Το δεύτερο μέρος της μεγάλης συνέντευξης του Βαγγέλη Αγγέλου στο PRESSARIS επικεντρώνεται πρωτίστως στην εμπειρία του Έλληνα τεχνικού από την παρουσία του στο σάμερ λιγκ του Λας Βέγκας ως μέλος του τεχνικού τιμ των Μιλγουόκι Μπακς.
Βέβαια, και εκεί ο Έλληνας τεχνικός περισσότερο με τον Άρη ασχολήθηκε και λιγότερο με τους Μπακς, ωστόσο έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η περιγραφή όσων έζησε, τα συμπεράσματα που έβγαλε και ο τρόπος με τον οποίο συνδέει τον Γιάννη Αντετοκούνμπο με τον Λευτέρη Μποχωρίδη.
Σε τι έγινε καλύτερος ο Βαγγέλης Αγγέλου επιστρέφοντας από τις δύο βδομάδες παρουσίας του στο τεχνικό τιμ των Μιλγουόκι Μπακς;
Όσο γίνεται κάποιος καλύτερος όταν πάει να επισκεφθεί ένα μουσείο, ένα ερευνητικό κέντρο, να δει μια καλή παράσταση σε ένα θέατρο, να δει μια καλή ταινία, να συζητήσει ή να ακούσει πράγματα από εκεί, να διαφωνήσει, να συμφωνήσει… Ήταν μία ευχάριστη εμπειρία που δεν έχει σχέση με το πόσο καλός ή κακός γίνεσαι, γιατί στην ηλικία που πήγα εγώ και στην εμπειρία που πήγα εγώ, κατανοείς πιιο εύκολα τι πράγματα μπορείς να κάνεις και τι πράγματα δεν μπορείς να κάνεις. Θαυμάζεις αυτά που βλέπεις, αλλά το να μεταφέρεις την κουλτούρα της Αμερικής στην Ευρώπη, νομίζω ότι δεν είναι και πιο έξυπνο πράγμα. Εξάλλου αν αυτό ίσχυε, δεν θα έπαιρναν οι Αμερικανοί τους Ευρωπαίους, έτσι;
Αν υπάρχουν τρία στοιχεία, όχι μόνο αγωνιστικά, που θα θέλατε να πάρετε από το πρόγραμμα των Μπακς και να τα εφαρμόσετε στον Άρη ποια είναι αυτά;
Ποια τρία στοιχεία; Υπήρχαν… 53 στοιχεία και στον Άρη δεν πρέπει να εφαρμόσω κανένα!
Γιατί;
Γιατί αυτή τη στιγμή ο Άρης είναι ένας πολυτραυματίας, που χρειάζεται πρώτα αγκαλιά, στοργή, ομαδικότητα. Χρειάζεται να οργανωθεί πάνω στα ελληνικά στοιχεία, με ανθρώπινες αρχές και όχι τεχνοκρατικές παρεμβάσεις. Και έχει ο Άρης έναν δικό του οδηγό διαχείρισης. Περισσότερο χρειάζεται τον Γουλιέλμο παρά την τεχνοκρατική ματιά του Αγγέλου.
Τι είναι αυτό που σας έκανε περισσότερο εντύπωση μέσα από αυτή τη μοναδική εμπειρία που βιώσατε;
Το ότι υπάρχουν 100 άνθρωποι για ένα πράγμα. Το προπονητικό τιμ για την ομάδα του σάμερ λιγκ είχε εννιά προπονητές, τρεις γυμναστές, τρεις μάνατζερ, τρεις φυσιοθεραπευτές, δύο γιατρούς.
Είναι όλοι αυτοί χρήσιμοι εκεί ή μεγαλοποιούνται πολλά πράγματα όπως συμβαίνει στην Αμερική συνήθως;
Ο καθένας κάτι κάνει. Αυτό γιατί γίνεται; Διότι οι παίκτες είναι τόσο ευκολοδιασπόμενοι, που τους τα δίνεις όλα τα χέρια, για να μη μπορούν να πουν τίποτα. Είναι τόσο εύκολες οι απολαβές και το μόνο που κάνεις είναι να τους πεις “σου τα δίνω όλα, εσύ παίξε”. Και αυτό θέλει πολύ χρόνο για να αναλυθεί. Δεν είχα χρόνο για να το αναλύσω. Επισκέφθηκα τους Μπακς, αλλά το 60% του χρόνου μου ήταν στον Άρη.
Πως ήταν η κοινή παρουσία σας με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο;
Ο Γιάννης καταρχήν είναι πραγματικά… Γιάννης. Είναι πάρα πολύ απλός, προσιτός, παρόλο που το πρόγραμμά του είναι πολύ δύσκολο. Παράλληλα με την ομάδα του σάμερ λιγκ έκαναν προπόνηση οι παίκτες της κανονικής ομάδας και εκεί συμμετείχαν και οι καινούριοι παίκτες. Ήρθε από ένα ταξίδι πόσων ωρών και στην προπόνηση ήταν εκπληκτικός. Με την παρουσία του είπε “παιδιά καλωσήρθατε στην ομάδα μου”. Έχει καταλάβει τον ρόλο του και έγινε η ομάδα του. Μακάρι να μπορούσαμε να είχαμε και εμείς τον δικό μας Γιάννη εδώ. Προσπαθούμε με τον Μποχωρίδη, αλλά αποτύχαμε μέχρι τώρα!
Τι σημαίνει για το ελληνικό μπάσκετ το κεφάλαιο Αντετοκούνμπο; Το εκμεταλλεύεται σωστά το ελληνικό μπάσκετ ή όχι;
Μεγάλη συζήτηση… Αυτή τη στιγμή τον οποιονδήποτε σταρ τον διαχειρίζονται εταιρείες, συμφέροντα. Τα συμφέροντα πάνε μαζί με άλλα συμφέροντα. Αν είναι έτοιμο το ελληνικό μπάσκετ να διαχειριστεί τεχνοκρατικά συμφωνίες με αυτή τη δημοτικότητα αυτού του αθλητή στο κομμάτι της Εθνικής ομάδας… Νομίζω ότι η ομοσπονδία προσπαθεί, η Ελλάδα προσπαθεί, ο Γιάννης θέλει, οι εκπρόσωποί του αγωνίζονται. Η εικόνα του στην Ελλάδα είναι καλή, μακάρι το ελληνικό μπάσκετ να τον έχει με τη φανέλα μέσα στο γήπεδο. Δεν ευνοούν οι κανόνες οι ευρωπαϊκοί το παιχνίδι του, ελπίζουμε να φτιαχτεί μια χημεία γύρω από αυτόν και να τον εκμεταλλευτούμε και αγωνιστικά.
Το μπάσκετ αλλάζει συνεχώς. Προς τα που πηγαίνει πλέον; Η ερώτηση προέκυψε από την απόφαση των Λέικερς να μην στηριχθούν αποκλειστικά σε καλούς σουτέρ γύρω από τον Λεμπρόν αλλά σε παίκτες που έχουν πρωτίστως έφεση στην άμυνα και τη δημιουργία, για να αντιμετωπίσουν το σουτ των Ουόριορς…
Εγώ δεν μπορώ να το παρακολουθήσω, που πάει… Πολλές φορές και το να πάρεις 2-3 ιδέες από μία ομάδα ή ένα πρωτάθλημα, είναι πάρα πολύ δύσκολο να τις κατανοήσεις, αν δεν ξέρεις τη φιλοσοφία. Το μπάσκετ εκεί πάει σε αυτό που λένε money is the name of the game. Το χρήμα είναι που μετράει… Οι ποδοσφαιρικές ομάδες εξαρτώνταν παλιά από τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Νομίζω ότι στην Αμερική το μάρκετινγκ είναι αυτό που κατευθύνει τα σπορ. Επίσης, που έχει αλλάξει η ζωή, όχι μόνο το άθλημα; Παλιά πιστεύαμε ότι ο πρωταθλητισμός είναι κομμάτι της διαδικασίας και λέγαμε ότι η τάδε διαδικασία είναι σωστή γιατί βγάζει πρωταθλητές. Τώρα, πλέον, οποιαδήποτε διαδικασία φέρνει αποτέλεσμα είναι η καλή. Δεν υπάρχει διαδικασία να την δεις από πίσω… Λες πέντε παίκτες φέρνουν κάποια αποτελέσματα, άρα αυτό το μπάσκετ είναι καλό. Πέντε παίκτες δεν έφεραν αποτέλεσμα, οπότε δεν είναι καλό. Ζούμε στην εποχή του αποτελέσματος και όχι την εποχή της διαδικασίας. Γι’ αυτό και έχει χαλάσει λίγο το μυαλό μας, γι’ αυτό και έχει χαλάσει το μυαλό πολλών παικτών.
ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΞΑΝΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΤΟ PRESSARIS
