόσταση μόλις τριών βαθμών από την τετράδα δημιούργησαν προσδοκίες και αισιοδοξία…
Ο κόσμος έκανε ουκ ολίγα χιλιόμετρα μέσα στην βροχή, έδωσε τη “μάχη” του, αλλά ο Άρης ήταν αγνώριστος στη Λιβαδειά, με τις γνωστές παθογένειες που του στοίχισαν φέτος και την κακή νοοτροπία.
Δεν υπήρχε παίκτης που να διακρίθηκε, δεν υπήρχε σχεδόν καμία στιγμή στο παιχνίδι, κατά την οποία να δικαιολογούσε την προσπάθεια του Άρη να μπει στην τετράδα. Ο προπονητής του Άρη ήταν αφοπλιστικός στις δηλώσεις του…
“Συγχαρητήρια στον Λεβαδειακό. Άξιζε τη νίκη και ίσως τα τέσσερα γκολ να ήταν λίγα… Δεν μπορείς να πεις πολλά με αυτή την εικόνα. Ντρέπομαι και θεωρώ τον εαυτό μου υπεύθυνο. Όταν μία ομάδα δεν έχει έναν παίκτη σε καλή μέρα, έκανα κάτι λάθος. Δεν τους έπεισα πόσο σημαντικό ήταν να συγκεντρωθούμε μετά από μία μεγάλη νίκη” όπως είπε αρχικά για να συμπληρώσει: “Είναι ντροπή να χάνεις με αυτό τον τρόπο και έλλειψη σεβασμού προς τον κόσμο που ήρθε μέσα στη βροχή για να βοηθήσει. Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω. Δεν θα ζητήσω ευθύνες από τους παίκτες αλλά από τον εαυτό μου, για να δω τι μπορώ να αλλάξω. Δεν έχει γίνει μόνο μία φορά. Έχει επαναληφθεί, οπότε κάτι γίνεται λάθος…”.
Ο Άρης έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι από ένα παιχνίδι που χαρακτηρίστηκε “must win”, από ένα γήπεδο, όπου ήταν γεμάτο κιτρινόμαυρη ενέργεια και πάθος και πλήγωσε (για μια ακόμη φορά) τον κόσμο…
Η μεγαλύτερη ήττα, όμως, πέρα από το 4-1 ήταν ότι έκανε ένα μεγάλο πισωγύρισμα, μένοντας έξι βαθμούς από την 4η θέση, αλλά κυρίως σπατάλησε την εμπιστοσύνη των φιλάθλων και του ίδιου του εαυτού, ότι μπορεί στο τέλος να χαμογελάσει και να μπει στην τετράδα, κάνοντας την υπέρβαση.
